sarılsakta üşürdük | aslaz

0.1

Dışarıda çiseleyen yağmur pencerenin camlarını süslerken evin içindeki soğukluk içlerini titretiyordu. Havalar yavaş yavaş soğumaya başlayınca onlar için yaşamın en zor zamanları geldi demekti.

Derin derin aldığı nefeslerle yağan yağmuru izleyen kız telefonuna düşen aramayla pencere kenarından ayrılıp telefona yöneldi.

Ekranda yıllardır gördüğü ama asla kaydetme girişimcine girmediği annesinin numarası geçiyordu. Yine saçmalayıp moralini bozacağından adı kadar emindi.

Geçen birkaç saniyenin ardından telefonu eline alıp aramayı açtı.

"Asi." annesinin sesi durgun geliyordu. Umursamadı. "Bugün hastaneye gidecem senden bir şey istiyorum." her kelimesinin ardından soluklanıp öyle devam ediyordu.

Her zaman ki gibi diye içinden geçirdi kız. Annesi ona ancak işi düştüğü zamanlar arardı. Onun evreninde kendi peşini toplayan bir anne yoktu aksine peşini topladığı bir annesi vardı.

İlk başlarda bıksada zamanla alışmıştı tüm bunlara. Söylenmiyordu bile. Dediğini yapar daha fazla sesini duymamak için kısa keserdi. Ama bu sefer isteği daha ileri gidiyordu.

"İste." dedi uzun zamandır sessiz kaldığı için kurumuş boğazıyla.

"Bugün ev temizliğine gideceğim evde akşam önemli bir şeyleri varmış. Basın toplantısı mı ne denilen zırpındı." diye konuşmaya devam edince Asi devam ettirirdi.

"Benimle alakası olan yere ne zaman geleceksin?" dedi anlık.

"Diyorum ki." üksürdü kadın birkaç defa üst üste. "Bugün sen gitsen benim yerime kızım ha. Bugünde gitmezsem beni kesin işten çıkarırlar."

"Her gün başka bir yatakta olmak yerine, boğazından geçsin diye iki lokma bulursan hiç gerek kalmaz bana." kız tam kapatacakken annesi konuştu.

"Senden sadece birkaç saatini istiyorum Asi. Gidip işi yapıp geleceksin. Ortalığı temizleyip hizmet etmekte ne var kızım. Hem benim için değilse bile karnımdaki kardeşin-" yine aynı yere değinmişti.

Onu nereden vuracağını çok iyi biliyordu. Bu yüzden yuttu tüm söyleyeceklerini. Gözlerini sıkıca kapatıp cevap verdi.

"At adresi. Son bir defa, daha da işlerine koşturamam. Sadece karnındaki çocuğun için."içinden devam ettirdi asla söyleyemediklerini..

Asla onun kadar şanlı olamayacağım kardeşim için..

🌪️

Üstünde vücuduna tam oturan siyah crop, üstündeki ile aynı tonda kargo pantolonu, saçlarındaki süsleri ile kendisi olmuştu.
Annesinin kendini biraz süsle, alımlı ol laflarını asla dinlememişti.

Atılan adrese geldiğinde Cehennemin Dibinde ki tüm sokak çocuklarının sığacağı kadar büyük ev düşüncesi kapladı zihnini.

Kapıdan içeri girdiğinde bahçede birkaç farklı birbirinden lüks arabalar gördü. Etrafı incelmekte olduğu için arkasından gelen sesle irkildi.

"Buyrun hanımefendi." dedi adam.

Arkasını dönüp adamdan bir adım geriye gitti.
"Şey ben annem Şebnem Soylu yerine geldim bugün. Bilgi vermiştir." dedi Asi. Anne dediği her an boğazında bir acı, midesinde ağrı hissediyordu.