Ολα αλλαξαν ξαφνηκα 2

Κεφάλαιο 9

Μερια Χρυσας.

Εδώ και μία ώρα έχει έρθει η Μαριανθη και λέμε διάφορα.
-Λοιπον...με τον Άντριαν τι γίνετε? Με ρωτησε γλυκά.
-Εεε...ξερεις τώρα μωρέ μετά από αυτό που έγινε με την κοκκινομάλλα και αυτό στο μπάνιο δεν έχουμε ξαναμιλήσει. Της απαντησα γλυκά στην ερώτηση της.
-Ααα..και ρε συ..γιατι δεν του δίνεις μία ευκαιρία να σου εξηγήσει. .με ρωτησε. Δεν το πιστευω αυτό που είπε. Αλλά. .μήπως έχει δίκιο? ? Εκείνη την μέρα προσπάθησε να μου εξηγήσει αλλά δεν τον άφησα. Λοιπόν. .μια φορά ζούμε ..θα του δώσω την ευκαιρία να μου εξηγήσει. Θέλω πραγματικά να μου πει τι σκέφτηκε εκείνη την μέρα.
-Λοιπον...ξερεις κατι?? Θα του δώσω μια ευκαιρία να μου εξηγήσει. Αλλά μόνο μια. Της είπα και με αγκάλιασε χαρουμενη.
-Λοιπον..έλα παρόν τηλέφωνο. ..με παρότρυνε δίνοντας μου το τηλέφωνο μου.
Χαμογελασα και πληκτρολόγισα γρήγορα τον αριθμό του.
-Ναι?? Ειπε με αγουροξυπνημενη φωνη. Αχ πόσο σεξυ πια..Σκέφτηκα και δάγκωσε το κάτω χείλος μου. Η Μαριανθη γελασε και σοβαρευτηκα.
-Γεια σου Άντριαν. ..ειπα.
-Χρύσα? ? Ρωτησε απορημένος και είχε για τα καλά ξυπνήσει τώρα.
-Ναι...ειπα
-Μωράκι μου σε παρακαλώ άκουσε με...ειπε αλλα τον σταματησα διακόπτωντάς τον.
-Άντριαν. ..σε 1 ωρα να είσαι εδω εάν θες να μου εξηγήσεις. Του ειπα και το έκλεισα. Η Μαριανθη σηκωθηκε χαρουμενη και μάζεψε τα πράγματα της.
-Που πας?? Την ρωτησα χωρίς να σηκωθω από το κρεβάτι και παρατηρώντας τις κινήσεις της.
-Βολτα με την Αγγελική. .να σας αφήσουμε μόνους σας..μου ειπα και εκλεισε την πορτα του δωματίου μου χαμογελοντας μου. Την άκουσα να φωνάζει στην Αγγελική να σηκωθει και αυτή να μην θέλει και είχα σκάσει στα γελια. Μετά από κάνα 5 λεπτό της έσπασε τα νεύρα και σηκωθηκε. Μόλις ακουσα την πορτα του σπιτιού να κλείνει σηκωθηκα και κατευθηνθηκα στην ντουλαπα. Εβαλα μια γκρι μακριά μπλουζα που μου ήταν σαν φόρεμα πλεκτη. .γιατι κρυωνα και από κάτω εβαλα ενα πολυ κοντο σορτσακι που ίσα ίσα φαινοτανε. Επιασα τα μαλλια μου μια ψυλη κοτσιδα και..Ετοιμη. Ουτος η αλλος στο σπίτι θα κάτσουμε οπότε. .Τις σκέψεις μου διέκοψε το κουδουνι και ετρεξα κάτω γρήγορα. Ανοιξα την πορτα και τον αντικρησα. Αχ πόσο μου έχει λείψει. Αυτά τα σαρκοδει καυτά του χείλη. .Αυτά τα απίστευτα μάτια του. Αχ..πόσο μανάρι πια. Είχε βάλει μια μπλε ηλεκτρικ V μπλουζα, ένα μαύρο σκισμένο κολλητο τζιν και τα μαυρα του σταρακια. Μόλις αντικρησα το καυτό του σωμα που διαγραφονταν από το μπλουζάκι δάγκωσα το κάτω χείλος μου αλλά μόλις τον ειδα να χαμογελάει σταματησα και του έκανα νόημα να περάσει μέσα.
-Άντριαν. .ειπα και εκατσα στον καναπε απέναντι του.
-Χρυσα..μου ειπα και αυτος.
-Λοιπον...τι εγινε? Τον ρωτησα. Ναι είμαι άνθρωπος που μπενει κατευθειαν στο ψητο. Δεν μπορω να περιμένω. Είμαι πολύ ανυπομονη.
-Εε..να..Λοιπόν. .ειπε και ετρυψε το κεφαλι του αμήχανα.
-...να..εκείνη την μέρα θολωσα. Δεν μπορω αλλο ρε Χρύσα να κρυβόμαστε. 3 χρόνια τώρα έχω μπουχτίσει. Θέλω όλοι να μάθουνε ότι είσαι δικια μου και ΜΌΝΟ ΔΙΚΙΑ ΜΟΥ ρε γαμοτο. Γιατί θες να κρυβόμαστε? ? Ντρέπεστε για μένα? ? Με ρωτησε και ηρθε κοντα μου.
-Οχι..οχι δεν ντρέπομαι καθόλου για εσένα. Ίσα ίσα. .σε λατρεύω. Του ειπα γλυκά και τον φιλησα.
-..και εάν θες το λέμε και στα παιδιά. Του ειπα στην συνέχεια και με κοίταξε με γουρλωμένα μάτια.
-Αγάπη μου..σε λατρεύω! ! Μου είπα και με σηκωσε στον αερα. Τύλιξα τα ποδια μου γυρω του και μας έκανε σβούρες. Χαχα..εμείς και τα 5 χρόνια.