›Demir‹
Sabah saat 8.30 uykum var ve hala bi yanım pişman , üzgün ve hüzünlü . O günden beri yaklaşık 17 gündür içimdeki yapraklar bir bir lavın içinde taşa dönüşüyordu . Duygusuzlaşmıştım ve kimseyi umursamaz oldum . Yeni okul elbiselerimi giyindim , yemek yemek için odamdan indim . Çok güzel bir yemek beni bekliyordu , normalde bu yemeklerden bi tanesini sağ bırakmazdım ama iştahımı alıp götürdü kıytırık fakir arabasının tamponu . Ölmemek için bikaç birşey atıştırıp kapıya doğru yöneldim . Ki annem kravatımı ve saçımı düzeltti ;
- Yeni bir yer , yeni bir okul , yeni insanlar lütfen sende biraz yenilen .
- Anne üzerime gelme . Sesim bıraz kırık çıktı ve neden olduğunu bilmiyorum ama bi hüzün beynime çöküp çenemi buruşturmuştu kafamı yere eğip sadece gözlerimi açtığımda ışığı görmek istiyordum . "Elimden geleni yapacagım" dedim .
Yalan söyledim evet yalan söyledim yapamam ben kimseyle konuşmam kimsede benimle konuşmasın , my next temel ilke .
Merdivenlerden inerken çantamı almadığım aklımın ucundan bile geçmemişti .
Ayağımı asfalta deydirdiğimde aklıma gelmişti ve saniyeler içinde kendimi şaşkın balkonun altında çanta tutmaya çalışırken buldum . Annem çantamı atmıştı buraya kadar hikaye iyi ama çanta benim kollarıma değil yoldan geçen bi kızın kafasına kondu . Sabahın köründe , okulumdaki ilk günümde ne kadar da şanslıyım .
Çantayı yere düşen kızın yüzünden kaldırıp elime aldım .
Kız aynı ona benziyordu ve birkaç saniyede kendimi ona sarılırken buldum .
Kız kalkınca saçını kulağını arkasına savurup kocaman bir tokat yapıştırdı .
- Amaaaan sabahın köründe birisi kafama çanta atar birisi de ayağı kaldırıp sarılır , arkadaşım ne yaptığının farkındamısın ?
Kıza heykel gibi bakıyordum cevap vermedim , veremedim .
Kız uzun askılı çantasın tekrar koluna takıp aceleci bir yürüyüşle ve küçük mırıldanışlarla yürümeye başladı . "Aptal pazartesi" , "aptal erkekler" , "aptal çantalar" . Kız tam uzaklaşıcaktı ki durdurup ;
-Aynı okula gidiyoruz lütfen hatamı telafi etmem için arabaya bin , okula kadar bırakmamıza izin ver .
Kız hiç tereddüt etmeden kabul etti , ki zaten okula da ilk günden geç kalmayı da başarmıştık . Yanımda çok güzel bir kız oturuyordu , bu beni endişelendirmiyordu beni endişelendiren onun İnci me çok benzemesiydi . Yan yanaydık ve ismini hala bilmiyordum .
-İsm..
-Özge .
Lafımı ağzıma tıkıp beni susturmuştu .
Umutsuzca susacaktim ki ;
-Senin ismin ne ? Dedi.
-Demir
......
Kahverengi2
Elimden geldiğince yazmaya çalışıyorum lütfen okuyan kişiler hatalarımı sert olmamak şartı ile yüzüme vurun .
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Acı
Teen FictionAşk hiç bu kadar, zelzele verici olmamıştı. Sevdiği kadını kaybetmeye dayanamıyordu, genç adam. Zordu sevdiği birini kaybetmek. Ama genç adam buna rağmen...yeniden yaşama tutunmaya çalışıyordu. Sevdiği kadına, benzeyen kadınla.
