5.Bölüm

112 6 3
                                    

Çıkış saati yaklaşıyordu ama aklımda hala bu gün olanlar vardı en çokta Taehyungun bana bakarak pis pis sırıtmaları dersin sonlarındaydık zil çalınca bu lanet olası okuldan kurtulup evime dönecektim sonunda zil çalmıştı hızlıca eşyalarımı topluyordum bende dahil herkez çıkmıştı rahat bi nefes alıp merdivenlerden inmeye başladım okulda kimse kalmamıştı bu gün cuma olduğu için herkez hızlıca okuldan ayrılmıştı sadece bahçede birkaç kişi vardı tam bende okuldan çıkacakken kolumda bi el hissetmemle olduğum yerde kaskatı kesildim arkamı dödüğüm an Taehyung ve çetesini görmemle içimden siktir çekmeye başladım bile

"Bugün olanlardan sonra böyle gidebileceğini mi sandın" Taehyungun sesi kulaklarımı doldururken çetesinden biri

"Cezası ne olacak Tae"


"Siz karışmayacaksınız o benim, onunla bizzat ben ilgileneceğim" 

bunu duyduğumda korkudan ayaklarım titremeye başladı sonrasında Tae beni çekiştirmeye başladı o bunu yaparken ben korkudan gıkımı bile çıkaramamıştım beni sürükleye sürükleye okulun garajına getirdi arabasını açtı ve içine girmem için kspıyı işaret etti ona itiraz etmedim edemezdimde zaten çünkü beni tek tokadıyla bile öldürebilirdi arabaya bindikten sonra ilerlemeye başladık birden

"Bakın yemin ederim bi daha böyle şeyler yapmam oraya inmem evime gitmek istiyorum yalvarırım"dedim
korkuyla sanki duymuyormuş gibi davranıyordu biraz zaman geçtikten sonra bi evin kapısına vardık

"Burasıda neresi?"dedim ama yine aynı şayi yaparak beni duymamazlıktan geldi ve yine çekiştirilmeye başladım evin içine girdik merdivenler aşağı doğru bodruma inmiştik Taehyung kapıyı açıp ikimizide bu odaya soktuktan sonra kapıyı kilitledi

"Ne yapıcaksın bana?" Gözlerim dolmaya başlamıştı birden bana dönüp üzerime doğru gelemeye başladı o yaklaştıkça ben geriye adımlıyordum daha fazla adım atacak yer yoktu eliyle göğsümü iteleyerek beni yatağa düşürdükten sonra üstüme çıktı neler olduğunu anlamıyordum kafayı yiyecek gibibiydim ama aynı zamandada çok korkuyordum

"Ne olur bırak beni bak istiyorsan yaparım okulumu değiştiririm bir daha karşınıza çıkmam yüzümü bile görmezsiniz lütfen bırak beni " dediğimde gözlerimden yanaklarıma doğru bi sıvı akmaya başladı evet ağlıyordum elini yanağıma götürerek beni sakinleştirmek istercesine göz yaşlafımı eliyle sildi ve konuştu

"Sakin ol , bişey yapmayacağım"dediğinde olanlara anlam veremiyordum ama garip bir şekilde böyle bir insanın kurduğu bu cümleyle birazda olsa rahatladığımı hissetmiştim

"Ozaman evime gidebilirmiyim"

"Hmm gidebilirsin ama şimdi değil"

"N-ne zaman"dedim kısık sesimle o an panik atak geçirmemek için tanrıya yalvarıyordum

"Ben ne zaman istersem"dedi ve elini çekmeyeceye götürerek bi kelepçe çıkarıp zorla beni iki elimden yatağa kelepçelemeye başladı

"D-dur lütfen b-bırak beni"ağlamam şiddetlenmişti elini cebime götürüp telefonumu aldı

"Telefonumu napıcaksın, b-bırak beni l-lütfen" dedim ve çırpınmaya başladım kendimi durduramıyordum çok korkmuştum çünkü anneme ihtiyacım vardı böyle anlarda beni birtek o sakinleştirebilirdi

"RAHAT DUR"birden sesini yükseltince bedenim kaskatı kesildi

"Şimdi ben anneni arayacağım ve sende ona bikaç gün arkadaşında kalacağını söyleceksin"dedi net vir sesle

"A-asla olmaz h-hem annem i-inanmaz"dedim kekeleyerek çünkü nefes alamıyordum

"Sen bilirsin güzelim bende mesajla halledirim ozaman"dediğinde nefesimin iyice kesildiğini hissettim göz  kapaklarım yavaş yavaş kapanmaya başladı



VAGRANT LOVER Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin