Victory kickoff

1#taşınma

Linda tachibana

Antrenmandan dönüyordum mutlu bir şekilde evin kapısını çaldım. Takımla olduğum ve futbol Oynadığım günler hep mutlu görünürdüm.
Kapı açılınca çalışanımız olan Ruby selam vererek beni içeri aldı ve ev yine sessizdi.
-birileri var mı?
Ruby:kimse yok anneniz birazdan gelebilir size yemek hazırlamıştım üstünüze değiştirip yemeğinizi yiyin
-tamam hemen gelirim (ne olacağını bilmiyo garibim)
Hemen yükarı çıktım üstüme gri bir t-shirt giyip altımda şort giymiştim. Aşağıya indim ve koca masada tek başıma yemek yedim ne zaman evime gelsem hep yanlız hissederim eksik mutsuz ve fazlalık gibi yine kimsem yokmuş gibi kocaman evde tek başımayım.

Koltuğa uzandım telefonumdan gelen mesajlara baktım grubumuzdan gelmişti gruptaki kişilerin geneli kuzenlerdendi
-Yuki
-touka
-mado
-reika
Aralarında kuzenlerim reika mado ve toukaydı diğeri  ise Japonya'daki arkadaşım. Annem Japon babam ise Amerikalıydı. japoncayı ana dilim gibi bilirdim ve küçükken orada yaşardık ama babam amerikaya taşınmamızı ailesini özlediğini söylediğinden beri buradayım bu grupta zaten Japonya'daki kişilerden oluşan bir gruptu.

                                        ♡~ Mado'nun  pembe geceliği ~♡

Mado:
LAN BUNU KIM YAPTIII!!!

Touka:
Ben cano biseymi oldu

Mado:
Lan çabuk değiştir şunu yoksa oraya gelirsem fena olacak

Yuki:
Touka yanlış bişey yazmadı ki

Mado:
Lan yuki sendemi

Yuki:
Doğru ama yanlışlıkla  toukanın pembe geceliğine giymişsin 
Dur bende ne varrrr

Bak seni buldum
Heheheheheheheheheeeehehehehehhehehhehehehehheheheeh

Mado:
Şimdi sen bittin

Yuki:
İmdat

Mado çevrimdışı

Linda:
Noluyo lan iyimisiniz

Touka:
Kafayı yediler sanırım ama fotoğrafa anırdım

Reika:
Dimi ya bende

Reikayı hatırlayınca yuzum soldu onu ne kadar sevsemde bir okadar ondan nefret ediyordum. Sebebi küçükken Japonya'daki evimizde yaşarken reikaları ziyaret ederdik  yine bir gün reika gelmişti ikimizde daha çok küçüktük pek detaylı hatırlamıyorum olan biteni reika ise hiçbirini hatırlamıyordu 
O gün evden tek başımıza çıktık ve parka gidecektik ama yanımızda siyah bir araba durmuştu etrafta kimsecikler yoktu hızlıca bizi bayılttılar ve bir uçurumun oraya getirdiler ellerimiz bağlıydı ne olduğunu anlamaya çalışıyorduk ama adamlardan bir tanesi bize bir ilaç vermişti ne olduğunu bilmesekte zorla içmiştik adamlardan biri babam yüzünden burada olduğumuzu söyledi babam zengin bir iş adamıydı bu adamların da babamdan para almak için bizi kaçırdıklarını anlayabiliyorum içirdikleri şey ise bizi sersemletmek içindi arkada babamın arabasını görmekle bir ümit sevinmiştim adamlara çaktırmıyordum onlarda görmemişti zaten sonra gözüm reikaya kaydı elindeki ipi açmıştı  sonra babam annem ve kayi (küçük kardeşim) adamlara yaklaştı ve konuşmaya başladılar babamın elinde bir çamta vardı içi  para dolu. Reika adamlar buraya bakmadığı için hızlıca benim elimdeki ipleride çözdü ve  babamın arabasına doğru ilerliyorduk babanda parayı vermesine gerek yoktu artık yavaşça giderken kayinin buralara yani bizim yanımıza sevimli gülucüğüyle yaklaştığını gördüm adamlarda kayinin nereye gittiğine bakıyordu ağacın arkasındaydık işte tam o sırada reika beklenmicek bir hareketle zaten pek bilincinin yerinde sayılmazdı kayiyi itti aşağıda uçurum vardı kayi oraya doğru kaydı ve düştü herkes şoktaydı sokun etkisinden çıkınca adamlar parayı kapıp hızlıca gitti ben ve reika ilacın etkisiyle bayıldık sonrasımda kayi artık  ölmüştü daha fazla Japonya'da kalmayıp buraya taşınmıştık
Reikaylada sohbeti kesmiştim ama kalbim sadece nefret etmiyordu ondan bir yanım onu seviyordu hayla sonuçta bilerek yapmadı ve bu bizim aramızda bir sır olarak kaldı . Aradan tam 7 yıl geçti