SIR OKULU

Selam ben Zeynep 17 yaşındayım.
Annem babam ve küçük erkek kardeşimle birlikte yaşıyorum.
İlerde Avukat olmayı çok istiyorum.
Kitap okumayı çok çok seven biri değilim ama içinde heyecan ,aşk ,korku dolu kitapları hemen okurum. Derslerim iyidir.
Sır Kolejine gidiyorum.

Okulun adının neden sır olduğu hakkında henüz kimse bişey bilmiyor. Müdür ve öğretmenler hariç .Onlara neden adının sır olduğunu söylediğimizde panikleyip yüzleri mosmor oluyo ve bi açıklama yapmıyorlar .Tabiki bi çok dedikodu var okulun eskiden hapishane olduğunu adının o yüzden sır okulu olduğunu ,okulun lanetli olduğunu söyleyenler var . Aslında düşününce bu dedikoduların doğru olabileciği ihtimali var.Bundan 15 yıl önce okulda çok mutlu olan sürekli gülüp eğlenen ailesiyle bi derdi olmayan bi kız varmış. Bu kız okulun olmadığı bi gün evde otururken telefonuna bi arkadaşından mesaj gelmiş ."Okula acil gel yardıma ihtiyacım var ama sakın kimseyi karıştırma" diye mesaj geliyor .Kız tabiki panikliyo okula geliyo okula girdiğinde kapılar arkasından bi anda kapanıyo. Bakıyoki kimse yok .Merdivenlerdeki okları takip ederek çatı katına çıkıyo. Orda ölüyo ama nasıl öldüğüne dair bir bilgi yok.
Bu gibi bir sürü olaylar söz konusu ama hangisi gerçek hangisi doğru bilinmiyor.
Benim öyle okuldaki o popüler bi grubum ve bir çok arkadaşım yok bi tane arkadaşım var oda aynı mahallede oturduğum farklı sınıflarda olduğumuz arkadaşım Eylül var .Okulun popüler öğrencileri
Ecem
Azra
İrem
Semih
Buğra
Mert
Asaf
Hiç biriyle konuşmadım ve konuşmasam daha iyi. İçlerinden en gıcık olduğum kişi Asaf. Bundan bi 1 hafta önce hocanın verdiği kitapları sınıflarına bırakıyodum kendisi bana bilerek çarptı bide üste çıkmaya çalışıyo yüzüme afallamış şekilde bakıp gıcık gıcık gülüp gitti. Gerçekten kendini çok beğenmiş bunlar!
Derken okul saati gelmiş Eylül aşağıdan "Zeyneeep hadi okula geç kalıyoruz"diye bağırıyodu. Hemen cama çıkıp seslendim"Tamam geliyorum bütün mahalle sesini duydu"
Diyip hemen çantamı aldım merdivenlerden koşarak indim Eylülün üstüne atladım napim çok hızlı indim kendimi durduramadım ikimizde yere kapaklandık. Eylülün beni dövecekmiş gibi bakışları vardı."Offf Zeynep off"diye mırıldandı. Okula koyulduk.Okula geldiğimizde Eylülü sınıfa bırakıcaktım koşa koşa geldiğimiz için sürekli birilerine çarpıyoduk. Tam sınıflarının kapısına yönelmişken birisine çarptım. Benden uzun olduğu için kafamı kaldırıp bakmam gerekti.Aman Allah 'im yine o çocuğa Asafa çarpmıştım. Bu sefer ben çarpmıştım ona ama bilerek değil hemen "Pardon görmedim dedim" oda "Sen niye sürekli bana çarpıyosun bırak peşimi "dedi şuna bak peşimi bırak diyo "Asıl sen benim peşimi bırakmıyosun ne uzatıyorsun hem pardon dedikya" "Allah Allah küçük fareye bak" demesiyle arkadaşları güldü. "Ne diyosun sen ya sen kendine bak öküz "diyerek gittim .Arkadaşları arkamdan "Ooooo Asafın faresine bak sen" diye bağırdılar .Asafın faresimi ne saçmalıyodu bunlar.Hemen hızlı hızlı sınıfıma gittim.Derste yerimde duramıyodum. O kadar gıcık kapmıştımki.İlk dersi atlattım tenefüste Eylül yanıma geldi."İyi misin "diye sordu bende "Nasıl iyi olabilirim sinirden yerimde duramıyorum "dedim ."Takma Zeynep o hep öyle illa kendisi haklı çıkıcak" dedi .Bi kaç ders geçtikten sonra tenefüste kantine gittim.Sırada beklerken bi çocuk gelip beni itekleyerek yerime geçti.Allah' ım başka birisiyle uğraşmak istemiyorum diye geçirdim içimden çocuğa "Kaynak yapma geçsene arkaya hem ne itiyosun "dedim "Sanane istediğim yere geçerim "derken arkamdan birisi geldi ve çocuğun boğazına yapıştı. Oha o Asaf 'tı.Asaf "Olum kızın niye önüne geçiyosun geçsene arkaya " diye bağırdı.Çocuk "Sen kimsin lan " dedi .Asaf "Kim olduğumu gösteriyimmi sana "diye çocuğa iyice yapıştı çocuk arkaya geçmek zorunda kalmıştı. Asaf eli ensesinde bana sırıtarak bakıyodu teşekkür bekliyodu herhalde ayıp olmasın diye "Teşekkür ederim ben hallederdim aslında " ."Önemli değil ben hallettim işte"dedi.Kalbim çok hızlı çarpıyodu hemen hızlı hızlı yemeğimi alıp sınıfa çıktım. Dersler bittikten sonra hemen eve gittim.Direk kendimi yatağa attım.Nedense sürekli aklıma Asaf geliyodu. Bana neden yardım ettiğini düşünüyodum. Gıcık ,kendini beğenmiş bi insan nasıl böyle yapabiliyodu aklım almamıştı. Diye düşünürken uyuya kalmışım.Annem uyandırdı yemek saati gelmişti.Yemeğimi yedikten sonra biraz kitap okudum oda annemin zoruyla ders çalıştım yattım. Sonunda hafta sonuna gelebilmiştik. Sabah kalktım kahvaltı ettim üzerimi değiştirdim.Eylüle gidecektim .Kapıdan çıkarken bi mesaj geldi.Mesaja baktığımda gelen kişiyi görünce yüzüm mosmor oldu elim ayağım buz kesildi ."Ama ama bu nasıl olur"diye zorlukla konuştum. Birisi şaka yapiyo olmalıydı. Ardından sesli mesaj geldi .Yutkunamadım. Birisi şaka yapıyodu diye düşündüm lütfenşaka olsun.Donup kaldım bi süre sonra cesaretimi topladım mesajı açtım....

Sizce mesaj kimden geldi?

İlk bölümü beğendinizmi?

Değiştirmemi istediğiniz bisey varmı?

İlk kez kitap yazıyorum olmayan uymayan yerler vardır kusura bakmayın💗