Koruma [gxg]

4.bölüm

(Herkese kucak dolusu selamlar alttaki yıldızı parlatırsanız sevinirimm)

Neslihan tam gidecekken elini tuttum. Bunu tahmin etmemiş olacak ki ayağı boşta kaldı ve üstüme düştü. Burun burunaydık kalbim inanılmaz derecede hızlı atıyordu eğer duysaydı büyük ihtimal rezil olurdum. Kim patronunun eşcinsel olduğunu tahmin ede bilirdiki? Zaman ilerlememesini istiyordum ne 1 saniye önce nede sonra. O sıcak nefesi burnumu yakıyordu sanki...

O anki düşünceyle gözlerimi kapatıp dudaklarına yapıştım. Karşılık verdi tam da o an ablam bizi izliyordu ama fark etmemiştim.

(Neslihanın anlatımından)

İnanamıyorum Suzan neden bunu yapmıştı? Sebepsizce ona karşılık veriyordum. Elif'in bizi izlediğini fark ettigimde duraksadım. Geri çekilecekken, Suzan ellerini boynuma dolayıp devam etti. Çok rezil bir andı yok olmayı diliyordum. Elif'in boğazını temizlemesiyle oda duraksadı. Elif'in bağırmasıyla beni hızla itip odasına gitti, olacakları az çok oda tahmin etmişti. Elif'e baktım "Evet açıklama bekliyorum Neslihan!"

"Açıklanacak birşey olduğunu sanmıyorum efendim izninizle işime dönüyorum" arkamdan bağırıp çağırmasına aldırış etmeden antrenman odasına gittim kapıyı kitleyip antrenmana başladım azimle,sinirle ve hızla...

(Suzanın anlatımından)

Kendimi yüz üstü yatağa atmış yatıyordum "Off kesin bittim beeenn.." kapımın tekmelenmesiyle irkilip oturdum.

"Suzan!"

"E-efendim abla"

"Kapıyı aç!"

"Iııh şeyy nedenkii?"

"Iııh şöy nödönküü Lan aç kapıyı uzatma!"

Yataktan kalkıp kapının önünde durdum elimi kapının koluna koyduğumda gelen bildirim sesiyle duraksadım. Telefonu elime alıp baktığımda şoka uğramıştım ayaklarımın estiğini hissederken kendim yere düşüp oturmuş buldum. *Damp!*

"Suzan?"
"Suzan! Suzan cevap ver ablam bak korkutuyorsun beni!"kapının kolunu bir kaç kez açmak için kolu aşağı yukarı yaptı ama açılmadı.

"Kahretsin!Neslihan!"

Kısa sürede gelir.

"Bir sorunmu var Elif hanım?"

"Suzan içerde beni duyuyo ama kapıyı açmıyor! Az önce gürültülü birses geldi galiba yere düştü bayılmışta ola bilir bilmiyorum çabuk kapıyı aç!" Neslihan geri geri gider omuzuyla kapıya nişan alır kapıya koşarak omuzuyla vurur kapı açılır.

Ben ise panik atak geçiriyordum ilk defa. Neslihan hemen yanıma koştu. Hızlı hızlı nefes alıyordum,ellerim titriyordu,gözüm kapalıydı. Ablamda sağ tarafıma gelip eğildi saçımı okşamaya başladı.

"Sakin bi tanem sakin benim bak burdayız"
Gözümü açtım sol tarafımda Neslihanı görmemle hemen ona sarıldım. Başımı boynuna gömdüm kokusunu alınca sakinleşmeye başladım. Nefes alış-verişim normale dönmüştü. Bana ne olduğunu sorduklarında cevap vermedim onlarda hazır olduğumda anlatmamı söylediler. Yalnız kalmama ihtiyacım var dediyimde ablam gitti Neslihan inkar etti beni yatağa oturtup yanıma oturdu.

"Suzan"

"Hım?"

"Sen iyi olduğundan eminmisin? bi solgunsun sanki"

"O kadar mı belli....Yoo sen yanlış görmüşsündür"

" Eminmisin bak bana her şeyi söyleyebilirsin bunu biliyorsun değilmi?"