නෙත්මානෙම

1 පරිච්ඡේදය ☁️💛

වලාකුළු,තැඹිලි පාට අහස,ගිනි අව්ව එක්ක කලවම් වෙච්ච රස්නෙ හුලග...

බලන් ඉන්න අයට ඒවා මේ මොන බොලද දේවල්ද කියලා හිතුනත් මේ මන් ආදරේම කරන දේවල්! ඒ දේවල් කවදාවත් මන් ආසම කරන දේවල් නොවී ආදරේම දේවල් උනා.මොකද ආදරයයි කැමැත්තයි අතර තියෙන්නෙ ලොකු වෙනසක්.කවුරු කොහොම සාදාරණීයකරන කරන්න හැදුවත් මට ඒ ඕනම වෙලාවක බය නැතුව කියන්න පුලුවන් ආදරයයි කැමැත්තයි කියන්නෙ එකක් නෙමේ දෙකක් කියලා.

ඉතින් මේ මම...වලාකුළුවලට තැඹිලි පාට අහසට,ගිනි අව්ව එක්ක මිශ්‍ර උන හුලගට අතොරක් නැතුව ආදරේ කරන මම, අපූර්වා නෙත්මිණි තෙන්නකෝන්...අම්මගෙයි අප්පච්චිගෙයි පණ,අත්තම්මගෙයි සීයාතාත්තගෙයි චූටි මැණිකේ...අම්මටයි තාත්තටයි මන් ඇර
තව දරුවෝ නොඉදිද්දි එකා යකා කෙසේ වෙතත් එකා ගොනා නම් උනා. අම්මටයි අප්පච්චිටයි ඉන්න එයාලගෙම ලෙයින් හැදුන එකම ලමයා මන් උනාට මට සමානවම ඒ දෙන්නා ආදරේ කරපු තව කෙනෙක් හිටියා...ඒ අවිනාශ්! මගේ අයියා..මගේම අයියා නොවුනේ ඒ මගේ නැන්දගේ පුතා උන හින්දා. අයියා අයියා කිව්වට අවිනාශ් මට වඩා වැඩිමල් උනේ මාස පහයි.ඒත් පොඩි කාලේ හුරුවට තාමත් මන් කතා කරන්නෙ අයියා කියලා.

අවිනාශ්ගෙ අම්මා,ඒ කියන්නෙ මගෙ නැන්දි,ජීවිතේ බර කරට අරන් පොලවේ පය ගහලා ජීවත් වෙන යකඩ ගැහැනියක්.අපේ අම්මට අවිනාශ් වගේම තමා නැන්දිට මාත්.එතකොට අවිනාශ්ගෙ තාත්තා....අපි ඒ ගැන කතා නොකර ඉමු! දරුවා හම්බෙලා මාස තුනක්වත් යන්න කලින් දාලා ගිහින් වෙන පවුල් පන්සල් කරගහගත්‍ත මිනිහෙක් ගැන කවරකතාද..?

ඉතින් අදත් එහෙම දවසක්...

තැඹිලි පාට අහසෙ වලාකුළු පිරිච්ච ගිනිගහන අව්ව එක්ක රස්නෙ හුලන් මිශ්‍ර වෙච්ච මන් ආදරේ කරනම දවසක්! ක්ලාස් ඉවර වෙලා ෆිල්ම් එක්ක් බලන්න යන්න අඩගැහුව යාලුවො ටිකටත් බොරුවක් කියලා මන් ආවේ ගාලු මුවදොරට...වලාකුළු පිරිච්ච තැඹිලි පාට දවසක් කියන්නෙම ගාලුමුව දොරට අමෘත්‍යක්..

ලගම තිබ්බ කඩල කරත්තෙන් කඩල ගොට්ටක් අරගත්තෙ මේ වගේ වෙලාවකට ලූනු දාලා තෙම්පරාදු කරපු කඩල ගොට්ටක් නියමෙට මැච් වෙන නිසා..කඩල ගොට්ටෙන් කඩලයක් අරන් කටට දාගත්ත මම පාර පැන්නෙ මුහුද පෙනෙන මායිමකින් තියෙන බෙන්ච්එකෙන් ඉදගන්න.

"කොහෙද අයිසේ යන්නෙ...පාර බලන් පනිනවා..තව ටිකෙන් මෙතන හැප්පිලා මගුලක් උනාම මන් එපැයි වග කියන්න..පාර බලලා පැනපන් නැත්තම් අනික් සැරේ යනවා යට කරගෙනම.."

කඩල ගොට්ටෙ සිහියෙන් පාර පැනපු මට වාහන ගැන් ලොකු සිහියක් තිබ්බෙ නෑ.ඇස් කොනෙන් වාහන එන්නෑ කියලා දැක්ක නිසා කඩල ගොට්ටෙන් ඇස් අහකට නොගෙනම මන් පාර පැන්නා.ඒත් මගේ අවාසනාවට මන් නැවතුනේ වේගෙන් ආව බයික් එක ඇගේ ගෑවි නොගෑවි නැවතෙද්දි...

බයික් එකේ අයිතිකාරයා කව්ද කියන්න පෙනුනෙ නැත්තෙ ෆුල්ෆේස් හෙල්මට් එකක් දාලා හිටිය හින්දා.ඒකටත් එක්ක කයිය..'පාර බලන් පැනපන් නැත්තම්අනික් සැරේ යට කරන් යනවා'..යකෝ මුගෙ අප්පට! 'ඇයි බොගෙ අප්පා හැදුව් පාරවල්ද කියලා අහන්න කට නැලියුවත් මන් අමාරුවෙන් මාවම පාලනය කර ගත්තෙ මෙතන වැරැද්ද මගෙ නිසා.මන් බලලා පාර පැන්නන්ම් මෙහෙම වෙන්නෑ.සොරි කියලා කියන්න හදද්දිම ෆුල්ෆේස් හෙල්මට් කාරයා බයික් එක හැටට හැටේ පෑගුවේ ලග පාත හැමෝම හැරිලා බලද්දි.මේ බයික් වල් සද්දෙනම්!

________________________________________

හායි ලමයිනේ...ගොඩ කාලෙකට පස්සෙ ආයිමත් කතාවක් ලියන්න හිතුනා.ලියන්න බෑම කියලා හිතුනත් අත නලියන හින්දම ඔන්න ඔහේ කමක් නෑ කියලා ලියන්න හිත හදාගත්තා.ඉතින් 'නෙත්මානෙම' එක්ක හැමෝම ඉදී කියලා මන් බලාපොරොත්තු වෙනවා...එහෙනම් ලගදිම හම්බවෙමු....☁️💛

-ධාරා-