Kaderin Hızı

1.Bölüm

Hayatta insan neyin nasıl olacağını bilemez.Karşına bir umut ışığı çıktığında
başarabileceğini hissedersin. Ben Züleyha hayellerinin peşinde koşmaya çalışan  bir kızım başarma umuduyla çıktım bu yola kaybetmeye niyetim yok.

                             ....... .......

Ilık bir ilkbahar sabahı, yine umutsuz bir şekilde yatağımdan kalktım, atanma mesajı acaba geldi mi diye kafamda kurup durdum.Terliklerimi giyip penceremi açtıktan sonra çalışma masama ilerledim uykulu gözlerle sandalyemi çekip bilgisayarımı açtım daha yüzümü yıkamadan, kendime gelmeden böyle bir şeye kalkıştığım için kendimce homurdandım bilgisayarımın açılmasını beklereken iki elimle gözlerimi ovuşturdum,esnememi elimle durdurmaya çalıştım nihayet bilgisayarım açıldı aramaya yerinden atama  için baktığım siteye girdikten sonra "hiç bir sonuca ulaşılamamıştır" yazısıyla karşılaşırdım sandım ama önümde beyaz bir ekran belirdi şaşkınlıkla ekrana baktım fare ile aşağı kaydırdıktan sonra bilgilerim çıktı ardından birşeyle karşılaştım
Atanmayeri:Konya Cihanbeyli    yazıyordu orta okula atma yapmışlar ekrana dakikalarca baktım bunun gerçek mi yoksa bir rüya olduğundan hâlâ şüpheliyim acaba hâlâ uyanmadım mı? Gözlerimi ovuşturmakla meşgulken telefonuma bildirim geldiğini duydum masamın üstündeki rafa bırakmıştım sandalyeden kalkıp telefonumu aldım Naci Avcı diye birinden mesaj gelmiş mesajı açtığımda şunlar yazıyordu; Sayın Züleyha Çakır ,Konya ili Cihanbeyli ilçesi orta okulumuza atamanız yapılmıştır.Gorevinizde başarılar dilerim .

Mesajı okumamla masamdan fırladım demek ki bu adam okul müdürüydü

ne yapacağımı bilemez bir halde odanın içinde volta atarken sevinç gözyaşları döktüğümün farkında bile değilim.22 yaşımda bildiğim ilahiyat bölümünü bitirmiş bir öğretmen olarak Konya'ya gideceğim şaka gibi!.Aileme bu müjdeli haberi vermem gerek tam kapıya ilerliyordum ki sakarlığım batsın halıya takılıp resmen yere sümüklü böcek gibi yapışıp kaldım.Allahım! neden bu kadar sakarım ben yerden kalkmaya çalışırken annemgilin geldiğini bile görmedim ailemin yanına gitmeden ailem benim yanıma geldi . Telaşla, "Ne oldu iyi misin? " Diye sorsalarda bu halimi umursamadan ayağa kalkıp müjdeli haberi vermeye koyuldum. "Atanmışım hem de Konya'ya"

Dedim heyecanlı bir şekilde, annem haberden sonra ağlarken bir anda telefonunu açıp  haberi akrabalara yaymaya çalışıyor, ben ise şimdi ne yapacağımı planlıyorum.

Hemen atandığım yerin yakınlarında olacak bir ev bulmam lazımdı. Hızlıca bilgisayarımın başına geçtim ve kiralık ev ilanlarına bakmaya başladım. Ama Allâh'ın hikmeti okulun etrafında hiç kiralık ev yoktu.

Annemgil bir yandan telaşlı bir yandan biraz yüzleri asık gibi. Kızları artık kendi ayakları üzerinde duruyor... Ama artık evlerinde o küçük sevecen kız olmayacağı için üzgünler.

Bunları beynimin bir köşesine atarak asıl meseleye döndüm, ben tek başıma orada ne yapacağım?. Hayatım boyunca yalnız yaşamadım, bu biraz bana garip geliyor.

Elimde olan telefonum aniden titreyince direkt olarak kimin aradığına baktım.  Arayan  Fatma teyzem. Anlaşılan annem haberi çok geçmeden bizim aileye yaymış.

Fatma teyzemi nedense bana benzetiyorlar. Çıtı pıtı sakin ve tatlı bir kadın. Haberi duyunca hem hayırlı olsun için hem de bir şey danışacağı için aramış. Fatma teyzemin oğlu, kuzenim Hakan benden bir yaş büyük, abim sayılır çocukluğumuz hep beraber geçti. Hakan, ela gözleriyle tıpkı teyzeme benziyor, kısa  kahverengi 1 numara kesilmiş saçlı, uzun ve heybetli boyuyla güzel bir görünüme sahiptir. Fatma teyzem, Hakan'ın Niğde'de iş bulamadığını Konya'nın daha geniş olduğundan hem iş hem de beni koruma açısından yanımda gelmesini söyledi anneme. Annem ve ben  bu durumu kabul ettik, sonuçta oraya yalnız gidemeyeceğimi herkes biliyor ikizim Sefa kendisiyle değilde kuzenimle Konya'ya gittiğim için biraz üzgün. İşini ve hayallerini Niğde'de rehber öğretmeni olarak gerçekleştiriyor.