When I Thought I Could Be Happy Through the Sadness: "The Painful Revelation" Explores the themes of Music, Love, Heartaches, Pain, and Endurance. It represents that Music has the power to heal.
Written by: Sheuun Yuukuseuze
Genre: Romance•Drama•Comedy•Action
Aired: April 5 2024
Status: Ongoing•Links🖇️
#MusicWorldEntertainment˚◞♡
SYNOPSIS:
The story revolves around two main characters who harbor deep secrets that no one knows about. One of the protagonists is Sheuun Yuukuswithon, a former broadcasting news reporter who decided to quit her job for unknown reasons, leaving many people curiosity about her sudden departure from her profession. As she navigates through life, she encounters the charismatic and popular Ppopstar idol and CEO, Jihntheuze Zihnthredstorn who possesses an irresistible charm that captivates and adored by many women. However, Sheuun remains unaffected by his popularity, as her heart already belongs to his neighbor, Khanjeh Navlour, a handsome and talented Martial Arts Teacher, she has had a crush on for a long time. The story exploring into the bittersweet relationship between the CEO and the female protagonist, their eventual separation, and Sheuun's transformation into a Music Teacher. Along the way, she also forms a bond with the CEO's twin sibling. This story explores the challenges and obstacles that Sheuun faces, as well as the lies and fears that haunt her, ultimately leading to the discovery of their true hearts.
DISCLAIMER:
The characters and names in this story are original creations and are the intellectual property of Sheuun Yuukuseuze. This story is based on true events and inspired by real-life experiences. While certain elements have been fictionalized for entertainment purposes only, no part of this story may be reproduced, distributed, or transmitted in any form or by any means, including copying or mechanical methods, reproduction, or adaptation. Unauthorized use of the characters and names without the author's permission is strictly prohibited.
INTRODUCTION:
Nakangiti at masaya kong pinagmasdan ang apat na mga batang tumutugtog ng iba't ibang mga instrumento. Napakaganda ng tunog na nagmumula sa kanilang sabay-sabay na tugtog, kasama ang mga trumpeta, violin, piano, at drums. Ang mga nota ay napakagandang pakinggan, tila isang mahiwagang himig na naglalayag sa hangin, na nagbibigay ng inspirasyon at pag-asa sa mga nakikinig. Ang kanilang mga ngiti at mga mata na puno ng kaligayahan ay nagpapakita ng kanilang pagmamahal sa musika. Lumapit ako habang sila ay nakaupo sa malalaking bangko dito sa parke. Ang kanilang mga kamay ay gumagalaw ng magkakasabay, sinasalubong ang mga melodiya na lumalabas mula sa kanilang mga instrumento, na tila'y mahiwaga. Ang mga tao sa paligid ay napahinto at napahanga sa kanilang talento. Ang musika nila ay nagdulot ng isang magandang kaganapan sa parke, na nagpapalaganap ng kaligayahan at positibong enerhiya sa kapaligiran. Sa pamamagitan ng kanilang musika, pansamantalang nakalimutan ko ang mga alalahanin sa buhay.
"Ate, gusto niyo po subukan?" Ang batang babae ay may nakangiting tanong sa akin, nag-aalok na subukan ang kanyang violin. Ang kanyang malambing na boses at maamong mga mata ay nagdulot ng kasiyahan sa puso ko. Tinanggap ko ang violin at ipinikit ang mga mata ko habang sinimulan kong tugtugin ang aming paboritong kanta noon ni Papa, na "River Flows in You". Ang mga tunog ay lumalabas mula sa instrumento, ang aking mga daliri ay sumasayaw sa mga piyesa ng musika. Sa bawat hawak ko sa violin, nadarama ko ang presensya ni Papa na matagal nang wala sa mundo. Ang mga luha ko ay biglang umagos sa aking mga mata at tumulo sa aking pisngi, kasabay ng malakas na ihip ng hangin na nagdulot sa akin ng kalungkutan habang pinapakinggan ko ang awit. Naramdaman ko ang pagsikip ng aking puso at ang pangungulila ay lumalalim. Ang mga batang kasama ko ay sumabay sa pagtugtog at tila ang buong parke ay nagkakaisa sa mga tunog na lumalabas mula sa bawat instrumento na umaawit. Sa bawat nota at himig, nadarama namin ang pagsasama at pagkakapit sa musika. Ang parke ay naging parang isang malaking entablado, kung saan ang bawat tugtugan ay nagbigay-buhay sa paligid.
