Bir felaketin ortasındayım.Ve bu felakatin iyi mi yoksa kötü mü olduğunu bilmiyorum.Engel olmak benim elimde değil.Karşı çıkmak benim elimde değil.Ve neden bilmiyorum ama hayatı akışına doğru bırakmayı tercih ediyorum.Bırak diyorum kendime.Yansın dünya.Yansın dünyam.Zaten yeterince mahvolmuşum.Mahvolmamış tarafım mı kaldı?
Biliyorum.Bu yaptığım hata benden bir çok şey alabilir.Fakat bir çok şeyde verebilir.Bir uçuruma doğru sürekleniyorum fakat uçurumun altında ne olacağı belli değil.
Beton?
Deniz?
Pamuk?
Yoksa bir hiçlik mi?Kendimi bir hiçlikte kaybolmuş mu bulacaktım?
Ben...İzem Sara Erçil.Korkmuyordum.Korkmazdım.Bu hayatta korkaklara yer yoktu.Ve ben korkak değildim.
Galiba...
Kafamın sağında keskin bir acı tüm bedenimin uyuşmasına sebep oluyordu.Her yeri sızlıyordu.
Fakat bundan beter olan tek birşey varsa o da şuan nerede olduğumu bilmiyor oluşumdu.
Gözlerimi bir odada açtım.Gayet lüks ve sadeydi.Fakat şuan oda ilgilimi çekecek son şeydi.Etrafımdaki dört beden güvende olmadığımı baş bas bağrıyordu.Kızıl bir adam vardı.Gözleri her ne kadar siyah olsada tatlı birine benziyordu fakat beni kaçıran adamlardan biri olduğu için bu yüzüne topuklu ayakkabımı geçirmeme engel olamazdı.
Onun yanında sarışın yeşil gözlü bir erkek vardı.Çilleri tüm yüzünü kaplamıştı.Ve ne yazıkki buda tatlı bir yüze sahipti.Başımdaki yaraya pamuk tutan bir kız vardı karşımda.Koyu kahve saçları ela gözlerine düşüyordu.Lanet olsun ki buda tatlïydı
BURADAKİ HERKES NİYE TATLI LAN
Fakat odadaki asıl dikkatimi çeken şey tanıdık olan bir simaydı.
Sayın mafya bey şuan karşımda bana bakıyordu.Yerimde doğrulmaya çalïştım fakat başıma saplanan bir ağrı buna engel oldu.
"Dur"dedi kız olan"Hemen hareket etme"dedi koluma dokunarak.
"Dokunma bana!"dedim kolumu çekerek.Başımdaki ve vücudumdaki tüm ağrıya inat kalktım ayağa."Seni şerefsiz adam.İstediğin olmayınca beni de mi öldürecektin."dedim Asil'e bağırarak.Fakat bana tepkisiz bakıyordu.Tabi ya hayatı bunları duyarak geçirmişti.
"Biraz sakin ol"dedi kız tekrar konuşarak"Abim sandığın gibi biri değil"
"Bok değil!"Sinirime engel olmadan."Adam kaçırdı lan beni.Daha ne düşünmemi bekliyorsun."
"Yalnïz hatun sinirli cıktı."dedi kızıl olan gülerek.Ayağımdaki diğer topuklumu çıkararak ona salladım.
"Bana bak kızıl.Öbür topuklumuda götüne sokmamı istemiyorsan kapa çeneni."Bana hayla sakin sakin bakan adama döndüm"Lan birşey desene ne diye kaçırdın beni?"
"Söylesem inanacakmısın"
"Hayır"Tepkim onu güldürdü.
"O zaman sen sakin olana kadar burada kal.Sonra konuşuruz."dedi.Kapıya yöneldi sonra.Yanı başımda duran yastığı alıp kafasına fırlattım.Darbenin etkisiyle kafası öne savruldu.Fakat kendini hızla topladı.Ela gözleriyle bana bakmaya başladı.
"Demek bana vurursun ha?"deyip az önce attïğım yastığo bana fırlattı.Refleksimle eğilip yastıktan kurtuldum.
"Iska bebeği-"diyecektim ki kafama başka bir yastık geldi."Tam ortaya bebeğim"dedi gülerek"Doğa,bak şuna"deyip odadan çıktı
