Fallen STAR //chanmin

"üzgünüm Chan.."

Aradan 2 hafta geçmişti. Ne kadar denesem negatif sonuç alıyorduk...

Her sabah ki gibi yatağımdan kalktım gece yüzünden yorgundum artık zevkli gecelerimiz de bile olup olmayacağını düşünüyorduk..

Yataktan kalkıp banyoya yöneldim.

Kalan son testi alıp uyguladım. Ve dirseklerimi lavaboya koyup yüzümü ellerimin arasına aldım.

Belimde hisesettiğim elle kafamı eğdim ve arkama döndüm. Gözlerim direk karşımdaki bedene daldı.

Sıkıca sarıldım.

"Olmuyo Chan"

"Olucak-"

"CHAN BANA UMUT VERİP DURMA!"

"Ahh, sakin ol"

Yüzümü omzuna koydum. Göz yaşlarımın üstünü ıslatmasına izin vermişti.

"Özü özür dilerim"

"Neden?"

"Seni baba yapamıyorum..."

"Saçmalama bebeğim"

Kısa bi sarılmadan sonra birlikte kahvaltıya indik.

Ben tost yapıyor o ise içecekleri dolduruyordu. "Chan sen beni evimden almaya geldiğinde ben seni eve atan escort kiralayan biri sandım"

Chan burnundan gülerek belime sarıldı.

"Benim onlarla ne işim olur"

devam etti

"ben hayatımın merkezini bekledim ve bak şuan onun ile evliyiz"

gözlerim dolmuştu beni o lanet hayattan intihara sürükleyen hayattan ölmekten korkan biri haline getirdi.

Sırıttım, son tostu tabağa koyup. Birlikte masaya ilerledik.

"Test?"

"Ne testi?"

"Koş Chan!"

Diyerek merdivenlere doğru yöneldim koşarak odaya girdim ve ordan banyoya adımladım.

Gözlerimi yumup lavabodaki testi aldım.

Chan görmüş olmalıydı ki tepki veremedi.

"Olmuş mu Chan?"

"Hey Chan"

"Chan gözümü açıcam"

Gözlerimi açtım.

"Cha-"

Testi görmemle boğazım düğümlendi nefeslerim iyice ritimsizleşiyordu.

Gözlerim dolmuştu zar zor ayakta duruyordum.

Şuana kadar aldığımız 4. Paketti.
Chan kollarını açıp beni kollarının arasına aldı ve elleri ile saçlarımı karıştırmaya başladı.

Fark etmiştim oda ağlıyordu oda üzülmüştü.

Ben chana layık değilim.. daha ona küçük bir bebek bile veremiyorum?..

Dadikalar yıl gibi geçiyordu umudum.. kalmamıştı. Chan bi umut olucak diyordu ama olmuyordu.

Chan beni kucağına alıp yatağa yatırdı üzerime yorgan örtüm karşıma oturdu.

Sadece benim sakinleşmemi istiyor gibiydi..

"Hastane?"

"Ne hastanesi Chan?"

Ne diyeceğini bilmiyordum ama bi şans olucaktı.

"Kalk hadi min gidiyoruz"

"Nereye Chan "

Titremeye başlayan sesimle belimden tutup kaldırdı. Üzerime sıcak bir hırka alıp giydirdi ve kapıya yöneldi.

Kafamı göğsüne koydum. Gözyaşlarımı saldım. Chan hızla arabayı çalıştırıp beni yan koltuğa bıraktı.

"Chan yavaş sür korkuyorum"

Gittikçe hızlanıyordu araba kısa bi korkudan sonra varmıştık.

Chan beni doğum alanına götürerek bi doktor buldu.

"Merhaba, ben eşim için gelmiştim."

"Sorun nedir?"

"Çocuğumuz olmuyor bi türlü her seferinde olumsuz çıkıyor"

"Şöyle buyrun"

Chan beni bir odaya götürdü ve sedyeye yatırdı.

"Adınız nedir?"

"Seu- bang seungmin.."

"Evet karnınızı açabilir misiniz?"

Karnımı açtım.

"Sizden sonra bir kaç test isteyeceğiz"

Chan kafasını salladı. Karnıma değen soğuk jel ile kasıldım. Makine karnımda oynuyordu.
Korkuyordum ya bir daha umudumuz kesilirse?...

Sen chanı haketmeyen bi eşsin seungmin!

Kafamı dikkat çekmeden salladım ve gözlerimi kapattım.

"Şu anlık bir şey diyemem size yazacağım testleri yapın yeterli"

Doktor karnımdaki jelin yarısını sıyırarak kalkmama yardımcı oldu.
Hızla test yapma alanına ilerledik..

✩✩

Ne kadar test varsa yapmıştık birlikte testlerin sonuçlarını bekliyorduk.

En az 15 dk sonra bir hemşire yanımıza gelip bizi doktor çağırdığını söyledi. Hızla adımlarla kapının önünde belirdik elimi chanın eline sarıp ona döndüm.

Bana 'sakin ol düzelicek'
Dermişçesine baktı ve kapıyı tıkladı içerden hem sesini duyunca içeri girdik.

Sen umutsuz vakasın min.

"Buyrun geçin"

Chan ile birlikte yan yana dizilmiş iki koltuğa oturduk. "Evet sonuçlar neler?" Sordu Chan.

Doktor yavaşça kafasını iki yana salladı ve sakin olmamız gerektiğini ve bi umut olduğunu söylemişçesine baktı.

"Üzgünüm, maalesef bang seungmin bey..."

Demiştim min. Sen kötü bir eşsin