Bez uczuć

Bez uczuć Rozdział 1

Pewnego dnia , gdzie chmury zasłaniały słońce a deszcz padał na wilgotny asfalt , chłopak o imieniu Sakuta Raitawa

Odwiedził kawiarenke do której chodzi od zaledwie miesiąca , usiadł na swoje miejsce przy ktorym zawsze siedzi , czyli przy oknie, spoglądając na chmury,

Kelnerka podeszła do Sakuty i rzekła
- To co zawsze?
Sakuta odpowiedział
- Tak , poprosze

Kelnerka odeszła a sakuta spoglądal na pustą kawiarnie , zawsze czuł sie lepiej jak jest sam w kawiarni , tylko on i kawa

Chwile pózniej , z dala słychać drzwi do kawiarni , przez które weszła młoda dziewczyna , miała czarne włosy i piekną urode

Sakuta tylko się spojrzał i odwrócił wzrok na chmury , po czym znowu na zamokniętą dziewczyne , byla dosc grubo ubrana , więc szalik i kurtke powiesiła na wieszaku , który był obok wejścia do kawiarni , gdy powieszała kurtke , kelnerka podeszła do chłopaka i wręczyła kawe , a Sakuta na to przytarknął miną która nie okiełznawała zadnych uczuć
- Dziękuje bardzo

Sakuta miał już wziąć filiżanke czarnego espresso lecz spojrzał się na kawe i pomyślał

- wcześniej nie zabardzo to czułem ale , ta kawa ma bardziej gorzki zapach

Pomyślał sakuta ale dodał jeszcze że

- czuje się czasem jak ta czarna kawa , jest gorzka i odrażająca , tak samo jak ja , dobrze wiem jaki jestem , ale czy wiem jaka jest kawa? , kawa jest gorzka i czarna , może być posłodzona lub z mlekiem ale ja nie skupiam się na innych kawach , tylko na tej jedynej co kupiłem ,

Pomyślał jesscze sakuta

- czy to normalne że kupuje kawe która mi.nie smakuje ? Czy kupuje kawe dopasowaną do samego siebie by skupić sie na sobie a nie na innych kawach? Kto wie....

Pomyślał sakuta , patrząc wgłęb kawy

W końcu wziął łyka filiżanki i poczuł gorzki posmak , i powiedział do siebie szeptem

- Kupiłem kawe dopasowaną do siebie , czy to nie tortura która ma zapobiec myśleniu o innych ludziach?

Nagle zawrócił widok kawy na widok dziewczyny i zauważył ze obaj gapią sie na siebie

Po 2 sekundach obaj gapienia się o dwa stoliki dalej

Sakuta pomyślał

- słyszala to co powiedziałem? , tak czy siak pewnie myśli ze jestem nienormalny

Raitawa od dłuższego czasu , zachowywał się inaczej , tak nieludzko , bez emocji i zadnych uczuć , umiał się przywitać albo podziękować czy porozmawiać ale faktem było to że na jego twarzy nie było widać żadnej z emocji

Gdy Raitawa popijał kawe , to kelnerka podeszła do kobiety i przyniosła jej kawe

Przygladał się uważnie , i zauwazyl ze to jest ta sama kawa co on zamówił

- niecodzienny widok , młoda kobieta która kupuje czarną kawe , zwykle to dziewczyny w jej wieku kupują kawe z piankami i czekoladą , jak ja lubie wszystko komentować

Raitawa dokąńczył swoją kawe , i wpatruje się tylko na końcówke niedopitej kawy i mówi szeptem do siebie
- mnie kiedyś też zabraknie dla siebie samego , aż w końcu nic po mnie nie zostanie ( wypija końcówke kawy)

Kelnerka zabiera pustą filizanke od Sakuty i dziewczyny ,

Gdy Młoda dziewczyna , miała zamiar wychodzić , wzieła z wieszaka kurtke i pożegnała się z kelnerkami , Gdy opuściła kawiarnie a drzwi się zamkneły , Sakuta zauważył ze dziewczyna zapomniała wziąć szalika z wieszaka

Powiedział w swojej głowie
- lepiej zwróce jej ten szalik , będzie w końcu dziwnie jesli będe wiedział że zapomniala i nic z tym nie zrobie ,

Sakuta wziąl szalik , powiedział do kelnerki - zaniose jej szalik

Otwiera dzwi wejściowe i nic nie może zobaczyć żadnej osoby po za deszczu , poszedł kawałek w lewo ale nie zobaczył kobiety

Potem poszedł na prawo i tak samo , zdecydował się jednak pójść do kawiarni do recepcji i przekazać szalik ze pewna kobieta zapomniała wziąć szalika