•🦋NASIL BAŞLADI 🦋•
Gözlerimi açtığımda yine mezarımın üstünde yatıyordum. Bu yerden ne zaman kurtulucam bilmiyorum ama bir şekilde yapıcam.
"SARAH ABLAAA UYANDINMII!"
Başımı çevirdiğimde mezar taşımın üstünden bana bakan küçük Milen'i
gördüm, yavaşca doğruldum. Milen karşıma geçti. Onu her gördüğümde üzülüyorum ama bir o kadarda mutlu oluyorum, çünkü yanımda birisinin olduğunu bilmek sevindirici."Uyandım güneşim"
Ah size kendimi tanımadım değilmi. Ben Sarah
ve çook uzun zaman önce öldüm, daha doğrusu öldürüldüm. O kadar uzun zaman oldu ki nerdeyse nasıl öldüğümü unutcam ama hatırladığım kadarıyla tren çarptı. Tabikide intihar etmedim, o kadar aptal değilim. Birisi beni raylara itti, o an düşünmeye vaktim bile olmadı ve " !!PAAT!! " Tren çarptı.
"GECEN NASILDI SARAH ABLA!"
Bu karşımdaki Milen
8 yaşında. O benden önce öldü. Onun hikâyesi biraz hüzünlü. Ailesi daha önceden ölmüş ve Milen'i kimsesizler yurduna koymuşlar, Milen'de bir gece kimsenin haberi olmadan oyun parkına gitmiş. Kaydıraktan kayarken 40 lı yaşlarda biri Milen'i tecavüz etmiş, milen çok bağırınca onu ara sokaklardan birine götürmüş. Adamın işi bitince Milen'i orada öylece bırakmış. Milen'de orda soğuktan donarak ölmüş."Yine salakca hayallere dalmıştır"
(Alnına bir fiske atar)
"Ya senin alnımla alıp vermediğin ne!"
"Çünkü anca oraya vurunca beynin çalışıyo"Buradaki gıcık Haru,
19 yaşında. O askerde ölmüş ve evet o da benden önce öldü. Anlattığına göre düşman askerlerden biri onu esir almış ve ona işkenceler yapmış. Neler yaptıklarını bize anlatmadı, korkarmışız.
"Uğraşmayın bakayım benim kuzumla!"
Ve son olarak bu tontik teyze de bayan Margaret
70 yaşında. O doğal yollarla ölmüş buradaki herkes onu tanır çünkü herkesden önce o buradaydı.
Anlamanız için ölüm sıralaması yapıcam •|Bayan Margaret➜Milen➜Haru➜Ben|•
Aniden ayağı kalktım
"Noldu Sarah abla?"
"BURADAN ÇIKICAM!!"
"Yine başlıyoruz"
"Kuzum biliyorsun, buradan gidemessin"
"Sarah abla her seferinde bunu diyorsun kalkanı unuttun mu? Bizi burada tutan şey bu."
"BİLİYORUM, AMA BU SEFER ONU GEÇİCEM!"Her mezarlıkta olan şey, ruhları içerde tutan bir kalkan. İçeridekiler dısarda ne olduğunu göremez, dışarıdakilerde içerdeki ruhları göremezler.
Hızlıca mezarlığın kapısına doğru uçtum, ve yine kalkana çarptım. Biraz geri gittim ve tekrar denedim. Tekrar, tekrar ve tekrar. Eminim mezarlıktaki tüm ruhlar bana bakıyo ama umrumda değil. BAŞARICAAM!
Bir kez daha denedim kalkanı itiyordum ve bir şey hissettim. Elim, sanki bir şeyin içinden geçmiş gibi. Onun gördükce heyecanım arttı. Kendimi daha güçlü itmeye çalıştım.
"AAAAAAA"
Bir anda hızlıca savrulmaya basladım. Kendimi zar zor durdurduktan sonra çevreme baktım ... Ben ...ben gerçekten ÇIKTIIM!!
Ama burası benim hatırladığım gibi deyil japonya ne kadar değişmiş. Ve insanları, onlar insanmı ki? Çok tuhaflar
Bir anda mezarlığa bakma isteği geldi içime. O tarafa döndüğümde ne Milen vardı ne de Haru. Gerçekten doğruymuş.
Hızlıca bir markete girdim. Herkes çok farklı. Kedi kulakları mı dersin, sinek gözlü mü dersin. Bunlar ne be.
Ben bunları düşünürken arkamdan bir patlama sesi geldi.
___________________•🦋•___________________Her türlü yoruma açığım güzellrim!!
Desteklerinizi beklerim. Umarım beğenirsiniz. Sizi çook öptüm😘😉•BAYİİİİİ•
ŞİMDİ OKUDUĞUN
{Deku x Reader}~•RUH•~
FanfictionHayatının içine edilmiş bir kız öldükten sonra ona yapılan şeylerin benzerini bir başkasına yapıldığını görür ve onu korumak ister. •••••••••••••••••••••••••••🦋•••••••••••••••••••••••••• ~Ay umarım beğenirsiniz (づ ̄ ³ ̄)づ