Two Bands, One Heartbeat

SIMULA

Bata pa lamang alam ko na ang mga gusto at hindi ko gusto. When it comes to colors choosing, mas gusto ko iyong mga nudes. Hindi ko naman gusto iyong mga bright, medyo masakit sa mata. Gusto ko iyong short hair lamang At hindi ko talaga gusto ang mahaba ang buhok. Mainit tuwing sumasapit ang summer. Gusto ko naman iyong palaging naka jeans at hindi ko gusto 'yong magsuot ng mga dress. Sa pagkain naman mas gusto ko iyong chicken carry, at hindi ko gusto ang lasa ng adobo. At kung sa tao naman gusto ko si Gray at si Klien hindi. Hindi ko talaga malaman kung bakit kumukulo ang dugo ko pag nasa paligid ang presensya niya.

Is it possible? You don't know him that well, yet you're extremely annoyed with him like? Yung tipong hindi mo nga alam ang ugali pero tingin mo ang ang pangit ng ugali, iyong walang modo. Or...maybe, I'm just too judgmental? But, err.. I really don't like him.

"Cha!"

I quickly stood up from the edge of the bed and smiled at the round mirror in front of me.

"Palabas na!" I shout as an answer.

I took my three notebooks and put them in my bag and went out.

"Kung hindi ko lang talaga alam na lesbian ka iisipin kong nagmamake-up ka pa. Ang tagal mong lumabas!" she said and smirked at me, but I just ignored it.

She's my eldersister, but I'm not used to call her 'ate' Kabilin bilin ni mama noong mga bata pa lamang kami na huwag ko itong tinatawag na ate dahil sa lugar namin hindi 'yon uso.

"Ano ba ang sinasabi mo dyan?" I asked as my eyebrows creased.

Nauna na akong lumabas at ramdam ko naman na nakasunod ito sa aking likod.

"You are Lesbian. Yun ba na tomboy kung tawagin nila."

Kahit hindi ko ito nakikita sigurado 'kong naka ukit ang nakakaasar na ngisi sa mukha nito.

"Hindi ako tomboy at wala akong balak na maging ganun." I answered promptly.

This is not the first time she said I'm a lesbian. Hindi 'ko nga sigurado kung nanadya ba ang kapatid kung ito o ano. Imagine ha? kapatid niya ako pero para akong strangers kung ituring.

May pumaradang tricyle sa labas ng gate kaya pumasok na kami. Akala ko tapos na sa pang aasar ang kapatid ko, yun ay hindi pa pala. Nang magsimulang umandar ang tricycle ay tumalak na naman ito.

"I can't really blame Tita. Why do they always compare us every time they visit."

Of course, pinagkukumpara tayo na mas maganda ka kesa sa'kin. But, who cares? Gusto ko iyong sabihin pero pinigilan ko ang sarili ko.

"Sino? Yung mga Tita mong wala namang kuwenta?" Walang gana 'kong sagot at ibinaling nalang ang tingin sa mga bahay na nadadaanan.

Isa talaga sa gustong gusto ko dito sa probinsya ay ang sariwang hangin. Yung tipong kaya nitong pawiin lahat ng pangambang nararamdaman mo.

"Makapagsabi ka namang walang kwenta, sila kaya ang nagpapaaral sa'tin." she glared at me, so I smirked.

"Sa'yo lang, hindi sa'kin."

"Oh yes! Kasi ayaw mo na sagutin nila ang pag-aaral mo kasi ma pride ka." magaspang na sabi nito kaya hindi ko napigilan ang sariling mapalingon.

Kung may hindi man kami napagkakasunduhan ni Yassie ito iyon. Madalas s'yang kampi sa mga relatives ni mom. Siguro dahil siya ang paborito ng mga ito, habang ako kulang nalang hindi kilalanin bilang pamangkin.

Ayaw ko na sila ang sumagot sa pag-aaral ko. Ayaw 'kong dumating ang panahon may maisumbat sila sa'kin ugaling ugali pa naman nila yun. Oo at sa kanila kami ibinilin ng mga magulang namin bago sila tumalikod sa mundo, pero ayaw kong tumanggap ng tulong mula sa kanila. Isa pa, kaya ko naman ng pag-aralin ang sarili ko.