Bence erkekler ağlamaz /Nando x Liva

1 (Bir)

Hani şu yeni bölüm atmayan

Hatta aksine yeni kitaba başlayan bi yazar vardı

Kimdi o ya

:D

____

"Hayır vermeyeceğim sana oyuncağımı!"

Oyuncağını onun ellerinin arasından sertçe çekti ardından göğsünden itip küçük bedenin açıkta kalan bacakları kolları ve elleri dahil heryerinin kanamasına izin verirken bir de tekme attı karnına

"Y-yapma Lütfen"

Gözlerindeki yaşlar artık durmaksızın düşüyor ve onu daha aşağılayıcı bir duruma düşürüyordu ve küçük çocuğun arkasından alaycı bir kahkaha geldi

"Sürekli bebek gibi ağlayacak mısın"

"Fenerli olduğunu bu kadar belli etmene gerek yok!"

Yerdeki küçük çocuk daha kendine gelememiş bir şok içindeydi yerden kalkmak istiyordu ama aklı olasılıklarla dolup taşmıştı bile ta ki Burdakilerin çocuk olması dışında bir kalın ses daha eklenmişti kulağına

"Onu rahat bırak!"

Kafasını hızla gelen çocuğa çevirmişti belki de o gelmeseydi şu yaşında kan kusacaktı Kahramanı olabilir miydi..? Bilmiyordu

Onu iten çocuk hızla ileri atıldı

"Ne o bu ibnenin bir de koruması mı varmış?!"

İbne neydi?

Kötü bir kelime olarak kullanıldığı belliydi.. Hızla yuzundeki yaşları silerken bacaklarindaki belirgin ve Akan Kırmızılara baktı

"Sana onu rahat bırak dedim!"

"Bırakmayacağım bir sorun mu var!"

Hızlı adımlarla ona ilerledi ve göğsünden sertçe ittirdi diğeri korkuyla yerde geriye giderken gözü yerdekine kaymıştı.. Ona yardım edecek miydi biliyordu

Yavaşça aşağı eğdi kafasını ve yüzünde kazanmışlık sırıtışı varken alayla konuştu

"Sen ve senin gibiler varken bu futbol kardeşliği kalmayacak.. Hepiniz Ölün!"

Çocuğun üstüne çıktı yakasından tutarken bir yumruk salladı yüzüne çocuğun burnu kanıyordu.. Ve bu onu fazlasıyla korkutmuştu yerde biraz daha geri gitti ama bacağının acısıyla dudaklarından küçük ve kısık bir nida kaçtı

"Ihm.. Bacağım"

Gözleri tekrar yerdekine dönerken çocuğun üstünden kalktı çocuğa bir daha bakarken bir tekme de karnına geçirdi sinirli tuttuğu sesiyle parmağını boş mahalleye yöneltti

"Bir daha seni bu çocuğun yanında görmeyeceğim! Yoksa bu sefer canını daha fena yakarım!"

Çocuk kalkarken sendeledi ve koşarak uzaklaştı.. Kahramanı olduğunu düşündüğü çocuk ona doğru yürürken elini uzattı ama tutamadı eli yaralıydı bunu anlamış olacak ki küçücük bedeniyle büyük İşlere kalkıştı... Yerdeki bedeni kucağına alarak yavaşça banka oturttu

"Heryerin Kan içinde.."

"Çok acıyorlar"

"Ailen nerede.. seni oraya götüreyim"

"Onlar.."

Tekrardan hafifçe gözleri dolmuştu karşısındaki olgun davranarak durumu düzenlemeye çalıştı

"Peki. Gel bizim eve gidelim Annem sana pansuman yapsın"

Korkuyla yüzüne baktı ama sanki çok güvenilir geliyordu şuanda Bu çocuk ona

Yavaşça yerinden kaydı o ise kolunun altına girerken yavaş adımlarla daha az önce küçük çocuğu onların olduğuna inandırdığı eve Yürüttü.. Tanıdık bir sima görüş alanına girmişti

Annesini tanıyordu sanırım

Evet tanıyordu

Onları görünce hızla Yaralı olan çocuğu kucağına aldı yüzü telaşla kaplanmıştı Onu yatağa oturturken Yüzünü avuçları içine aldı

"Liva! Oğlum iyi misin! Ne oldu sana!"

"Küçük bir kavga Norma Abla.."

"Peki Micol! Olaya müdahale etmedin mi oğlum"

"Norma Abla beni kurtaran o.."

Norma Ablanın yüzü gururla gerilirken önce yeni gelen küçüğün sonra da Kahraman oğlunun alnından öpmüştü

"Sen burda bekle liva pansuman aletlerini alıp geleyim"

Micol hemen yaralı çocuğun yanına oturdu diğeri ise onun bu güçsüz göz yaşlarını görmesine izin vermemek için gozlerini sildi ama Diğeri çoktan ona tatlı bir şekilde bakıp masumca gülümsemişti bile

"Bence erkekler ağlamaz"

"Neden ki.."

"Yoksa güçsüz gözükürler"

Cevap vermesine zaman kalmadan onunde diz çöken Norma Ablaya gülümsedi yaralarını iyice sardığında Ayağa kalktı alnından tekrardan öperek gülümsedi

"Siz Micol ile dinlenin biraz olur mu.."

Küçük olanlar kafa sallarken yanındaki çocuğa kıyasla yanakları kıpkırmızı olmuştu O elini Yanakları kızarık çocuğa uzattı

"Ben Fernando Muslera"

Bir eline bir de yüzüne bakarken gülümsedi Yanakları daha çok kızarırken güvende hissederek elini ona uzattı

"Ben de Dominik Livaković"

Yavaş ve nazikçe tokalaştılar O kafasını yastığa koyarken yaralı çocuk ise çekingen bir şekilde köşeye gitti ama onun utandığını anlayarak eliyle dürttü yanındakini

"Liva benim yanımda çekinme... Göğsüme yatabilirsin"

Kalbi feci atıyordu

Lanet olsun Bu yaşta Aşık mı olacaktı

Ama yabancılık çekmeyerek Ondan biraz daha uzun boylu olan çocuğun göğsüne kafasını koydu... sanırım babasından sonra aldığı en güzel Erkek kokusu olabilirdi

Büyük olan bir kolunu onun bel kısmına attı ve güzel bir uyku çekmek için ikisi de gözlerini kapattı...

Norma Abla ise odaya girdi çocukların uyuduğunu görünce gururla tekrardan gülümsedi ve cebinden telefonu çıkararak dikkatlice netleştirerek bu anı fotoğrafladı

____

2:23

Başlangıç bölümüne puanınız

10/?