ağaçtan düşen | sookai

bir

kai, kitap okumayı seven biri. genellikle sohbetlerimizin çoğu bu konu üstüne olur hatta. önerdiğim kitabı okudun mu? sence hangi yazarın kitabını almalıyım? bunlar kai'dan çok sık duyduğum cümleler. büyük ihtimal bunlar dışında bir şey de duyamayacağım.

bir dönem, yaklaşık üç sene öncesi, okul kütüphane görevlisiydi. tabi o zamanlar küçüktük ve kai için muhtemelen kitaplardan önemli bir şey yoktu.
bir gün yine kitapları etiketlemek ile meşgulken aldığım "saftirik" kitabı dikkatini çekmiş olacak ki yanıma gelip benimle konuşmuştu. bu şekilde lisenin ilk senesi tanışmış olduk.

kai ile arkadaş olmaktan mutluyum fakat mutlu olmadığım - daha doğrusu olamadığım - tek nokta arkadaştan öteye geçememiş olmamız. şahsi düşüncemi dile getirecek olursam eğer, çoğu zaman bu evreye geçme adımlarında bulunduğumuzu hissedebiliyorum. fakat kai hissedemedi veya hissetmek istemedi. bu yüzden de hala ilk gün karşılaştığımızda ne isek şimdi de öyleyiz. en azından daha kötüsü değil, diye düşünerek kendimi avutuyorum.

sanırım choi soobin'den bahsetmemin zamanı geldi. ama ondan önce minik detaylar da vermem gerekli. kai, kitaplara çok değer verdiği gibi insanlara verdiği değeri de kitaplar ile göstermeyi çok sever. ya bir söz hediye eder ya da bir paragraf. bu, bazı zamanlarda kitaplara da dönüşebiliyor. bana şimdiye kadar hediye ettiği tüm kitapları hala saklıyorum. muhtemelen bahsettiğim "değer verme göstergesi" olan kitaplardan değil elimdekiler. fakat olsun, en azından kai tarafından bana verildi. bu durum bile o kitapların benim için özel olmasına yetiyor.

bu sefer gerçekten konu choi soobin. okulun popüler öğrencisi. her ne kadar kai kabul etmese de tam bir odun. bu çocuğu nasıl sevebildiğini aklım almıyor. daha doğrusu aklım, almayı kabul etmek istemiyor. o kadar rezil bir insan ki choi soobin. öncelikle homofobik. bu bile kai için yeterli bir sebep olmalıydı. ama değil. bu duruma hala nasıl göz yumabildiğini düşünmekteyim.
dahası, dışarıdan bakan bir insan rahatlıkla "choi soobin'in dünya sikinde değil" diyebilir. bu durumda kai için orataya çok sorun çıkar.

gerçekten kai'ın karakteri ile tam anlamıyla zıtlıklara sahip bir insanın anlaşabileceğini hayal bile edemiyorum. ki hayal edilebilecek bir tarafı da yok bence, gayet açık bir şekilde anlaşamazlar. anlaşamamaları gerek.

soobin'in kai için değerli biri olduğunu, kai ona hediye etmek için kitap ararken anladım. hayatımda ilk defa kai'ı bu kadar mutlu görmüştüm. umarım ilk ve son olmaz. fakat diğerlerini soobinsiz görürsem sevinirim.

başta bana anlatılan choi soobin temalı hayranlık konuşmalarını ciddiye almıyordum. fakat olay soobin'in okuyabileceği tarzda kitap aramaya gelince işlerin ciddiliğini anladım.
önce soobin'in kütüphaneden almış olduğu kitaplar var mı diye araştırdık. kai bir zamanlar kütüphane görevlisi olduğundan basit bir şekilde halledebildik.
choi soobin adlı şahsın bu sene aldığı kitap görünmese de geçen senelerde birkaç kez kütüphaneye uğramış gibi görünüyordu. aldığı kitaplar ise tam bir fiyasko. dönem dönem sadece ödev olarak verilen kitapları almış olması, bence bu çocuğun kitaplara ilgisi olmadığını ortaya koyuyordu ama kai inanmak istemediği için koyamadı.
kai'ın da orada benim gibi hüsrana uğradığını hissetmiştim ama bozuntuya vermedi, sanki hala umut varmışçasına araştırmaya devam etti. en sonunda, okuduğu kitaplar hiç yardımcı olmasa da kişiliğini ve davranışlarını işin içine katınca karar verdik ki, soobin kesinlikle polisiye okurdu.

o gün okuldan sonra soluğu kitapçıda aldık. bir günde biteceğini umduğum şeyi sanırım kai biraz fazla ciddiye almış olacakki, bir hafta boyunca her okul çıkışı kitapçıya gittik. içten içe kai'a asla yardım etmek istemesem de arkadaşımdı sonuçta, beraber günlerce kitap bulmaya çalıştık. onu gerçekten karşımda heyecanlı görünce de hevesini kıramadım, soobin'in kitap okumayacağını yüzüne söyleyemedim. umarım bu gerçeği üzülmeden anlar, diye dilemekten başka bir şey yapamadım.