~Never give up~

Part 17

ΑΡΤΕΜΗ

Μετά το θάνατο του Αντρεα δεν είχαμε ζωη ούτε εμείς. Η Δαφνη ηταν όλη μέρα κλεισμένη στο δωμάτιο της. Δεν έτρωγε, δεν κοιμόταν μόνο έκλαιγε. Εγω με τον Απολλωνα δεν είχαμε όρεξη για τιποτα. Με το ζόρι κάναμε τα απαραίτητα. Η κηδεία εγινε λιγες μέρες μετά. Ήρθε πολύς κόσμος να τον αποχαιρετήσει και κλάψανε ολοι. Μα εμείς ήμασταν απαρηγόρητοι. Είχαμε χάσει έναν άνθρωπο θησαυρο. Ο Απόλλωνας ηταν χάλια ένιωθε ένοχος. Μου εξήγησε τα παντα...

ΑΠΟΛΛΩΝΑΣ

Flash Back

Πριν λίγα χρόνια εγω και η Μυρτω είχαμε σχέση. Την αγαπούσα. Πηγαναμε για γάμο. Δηλαδή ετσι πίστευα. Μια μέρα είχα γυρίσει απο τη δουλειά πιο νωρίς. Τη βρήκα με έναν κοινό μας φιλο. Θολωσα. Πήγα σε μπαρ και έπινα απο το μεσημέρι. Το βράδυ ειμουν λιώμα. Δεν ήξερα τι έκανα. Πήρα το αυτοκίνητο μου και ετσι μεθυσμένος οδηγούσα στο δρομο. Ηταν ερημιά. Εκει περπατούσε μια κοπέλα. Η Ελευθερία Σταυρακάκη,η αδερφή του Κωσταντίνου.Εγω έτρεχα. Δεν προλαβε. Τη βρήκαν την επόμενη μερα. Τοτε θυμηθηκα. Εγω την είχα σκοτωσει. Η Μυρτω δεν ξερω πως αλλά έμαθε πως εγω τη χτύπησα. Απο τοτε με εκβίαζε. Απειλούσε πως θα μιλήσει στην αστυνομία. Ετσι δεν κατάφερα να αγαπήσω ξανά ποτέ μέχρι την Αρτεμη...

ΛΟΙΠΟΝ ΑΛΛΟ ΕΝΑ ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΜΕ ΑΠΟΚΑΛΥΨΕΙΣ! ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΣΥΜΠΛΗΡΩΘΗΚΕ ΤΟ ΠΑΖΛ Ε; ΕΥΧΟΜΑΙ ΝΑ ΣΑΣ ΑΡΕΣΕ Η ΠΛΟΚΗ. ΤΩΡΑ ΕΥΧΟΜΑΙ ΝΑ ΜΗΝ ΕΧΕΤΕ ΑΠΟΡΙΕΣ. ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ ΣΤΑ ΕΠΟΜΕΝΑ ΚΕΦΑΛΑΙΑ... BYE❤️