ANGST (1940 t/m 1945)

2ANGST 1940.1945

Ik zat door mijn raam naar buiten te kijken. Mijn vader werkt heel lang voor een lage prijs op het land en mijn moeder zit thuis om voor mijn broertjes en zusjes te zorgen. Ik ben de oudste uit het gezin ik ben 12 jaar en werk in de fabriek ik ben net klaar met werken ik werk in een weef fabriek. 12 uur per dag 7 dagen in de week. Ik ga niet naar school dat is te duur. Elke avond eet ik 1 kleine aardappel en drink een beetje sloot water. De baas van de fabriek waar ik werk woont in een villa een heeft 2 auto's.
Om 03.00 uur in de nacht ging het alarm af er kwamen vliegtuigen over het waren de duitsers ze kwamen ons aanvallen. Ons land heeft geen goed leger ik moet gaan schuilen.
Sanne rende naar haar moeder ze trok de deur van de woonkamer open en riep haar moeder. Haar moeder trok haar aan haar arm en ze rende de kelder in onder de trap. Ze woont in Rotterdam. Na een aantal uur bombardeerde de Duitsers heel rotterdam plat. Na de bommen die een paar minuten waren gegooid. Was het best wel stil. Sanne riep haar moeder maar gaf geen antwoord haar broertjes ook niet en zusjes ook niet de trap was op hun gevallen en hadden het niet overleefd haar vader was in het leger want hij moest vechten. Zij en haar ouders zijn joods en in de ochtend kwam haar vader thuis hij was gevlucht trok snel zijn oude kleren aan. En toen werd er op de deur gebonst. Vader liep naar de deur en deed de deur open het waren Duitsers en we moesten meekomen.

Een tijd later:
Sanne zat in het kamp bergen-belsen. Ze wist niet dat de Engelse en Franse haar een uur later zouden komen bevrijden. Ze zat op haar stukje bed en er kwam een Duitse soldaat binnen en zei:
"Gij mogen douchen" dat vond Sanne heerlijk want dat had ze al een tijd niet meer gedaan. Ze liepen met ze 40 tot 50e naar de douches de deur ging dicht. Sanne vond het wel op een douche lijken op dat moment gingen de douchekoppen aan. Maar er kwam geen water maar gas uit. Toen Sanne dat merkte wou ze naar haar vader maar die zat in een ander kamp. Als een van de laatste overlevende viel zij ook dood op de grond. Ze werden met zijn alle op een hoop gegooid. Na een uur werd het kamp bevrijd. Toen Sanne overleed reed de laatste trein met joden weg.