"Ne olacak sanıyordun?" gülme sesleri ve daha fazlası iğrenti sesleri. "Sen ve ben olacağımızı mı sanıyordun" gene aynı sesler. "Sen çok fazla rüyaya dalmışsın benim gibi biriyle nasıl mutlu olabileceğini sanıyorsun seninle olmak sadece sana zarar verir ben senle sadece eğleniyordum senin gibi biriyle neden olmak isteyeyim ha birde şu var-" "Hayır bari onu söyleme sana güvendim bari onu söyleme" diyerek bağırdı Ayaz Ayza' ya güvenerek ona en önemli sırrıını söylemişti. "Aaa neden öyle diyorsun bence herkes bilmeli bizim bildiğimiz Ayaz annesi ölünce kendisini-" "Yapma ne olur yapma... güvendim... sana güvendim yapma-" "Arkadaşlar Ayaz arkadaşımız annesi ölünce kendisini uyuşturucuya vurmuş ve şu anda bağımlı bir halde sizce de o beni hak ediyor mu benim gibi biriyle olmaya" güveni boşa olmuştu ona herkesten çok güveniyordu. "Ben sana herkesten çok güvenmiştim herkes yapar o bunu yapmaz demiştim sana en derin sırrımı söyledim" o an Ayza'nın canından can gitti bu sözlerle çünkü bir daha olmayacaklarını biliyordu bu sözlerden sonra. "İnsanlar değişebiliyormuş değil mi bunu sen bana söylemiştin" O günü hatırladı Ayza, 14 Şubat'ı Ayaz ona ilk hediyesini o zaman vermişti. Ayza bunun üstüne sen hiç hediye almasınki dedi Ayaz ise insanlar değişebiliyormuş senin beni değiştirdiğin gibi bu sözlerin üstüne
Ayza o günü en sevdiği gün ilan etmişti şimdi ise o günden tam bir yıl geçmişti. Tarih 14 Şubat'ı gösteriyordu bunları söylerken hayatının en mutlu gününü hem kendine hemde sevdiği adama zehir etmişti. " Bir daha sakın yanıma yaklaşma" diye bağırdı Ayaz. Ayza istememişti ki böyle olsun ama olan olmuştu o günden sonra ne Ayza Ayazla görüştü nede Ayaz Ayzayla görüştü...
