Sessiz ve kimsesiz bir sokakta yürüyorum yağmur yağıyo umrumda deil.Evet ayrıldık ne ayrılıktı ama ben ayrılmadım çünkü o benim sakinliğim o benim herşeyim.Ve ben ondan vazgeçmem ya ben hep prensimin beyaz atıyla gelmesini bekledim.Ama takii onu görene kadar aslında bizimki sıradan bir hikaye değil.O kadar abartılacak derecedede değil.Neyse anlatıyorum.
***
Üniversitedeki ilk günümdü ve bilirsiniz 1.sınıf olduğunuz için sürekli ezilirsiniz çünkü siz yenisinizdir neyse ben kitaplarımı almış masum masum koridorda yürürken birisi çarptı erkek sandınız dimi yok ya ne erkeği.Kızdı çarpan Beyza benim iyi arkadaşlarımdan biri ama tabi o stresle kızcağaza bağırdım kör müsün diye hatırladıkça hala gülüyorum ne gündü ama :)Sonra toplamaya yeltenti ve ben yine atarlandım.Stresli halim çoook kötüdürde.Neyse ve bize gülen Furkan ve çetesi o çocuktan hala nefret ediyorum vede Uğur vazgeçilmezim.Neyse ya bu Furkan ve saz ekibi gülüyolar çok komik bişey varmış gibi.Sonra Uğut geldi yardıma ama ben o sinirle onada bağırdım.Evet sinirliydim çünkü o gerizekalılar gülüyo Beyza yardım edeyim diye başımın etini yiyor ee durum böyle olunca kabak Uğura patladı;)
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Sonu Mutlu Bitsin
ChickLitEvet yeni bir hikaye umarım beğenirsiniz çünkü yorumlarınız benim için çok önemli ☺
