Her şey o kadar zordu ki artık nefes alacak gücüm bile kalmamıştı,kim ister ki nefret dolu,acılar dolu,işkenceler çekmek kim ister ki... Kimse istemez o zaman neden ben? Neden ben bunları yaşıyorum benim ne suçum vardı? Siktir et her şey zaten beni bulur.
Kendi öz ailem tarafından evlatlıktan reddedildiğim de sadece 4,5 yaşındaydım...İlk dayağımı 2-3,5 arasında yedim,her gün binlerce küfre saygı içermeyen laflara boyun eğdim bina rağmen yaşadım.Azrail benim canımı almadı kendimden çok sevdiğim ağabeyimin canını aldı...
Her akşam kan kusmaktan,ağlamaktan yoruldum...Çoğu zaman ağabeyimin yerine ölmek istedim ama olmadı,o öldü ama ben hala yaşıyorum.
Neden bu cehennem hayatını yaşıyorum ki neden? İntihar etmeye bir çok kez kalkıştım ama hiç biri olmadı hep yakalandım ve ölümcül dayaklar yedim...
Voleybol oynarken bir sakatlık yüzünden tüm kariyerim çalışmalarım,saatlerim,dakikalarım,saniyelerim ve saliselerim hepsi bir çöp olmuştu...Kendi takımı geride bırakıp sadece izlemiştim bir sakatlık yüzünden. Çok saçma değil mi?
Ve şuan kendi düğünüm için hazırlanıyorum sadece 16 yaşındayım,bütün hayatım sadece bir kaç kuruş için mahfoluyor ben ise sesimi çıkaramıyordum bile...
Belki bu cehennem hayatından kurtulur daha iyi bir hayat yaşarım ama sanmıyorum bu sadece benim hayallerimde olucak bir şey gibi gözüküyor...
Hayatımın daha da kötüleştiğini düşünüyordum taki miya ikizleri görene kadar kendileri benim çocukluk arkadaşlarımdı ve voleybol oynamamın asıl nedenleri iken şimdi ben ikisi ile evleniyordum.Sanırım bu zamandan sonra şans azda olsa yanımda olucaktı...
︵‿︵‿୨♡୧‿︵‿︵︵‿︵‿୨♡୧‿︵‿︵︵‿︵‿୨♡୧‿︵‿︵︵‿︵‿୨♡୧‿︵‿︵
Benim burada da kitaplarım vardı değil mi (´-﹏-'；)
İlk bölümü kısa tutmak istedim neden bende bilmiyorum
Bir sonraki bölümde görüşmek üzere ᥫ᭡
Oy ve yorum yapmayı unutmayın!
