My Hero Way

Garip bir olay

Yazar anlatımıyla

Kaida ve diğerleri sonunda Endavor'un ajansına gelmişlerdi . Az önce olanları ciddiyetle düşünen tek kişi sadece Kaida değildi . Endavor'la bir birlerine kısa bir bakış attılar .

Bu sırada Endavor'un ajansındaki çalışanlar onların önünde toplanmış konuşuyorlardı . Kaida sonunda dikkatini toplayıp onları dinlemeye başladığında '' Harika o zaman bir an önce işe başlayalım . O güvercin herif şansımı çaldığından beri tepem atık zaten .''
Diyen Bakugo dikkatini çekti .

Gülse mi ,yoksa ona kızssa mı ? kararsız kalmıştı . Onun yerine Midoriya ilk tepkiyi vermişti '' Güvercin herif mi ? Hawks'dan mı bahsediyorsun ?" Dedi .

Kaida'nın anlatımıyla

Yüzü sargılı olan bir kahraman baş parmağını onaylarcasına yukarı kaldırarak konuşmaya başladı . Bense onu dinlemedim . Konuşma sıkıcıydı . Şuan daha önemli konulara odaklanmam lazım .

Shigaraki...şuan güçleniyor . Bense hala yerimde sayıyorum . Animede olucakları düşündükce göğsümdeki sıkışıklık hissi artıyordu . Nefes alamıyıcakmış gibi hissettim bir an . Konuşmaları umursamayarak koridora çıktım .

Aşina olduğum ajansın koridorunda hızlıca ilerlerken , birine çarpmamla afalladım ve sendeleyerek düşücekken çarptığım kişi beni yakaladı .

Baktığımda babam olduğunu gördüm . ''Kafanın karışık olduğunu biliyorum . Bunun seni engellemesine izin vermemelisin . Gelişmek için çabalaman lazım .'' bana teselli mi yoksa öğüt mü veriyor anlamamıştım . Yinede sözleriyle beni az da olsa rahatlatmıştı . Arkamda olduğunu hissettirmesi kalbimi ısıtmış , içimin sıcacık olmasına neden olmuştu .

Tebessüm ederek ona baktığımda, oda gülümsemeye çalıştı . Aslında bu biraz komikti .

Başından beri yalnız olduğumu zannediyordum . Ancak şuan fark ediyorum ki , aslında hiç bir zaman yalnız değilmişim . Zor bir çocukluk geçirsek de kardeşlerim yanımdalar , sınıf arkadaşlarım bu sene tanışmış olsak da yanımdalar ve en önemlisi beni her halimle , tüm aptallıklarm ve sinir krizlerimle kabul edip seven bir sevgilim varken nasıl yalnız olabilirim ki ?

Bir savaş olucak evet . Hem de en büyüğünden . Ama inanıyorum ki bunu birlikte atlatıcağız . Kendime olan güvenim yeniden kabarırken , ''KAİDA ! NERDESİN LAN ? '' diyerek koridorda bağıran Katsuki'yi görmemle son düşüncelerimi tekrar gözden geçirsem mi diye düşündüm .

''Bağırma burdayım .'' Ona doğru yürümeye başladım . '' Birden noldu sana ?" Sesi bu sefer daha sakindi . Kendini tolere etmek için çabaladığı gün gibi ortadaydı .

Ona gülümsedim ve yanına sokularak yanağından öptüm . '' Nefesim daraldı bir an . Ama şimdi iyiyim .'' açıklamamı da yaptığıma göre birlikte stajer kahraman olmaya devam ede biliriz .

Yan yana yürürken koridor boş olduğu için ona biraz daha sarıldım . İnsan içinde yapamıyordum bu yüzden elime geçen her fırsatı değerlendiriyordum .

'' Gerçekten neyin var ? Sadece ciddi anlamda üzüldüğünde sülük gibi yapışıyorsun . '' onun sözleri üzerine elimi kalbime götürerek sahte bir üzüntü takındım . ''Aşk olsun . Sarılmamdan hoşlan mıyor musun ?" sesimi incelttim .

Yüzünü buruşturdu ancak ardından kısa bir kıkırdamayla '' sesini böyle yapma iğrenç oluyor . '' dediğinde kahkahayı bastım .
''Sana inanamıyorum . Bana az önce iğrenç bir sesim olduğunu söyledin ?"

Bir kaç saat sonra

Babam bizi karşısına dizmişti . Her zamanki yüz ifadesini takınarak '' Siz oğlanlardan bizzat ben sorumlu olacağım . '' söze başladığında kendimi yoparlayarak onu dinlemeye koyuldum .