Kapı kendiliğinden açılırken açan kişiye baktım.Yeşil gözlü,sarı uzun saçlı,dudakları çıkık,uzun boylu güzel bir kadın kapıyı açmıştı.Üzerinde açık gri çapraz bağlamalı bir elbise vardı.Yüzü gülümserken bana baktı.
“Hoşgeldiniiiz.”
Dedi hepimize göz gezdirip.Daha sonra içeriyi işaret etti eliyle.
“Geçsenize çocuk üşüyecek.”
Demesiyle hep birlikte eve girdik.İlker annesine sarılırken Umut’u Ekin’den alıp hırkasını çıkardım kendimde ayakkabılarımı çıkarıp terlik giydim.İçerden koşarak ve bağırarak gelen bir kız gördüm bu Masal olmalıydı.
“BABİŞKOM GELMİİİİİĞŞ.”
Diye bağırarak koşup Ekin’in bacağına sarıldı.Ekin bu haline gülüp onu kollarından kaldırarak kucağına aldı ve tombul yanaklarını öptü.
“Nasılmış benim prensesim?”
“İyiyim Babiş ama çok şıkıldım şonya kıyaliçe dedi ki bebiş gelicek neyde bebiş geldi mi?”
Dedi heyecanla sonra bana ve Kucağımdaki Umut’a baktı.
“YA ŞEN BANA HEM KIVIYCIK HEMDE BEBİŞ Mİ GETİYDİİİİİĞN?”
Dedi sevinçle bağırarak.
“Güzelim sakin ol bak bebiş korkucak.”
Dedi Umut’u işaret ederek Ekin.Masal elini ağzına kapatıp fısıldadı.
“Koykmaşın bebiş…Peki şen kimşin kıvıycık abla?”
Dedi bana bakarak.
“Tanışıcaksınız birtanem hadi içeri geçelim bebiş üşümesin.”
Diyip salona doğru ilerledi peşinden bizde ilerlerken salona geçip oturduk.Umut kucağımda huysuzlanınca yere bıraktım.Yere koyduğum an emekleyerek ilerledi.
“Bu bebiş niye kediye döndü?”
Dedi Umut’u işaret edip Masal.Bunu demesiyle hepimiz kahkaha attık.O sırada kapı çaldı.Asya hanım ayağa kalktı.
“Ben bakayım Mehmet gelmiştir.”
Diyip kapıya gitti.
“Mehmet babanız galiba?”
Dedim İlker’e bakıp.
“Evet babamız yani kayınpederin.”
Dedi sırıtarak elimle omzuna vurdum gülerek.Salona giren kişiye baktım sanki hık demiş ve Ekin burnundan düşmüştü.Ekin ve İlker ayağa kalkıp babalarıyla erkekce selamlaştıktan sonra adam bana döndü.
“Hoşgeldiniz kızım.”
“Hoşbuldum efendim.”
Dememle herkes tekrar yerlerine oturdu.
“Adın Aksa değil mi kızım?”
Dedi Asya hanım bana bakarak.
“Evet efendim ismim Aksa.”
“Çok güzel bir ismin var.”
Dedi Mehmet bey.
“Teşekkür ederim.”
Dedim gülümseyerek.Umut emekleyerek Mehmet beyin ayağına gitmişti.Mehmet bey eğilip Umut’u kucağına aldı.
“Bu aslan parçası oğlun galiba?”
Dedi gülerek Umut’la oynarken.
“Yani ben doğurmadım,kardeşim kendisi ama annem doğarken vefat edince ben büyüttüm bu yüzden kardeşten çok oğlum gibidir onun da ilk gördüğü kişi bendim.”
