Ugly and Sick | Taekook

14

Jeon

Gözlerimi açtığımda etrafta çok ışık vardı ve gözlerimi acıdan geri kapatmıştım.

Herhalde hastanedeydim

Hayatım buralarda geçmişti

Doktor 1 yıla kadar ömrümün kaldığını söylemişti.

Belli ki sonum geliyordu

Gözlerimi yeniden açtığımda yanımda beni izleyen Taehyung'u gördüm. Taehyung'un gözleri büyümüş ve "Uyandı!" Diye bağırmıştı.

Odanın kapısından içeri bir sürü doktor girmiş, ve girdikleri gibi bana tonlarca soru sormuşlartı. Sorular klasikti

İyi misin?

Başın ağrıyor mu?

İlaçlarını düzenli kullanıyor musun?

Yemene dikkat ediyor musun?

Tarzı sorulardı

Doktorlar odadan gittikten sonra birkaç gün dinlenme mi daha sonra eve gitmemi söylemişlerdi.

Taehyung "iki dakikaya geliyorum" demişti ve odadan çıkmıştı.

Oda çok sessizdi

Ama kafamın içinde ki sesler odanın sessizliğini yeterince bozmuştu

Birkaç dakika sonra Taehyung odaya elinde kimchi ve ramen ile gelmişti

En sevdiğim ikiliydi

Yemekleri önüme koymuş ve yememi bekliyordu. "Yesene hadi" birşey demeden yemeği yemeye koyuldum.

Yemeğin yarısını Taehyung yüzünden zorla yemiştim.

Hasta olduğum için zorla bana yemeği yedirmişti ama birazdan bu karın ağrısı ile kusabilirdim.

"Tamam sen git artık ben yarın kendim giderim eve"

"Hayır. Ben seni eve bırakacam"

"Gerek yok dedim" kelimeleri bastırarak söylediğimde Taehyung susmuştu.

"Ben yine de burda kalıcam"

Birşey demeden uzanmaya devam ettim.

"Yıllardır bu hastalığı yaşıyorum. Eski okulumdan da bu hastalığım yüzünden nakil olmuştum. Herkes öksürmemden ve sürekli revire gitmemden rahatsız olduğu için beni okul müdürüne söylemişler. Kimseye de hastalığımı söylemediğim için annemi aramışlar. Annem müdüre hastalığımı söyleyince tüm okul duydu tabi. Ve hastalığım yüzünden zorbalığa uğradığım için annem beni bu okula nakil etti. Bu okulda da tahmin ettiğim gibi zorbalık görüyorum. Ama en çoğunu bana sen yaptın"

İçimi dökmüştüm ama bu çeyreği bile sayılmazdı.

Şuanda Taehyung'a içimi dökerek ona güvenmek istemiyordum ama ihtiyacım vardı. Herşeyi içime döktüğüm için daha da kötü oluyordu.

Az da olsa rahatlamıştım.

"Okulunun ismi neydi peki?" Sordu soru ile kafama türlü türlü senaryolar geldi. Ne yapacaktı ki?

"Seni ilgilendirmez"

"Ben kendim öğrenirim"

Bu adam baş belasıydı.

"Herneyse dinlen. Anlatmak istersen anlat seni dinlerim"

Bir sürü şey anlatmak istiyordum. Ama birgün birşey olur da okula yayar diye korkuyorum.

"Geçen yıl annemi trafik kazasında kaybettim. İlaçlarımı almaya giderken bir kamyon çarpmış. Hasta olmasaydım belki de çoktan annem yaşıyor oluyordu. Ve bu hastanede bile olmazdım. Tanrım niye hasta oldum ki?"

Konuşurken boğazımda ki acı ve gözlerimden akmayı bekleyen göz yaşlarımı daha fazla tutamadım.

"Senin için zor olmuştur. Ben de annemi kaybettim. Ortaokuldaydım. Ben ne zaman eve gelsem annem müzik açardı. Ama o gün müzik sesi gelmiyordu. Bi tuhaflık olduğunu o zaman anlamıştım. Kapıyı açtığım da yerler kandı. İçeri iyice girdiğimde yerde kanlar içinde yatan annem ve annemi 12 yerinden bıçaklayan babam. Babam hastaydı o zamanlar. O da sürekli öksürüp duruyordu. Seni gördüğümde de aklıma babam geldi. Babam yüzünden hasta insanlardan nefret ediyordum. Seninle o yüzden uğraşıyordum."

Annesini yerde ölü görmek onun için çok zor olmalı. Babası yüzünden insanlara zorbalık yaptığı aklımın ucundan bile geçmezdi.

Ne diyeceğimi bilmiyordum. Çünkü ilk defa biri bana içini döküyordu.

Hemşirelerden biri içeri girip "sizi görmek isteyen biri var" dediğinde ben ve Taehyung birbirimize bakmıştık.

Yerimden kalktığımda Taehyung belimden tutup beni kapının önüne getirmişti

Kapıda gördüğüm polis ile yutkunmuştum.

Elinde gösterdiği kağıt ile "Jeon Jungkook siz misin?"

"Evet"

"Tutuklusunuz"

____________

Tövbe haşa niye karakolluk oldu Jungkook