စိတ္ကူးယဥ္သက္"ေရးသားထားခ်င္းသာ မည္သူတစ္ဦးတစ္ေယာက္မွ် ထိခိုက္လိုျခင္းမရွိ
-------------------------------------------------
1899 ခုႏွစ္ မန္တေလးၿမိဳ႕၏ ၿမိဳ႕စြန္ပိုင္းတြင္တည္ရွိေသာစံအိမ္တစ္ခုတြင္ မိသားစုသားတစ္ခုေနထိုင္ခဲ့သည္....
ထိုမိသားစုသည္ အရမ္းခ်မ္သာသေလာက္ ဂုဏ္လဲေမာက္ၾကသည္... ထိုမိသားစုသည္ ေငြေၾကးဓနျပည့္စုံၾကေသာ္လည္း ႏြေးေထြးမႈခ်စ္ျခင္းတရားမ်ားမရွိၾကေပ...
ထိုစံအိမ္၏အရွင္သခင္ႏွစ္ပါးသည္ တစ္ဦးႏွင့္တစ္ဦး မခ်စ္ၾကဘဲမိဘမ်ား၏အလို ဆန္ဒ အတိုင္းလက္ထပ္ၾကရသည္...
ႏွစ္ ႏွစ္ၾကာေသာအခါ သခင္ႀကီးႏွင့္သခင္မႀကီးသည္ သားေလးတစ္ေယာက္ကိုဖြားျမင္ခဲ့ၾကသည္..သို႔ေသာ္ ထိုခေလးေလးအား မိဘႏွစ္ပါးကမခ်စ္ၾက တစ္ေယာက္ႏွင့္တစ္ေယာက္မခ်စ္ဘဲရလာတဲ့ခေလးေလးမို႔ျပစ္ပယ္ထားခဲ့ၾကတယ္...
ခေလးေလးဟာငယ္စဥ္ကတည္းကအိမ္ေစေတြနဲ႕ပဲေနခဲ့ရတယ္ ဒီလိုနဲ႕ပဲခေလးေလးရဲ႕ 1သားအ႐ြယ္ေလာက္မွာ သူ႕ရဲ႕အေဖက သူ႕အေမကိုရိုက္ႏွက္ေနတာကိုေတြ႕ျမင္ခဲ့ရတယ္...
သူဟာအကြယ္တစ္ေနရာကေနၾကည့္ၿပီးတိတ္"ေလးငိုေနခဲ့တယ္ သူ႕အေဖကိုမလုပ္ဖို႔ေျပာေနခဲ့တယ္...ဒါေပမဲ့သူ႕ပါးစပ္ကေနအသံတစ္လုံးေတာင္မထြက္လာခဲ့ဘူး...
သူအရမ္းေၾကာက္လန့္ေနခဲ့တယ္သူရွိတာကိုဘယ္သူမွမသိၾကဘူး သူ႕ရဲ႕အေဖအခန္းထဲထြက္ သြားတဲ့အခ်ိန္မွာ သူ႕အေမကိုေျပးဖက္လိုက္ခ်င္ေပမဲ့..သူ႕အေမကိုသူေၾကာက္တယ္..
ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုေတ့သူအေမဟာသူအနားလာတိုင္းေမာင္းထုတ္ခဲ့လို႔ပါတဲ့...သူ႕ကိုသူ႕ရဲ႕အေဖက အၿမဲရိုက္ႏွက္သလို သူ႕ရဲ႕အေမကလဲသူအနားကပ္တာနဲ႕ေအာ္ထုတ္တယ္...ဒါေၾကာင့္သူဟာ သူအေမရဲ႕အနားကိုမသြားရဲခဲ့ဘူး...
သူ႕အေမအိပ္သြားေတာ့မွာသူဟာအကြယ္ေလးကေနထြက္ၿပီးသူအေမနားကိုသြားကာတိုး"ေလးေျပာခဲ့တယ္...
" အေမအရမ္းနာေနလားဟင္ "တဲ့သူ႕အေမကိုတိတ္"ေလးခိုးၾကည့္ၿပီးစကားေျပာကာသူအခန္းထဲမွထြက္သြားခဲ့တယ္...
