one more time •MuneTaku•

[ 1 ]

Dźwięk cykad roznosił się po spokojnej ścieżce w pewnej wiosce. Skromne domy były położone szeregiem obok siebie. Słoneczny żar był uderzający w te lipcowe popołudnie. Trwał początek letnich wakacji w Japonii. Chodnikiem szedł pewien nastolatek. Chodził ciągnąć za sobą walizkę. Na głowie miał letni kapelusz zakrywający jego lekko przepocone brązowe włosy. Był ubrany w luźne zakrywające ubranie. Zatrzymał się na ścieżce rozpoznając kota, który zatrzymało go na drodze. Zwierzątko było ciemnego umaszczenia. Brunet się uśmiechnął zatrzymując się przed nim. Postawił walizkę i ukucnął z zamiarem rozpieszczania tego kotka. Był to kot jego babci. Zwierzątko jednak było wrogo nastawione do chłopaka. Od razu zaczął syczeć w reakcji obronnej aby następnie przed nim uciec

- Oh kogo my tu mamy? Witaj w domu Shindou - starsza pani wyszła przed biały dom. Kot od razu wskoczył w jej ramiona. Chłopak czuł zdezorientowanie i rozczarowanie. Sam był posiadaczem dwóch kotów. Wrogie nastawienie kici babci trochę go zasmuciło

- Witaj babciu. Cieszę się że mogę u ciebie spędzić te wakacje - Wstał odtrzepujac swoje kolana od kurzu. Poprawił swój kapelusz i złapał swoją walizkę. Miła starsza pani uśmiechnęła się sympatycznie do młodego chłopca

- To dla mnie przyjemność słoneczko. Dawno nie spędzałam z tobą czasu wnuczku. A teraz? Będziesz całe wakacje tu na mojej wsi - pomarszczone ręce babci głaskały swojego kociego współlokatora. Takuto wszedł do domu babci. Panował tam porządek oraz specyficzna estetyka. Nastolatek dawno nie spędzał czasu w tak spokojnym miejscu jak to

Był przyzwyczajony do miejskiego życia. Zapach kwitnącej roślinności był dla niego czymś niecodziennym. Jako człowiek który starał się być perfekcyjny we wszystkim co robił, teraz czuł, że wreszcie może odpocząć. Zaspokajanie oczekiwań innych było dla niego destrukcyjne. Przez pewien czas przestawiał swój umysł na posiadanie swojego nowego pokoiku. Był on mały, co było dla niego czymś nowym. W środku były tylko konieczne meble. Nie było tu nic zawadzającego. Porównywał swój nowy pokój do kantorka. O dziwo taka mała przestrzeń nie powodowała u niego dyskomfort.

- Jak na księcia nie wybrzydzasz tak dużo - Iris zaskoczyła chłopaka wchodząc do jego pokoju. Jego babcia patrzyła na niego z dumą

- Mi się tu bardzo podoba. Dawno nie czułem tak dużej ilości świeżego powietrza - odpowiedział z uśmiechem swojej kochanej babusi. Zdążył już zapomnieć jak bardzo tęsknił za towarzystwem tej promiennej osoby o uspokajającej aurze

- Jak na wieś miesza tu dużo osób. Znajdą się nawet i tacy w twoim wieku. Idź na zewnątrz, wierzę że się nie zgubisz. Zapoznaj się, w końcu będziesz tutaj spędzał całe lato - Shindou przytaknął zgodnie. Mądrze by było poznać swoje nowe terytorium. Gdy tylko słońce zachodziło a temperatura nie była tak uderzająca, wyszedł na zewnątrz. Rozglądał się zapamiętując wyróżniające się obiekty. Metalowy kot zdobiący dach babci był punktem rozpoznawczym.

Wioska była położona w bardzo atrakcyjnym miejscu. Idąc na wskroś można było dostrzec nad jezioro. Za wioską pół godziny drogi prowadziło do kociej świątyni w lesie. Jej położenie na świętej ziemi sprawiło że jak na wieś mieszka tu dość dużo ludzi a życie tutaj nie jest nudne. Podczas drogi Takuto przyglądał się różnym pozostałym mieszkaniom. Po wyglądzie oceniał różnych ludzi jakich spotykał. Na początku myślał, że odnalezienie się tutaj będzie trudne. Zaklimatyzował się szybciej niż myślał. Może to ignorancja mieszkańców co do jego osoby to spowodowała? Najprawdopodobniej. W miejscu gdzie Takuto był takim samym człowiekiem jak wszyscy był traktowany jak zwykły mieszkaniec a nie idealne zwierzątko do podziwiania

Pewna dziewczyna zainteresowała się jego obecnością. Odrzuciła swoje zajęcie podlewania roślinności. Wyłączyła wąż ogrodowy i wyszła z ogródka podchodząc od tyłu do bruneta