ညီမက လိင်မှုကိစ္စတွေနဲ့ လိင်ဆက်ဆံတာကို ဘယ်အချိန်မှာစသိလဲဆိုတော့ ၇တန်း မှာစသိတယ်။ အိမ်က မိဘတွေက ငြိမ်ဝပ်ပိပြားအောင်ထိန်းချုပ်တာတွေရှိခဲ့လို့ ကိုယ်ပိုင်mobile phoneကိုင်ဆောင်တာတောင် ၉တန်းမပြီးခင်အထိ တင်းကျပ်ထားခံရတယ်။ ညီမက ငယ်ငယ်လေးကတည်းက bullyလုပ်တာခံရတယ်။ ကျောင်းမှာဆို ညီမရဲ့ ထမင်းချိုင့်ထဲကို ထမင်းတွေသွန်ပြီး သဲတွေ ခဲတွေ ထည့်တာ၊ စကပ်အချွတ်ခံရတာ၊ အိမ်သာထဲ သော့ပိတ်ခံရတာ စသဖြင့် အမျိုးမျိုး အနိုင်ကျင့်ခံရတယ်။ ညီမက မူလတန်းကနေ ၃ တန်းအထိ မင်္ဂလာဒုံ က အစိုးရကျောင်းမှာတက်ခဲ့တယ်။ အဲ့လိုတွေ bullyခံရပြီးနောက်ပိုင်း အမေ့ကို ငိုယိုတောင်းပန်ပြီး ကျောင်းပြောင်းဖို့ပြောခဲ့တယ်။ အမေကလည်း ကျောင်းပြောင်းပေးတယ်လေ ပြောင်းလာခဲ့တာ ကျောင်းက သုဝဏ္ဏ ဘောလုံးကွင်းနားက ES4E ကို ပြောင်းလာခဲ့တယ်။ အဲ့ကျောင်းမှာလဲ အဲ့လိုဘဲ ညီမ အနိုင့်ကျင့်ခံရပြန်တယ်။ ၄တန်း အပြီးထိ ညီမကျိတ်မှိတ်နေပြီး နောက်တစ်ကျောင်းထပ်ပြောင်းတယ်။ ဘယ်ကျောင်းရောက်သွားလဲဆိုတော့ ပြင်ဦးလွင် စာပန်းအိမ်မှာ အဆောင်သွားနေတယ်။ အဆောင်ရောက်ရောက်ချင်း မိဘနဲ့ ခွဲရတော့ ငိုတာပေါ့ မနေချင်ဘူးလေ။ အဆောင်မှာ ၁လ လောက်နေပြီးတော့ အဆောင်က ကိုယ့်ထက်ကြီးတဲ့အမတွေက ဒီကျောင်းက ပျော်စရာအရမ်းကောင်းကြောင်းပြောတယ်။ တကယ်လည်းဘဲ ပျော်ခဲ့တာပါ။ ကျောင်းအုပ်ကလည်း အရမ်းသဘောကောင်းတာပါ။ ညီမ ၅တန်းတစ်နှစ်နေခဲ့ပြီး အမေတို့က အခြေနေမေးတယ်။ မိသားစုလိုနွေးထွေးပြီး ပျော်စရာကောင်းတဲ့ကျောင်းကို မထွက်ချင်တော့ အမေ့ကို ဒီမှာဘဲ အဆောင်ဆက်နေမယ်လို့ပြောတယ်။ စာပန်းအိမ်က အတန်းအလ်ိုက် အဆောင်တွေကို ပန်းနာမည်တွေနဲ့ ခွဲထားတယ်။ ယောက်ျားလေး မိန်းကလေး နဲ့လည်း စာသင်ဆောင်ခွဲပြီး သင်တယ်။ အဲ့တုန်းက ၂၀၁၅ စာသင်နှစ်ပေါ့ ညီမက ၆တန်း။ အဆောင်မှာက မိန်းကလေးတွေချည်း နေတယ်။ ယောက်ျားသားဆိုလို့ အဆောင်ကိုစောင့်တဲ့ ဂိတ်စောင့် အဘ ဘဲရှိတယ်။ ဆိုတော့ ထုံးစံအတိုင်း အဆောင်မှာ ယောက်ျားစိတ် ပေါက်နေတဲ့ ယောက်ကလျာ တွေရှိတာပေါ့။ ညီမက အဲ့နှစ်တုန်းက ဘာပြသနာမှ မရှိ ကိုယ့်ဘာသာကိုယ် စာသင်ပျော်နေတဲ့ နှစ်ပါ။ sex education ကို အဲ့နှစ်မှာ စသင်ပေးတယ်။ တကိုယ်ရည်သန့်ရှင်းရေးအကြောင်းတွေ ဖိုမ မျိုးပွားတာတွေ သင်ပေးတယ်။ ညီမ ၆တန်းနှစ်မှာ မိဘတွေက ပြင်ဦးလွင်မှာ အခြေချ နေထိုင်ဖို့ပြောင်းရွှေ့လာကြတယ်။ ၆တန်းနှစ်အပြီး ၇တန်းနှစ်မှာ ညီမတို့ပြောင်းပြီး ဝယ်လိုက်တဲ့ အိမ်ကနေ ကျောင်းတက်တယ်။ အဲ့ချိန်ထိ အမေက mobile phone ကိုင်ခွင့်မပေးဘူး။ ညီမ ၇တန်းရောက်တော့ ဇာတ်လမ်းကစလာတယ်။ ဘာဖြစ်လဲဆိုတော့ ကျောင်းက ၉တန်းမှာ (အဆောင်နာမည်တော့ထည့်မပြောတော့ဘူး) ညီမကို crush နေတဲ့ ယောက်ကလျာ တစ်ယောက်ရှိတယ်။ သူက ပြောရမယ်ဆိုရင် စာလည်းတော်တော် တော်တယ်ပြောရမယ်။ ယောကလျာ ပေမဲ့ ကေတို ဘိုကေ ညှပ်ပြီး အတင်းအဓ္ဓမ ယောက်ျားဇာတ်သွင်းထားတာမျိုးမဟုတ်ဘဲ ဆံပင်က ခါးလည်ထိရှည်တယ်။ အရပ်ကတော့ ၅ပေ၆ အထိရှိတဲ့ စင်းလုံးချော အမျိုးသမီးငယ်တစ်ယောက်ဖြစ်တယ်။ ဘယ်မှာ သူ့ကို စတွေ့လဲ ဆိုတော့ ညီမတို့ အဆောင်က weekend မှာ outpassထွက်ခွင့်ရှိတယ်လေ။ အဲ့နေ့အပြင်မှာ မုန့်ထွက်စားရင် သူနဲ့ စကားစမြည်ပြောရင်းတွေ့မိတာပါ။ အဲ့အမက စကားပြောသံဝဲတယ်။(ဒီနေရာမှာ အမ လို့ သုံးပါမယ်) သူပြောတာတော့ သူက ရှမ်းတရုတ်တဲ့။ အသားအရေကတော့ ပြောစရာကိုမလို ဝင်းလက်ပြီး ဖြူဥနေတာဘဲ။ အဲ့အမက သူ့ရဲ့ fb accကို ညီမကို ပေးသွားတယ်။ nightpassထွက်ရင် လိုင်းမှာစကားပြောမယ်တဲ့။ ဘာလို့ဆို သူနဲ့က အတန်းလည်း မတူ အဆောင်လည်း မတူဘူးလေ။ သူက အဲ့လို စာရွက်စလေးနဲ့ သူ့ accကို ပေးခဲ့တော့ ညီမမှာ ကိုယ်ပိုင်ဖုန်းမရှိကြောင်း ပြောတယ်။ အဲ့အမကနဲနဲ ကြောင်အမ်းသွားပြီး ရယ်ပြီးပြောတယ်။ "ဟုတ်လို့လား"တဲ့ ညီမကလည်း တကယ်ပြောတာပါပေါ့။ အမေအဖေတွေက အရမ်းတင်းကျပ်ကြောင်းဆက်ပြောမိတယ်။ အဲ့မှာစပြီး သူက ညီမကို ကြည့်တဲ့ အကြည့်တွေက စပြောင်းသွားတာဘဲ။ ညီမသတိထားမိတယ်။ သူက "ညီမကို နောက်တပတ်ကျရင်လည်း လာတွေ့မယ်တဲ့ outpassထွက်ခဲ့"တဲ့ ပြော ပြီး အဆောင်ပြန်ကြတယ်။ အဲ့တုန်းက ပထမ နှစ်ဝက်စာမေးပွဲ ဖြေအပြီး သူတို့စာသင်ခန်းက အဆင့်အလိုက်ထိုင်ရတာဆိုတော့ ညီမတို့ စာသင်ခန်းဘေးကို ရွှေ့ပြောင်းလာကြတယ်။ ညီမလည်းစာသင်နေရင်း သူ့ကို ပြတင်းပေါက်ကနေ မြင်နေရတာပေါ့။ သူက ပြုံးစိစိနဲ့။ အတန်းမှာ စာသင်ချိန်ပြီး ခနနားတော့ အဲ့အမက ထွက်လာပြီး ညီမနောက်ကိုလိုက်တယ်။ သူက ညီမကိုမတွေ့ရတဲ့အချိန်အတွင်းဘယ်လောက်လွမ်းနေကြောင်း ညီမနဲ့ အရမ်းတွေ့ချင်နေခဲ့တာဖြစ်ကြောင်းပြောတယ်။ သူက ညီမကို "အိမ်မပိုင်တဲ့ ချာတိတ်"တဲ့ ။ အဲ့အမက ညီမကိုပြောတဲ့လေသံနဲ့ သူ့သူငယ်ချင်းမတွေကိုပြောတဲ့လေသံ နဲ့မတူမှန်းညီမရိပ်မိတယ်။ ဒီလို နဲ့ စာပေးစာယူကိစ္စ စလာတယ်။ အဲ့အချိန်ထိ ညီမမှာ အခင်ရဆုံး သူငယ်ချင်းဆိုလို့ မည်မည်ရရမရှိသေး။ ညီမနဲ့ တခန်းထဲနေတဲ့ သူငယ်ချင်းကတော့ ညီမဘာလိုလို ကူညီရှာတယ်လေ။ သူကဘဲ ညီမတို့နှစ်ယောက်အကြောင်းကို အတွင်းသိအပြင်သိဖြစ်နေခဲ့တာပေါ့။ သူ့ကိုလည်း ညီမအခုစာရေးနေရင်းနဲ့ တောင် သတိရတယ်။ သူက ကျတော့ ညီမ၅တန်းအဆောင်နေတုန်းက ညီမကို သူ့ညီမလိုသဘောထားပြီး ပြုစုပေးတာလေ။ ညီမက ရန်ကုန်သူဆိုတော့ ပြင်ဦးလွင်ဆောင်းတွင်းဒဏ်နဲ့ အကျင့်သားမရသေးတော့ အရမ်းဖျားခဲ့တာ။ အဲ့အချိန်မှာ ကျနော့်ကူညီရာဆိုလို့ သူဘဲရှိခဲ့တာပေါ့။ ခုတော့ သူက အိမ်ထောင်နဲ့။
ထားပါ။ ဇာတ်လမ်းဆက်ပြောမယ်။ အဲ့အမက ညီမနဲ့ စာပေးစာယူလုပ်ခဲ့တယ်။ နောက်ပိုင်းတွေမှာ သူဘယ်လောက်ထိ ညီမကို စွဲလမ်းနေကြောင်းတွေ ၊ဘယ်လောက်ထိ လိုချင်နေကြောင်းတွေ စပြောလာတယ်။ ညီမအဲ့အချိန်မှာ နည်းနည်း ကြောက်မိလာတယ်။ ဘာလို့ဆို သူ့အဆောင်ကဆရာမတွေ မိသွားမှာကြောက်လို့။ အဆောင်စည်းကမ်းမှာက ဖုန်းသုံးခွင့်မရှိတာ ပြီးရင် သမီးရည်းစား ကိစ္စ က အတင်းကျပ်ဆုံးစည်းကမ်းပါ။ ဒါ့ကြောင့်လည်း ယောက်ျားလေးမိန်းကလေး ခွဲထားတာဖြစ်တယ်။ ဆရာမတွေရှေ့ရောက်ရင် သတိနဲ့ စာပ်ု့တယ်။ ညီမက ကိစ္စမရှိပေမဲ့ သူက အဆောင်နေကျောင်းသူဖြစ်လို့ အပြစ်ပေးခံရမှာကို ညီမမလိုလားခဲ့ဘူး။ အဲ့လိုနဲ့ အချိန်တွေကြာလာတဲ့အထိ မမိခဲ့ဘူးပြောရမယ်။ ကျောင်းက ဒုတိယနှစ်ဝက်ရောက်တော့ အားကစားပွဲတွေ လုပ်ပေးတယ်။ အဲ့မှာ သူ က ဘောလုံးဝင်ကန်တယ်။ အဆောင်အလိုက် အမျိုးသမီးဘောလုံးပွဲ ပေါ့။ သူက အရပ်အမောင်းကြောင့် ခြေသွက်တာလည်းပါမယ်ထင်တယ်၊ ဖူဆယ်မှာ အရည်အချင်း ရှိတယ်ပြောရမယ်။ အဲ့တုန်းက သူကစားတာကို တခဲနက် အားပေးခဲ့တာပါ။ တနေ့မှာ သူက ပြိုင်ပွဲ မလာခင် လေ့ကျင့်နေတာပေါ့။ သူလေ့ကျင့်ချိန် ညီမတို့အတန်းက 15 minutes breakတာနဲ့ တိုက်ဆိုင်သွားတယ်။ ညီမက canteen ဝင်မလို့အလုပ် အမက ညီမကို လက်ကကိုင်ပြီးဆွဲခေါ်သွားတယ်။ ဘယ်သူမှမရှိတဲ့ toiletထဲ ဆွဲခေါ်သွားတယ်။ ညီမကို ဘာမပြောညာမပြောနဲ့ သူ့လက်နွေးနွေးတွေနဲ့ ညီမ ပါးကို လာကိုင်တယ်။ ညီမလည်း ဘာပြောရမှန်းမသိ ။ သူဘက်ကစပြီး
"ဘာလို့အမကို ရှောင်နေရတာလဲ ချာတိတ်"တဲ့။ အဲ့တုန်းက ရှောင်နေခဲ့တာကလည်း စာမေးပွဲ ရှိနေလို့ပါ။ သူစာကျက်ပျက်မှာစိုးလို့ ညီမဘက်က အလိုက်တသိနဲ့ စာပေးစာယူတာတွေရပ်ထားပြီး နေနေခဲ့တာ။ ကြည့်ရတာ သူက အဲ့တာကိုဝမ်းနည်းနေပုံရသည်။ ညီမဘက်က အလုံးစုံးရှင်းပြတာပေါ့။ အဲ့အခါကျမှ အမက ညီမကို "ချစ်စရာလေးပါကွာ"တဲ့လေ။ ညီမလည်း မျက်စောင်းထိုးပြီး ပြောစရာဒါအကုန်ဘဲဆို သွားတော့မယ်ပေါ့။ သူက ပေးမသွားဘူး ။ "ချာတိတ်ကို နမ်းချင်လို့ ရလား"တဲ့။ ညီမရင်တွေ ဗြောင်းဆန်သွားတယ်။ သူအဲ့လိုပြောနေတုန်းကျောင်းသူတစ်ယောက်toiletထဲဝင်လာတော့ ညီမက ကြောက်အားလန့်အားနဲ့ အိမ်သာထဲပြေးဝင်လိုက်တယ်။ သူက ခနလောက်ကြာတော့ "တံခါးဖွင့်ပေးပါဦး"တဲ့။ ညီမလည်း ဖွင့်ပေးခဲ့တယ်။ ပြီးတော့သူက ခပ်တည်တည်နဲ့ အိမ်သာ ဘိုထိုင် အဖုံးကို ပိတ်ချလိုက်ပြီး ထိုင်လိုက်တယ်။ ညီမကလည်းကြောင်သွားတာပေါ့ ။
"ဘာလုပ်မလို့လဲ။ ခနနေ အတန်းပြန်စတော့မှာ"
"ပေါင်ပေါ်ခနလာထိုင်ပါဦးရှင်"
ညီမအဲ့အချိန်ထိ ရင်ထဲမှာ ဖိုးသို့ဖတ်သို့နဲ့။ သူ့ပေါင်ပေါ်သူ့ပြောသလိုထိုင်လိုက်တယ်။ သူ့လက်တဖက်က ညီမရဲ့ ခါးကို ကိုင်ထားပြီး နောက်တဖက် ညီမ ပါးမှာလိမ်းထားတဲ့သနပ်ခါးတွေကို ပွတ်ချနေတယ်။
"ချာတိတ်က သနပ်ခါးနဲ့ မလိုက်ဘူး"တဲ့။ ညီမခေါင်းငုံ့ထားတာကို အသာယာဆွဲမော့ပြီး ညီမကို ကြည့်ကာ
"နမ်းပြီနော်"တဲ့။ ညီမ ခေါင်းညိတ်ဖြေချိန်တောင်မရ လိုက်ဘဲ အမက ညီမရဲ့ နားသယ်စပ်တွေကို နှာထိပ်ဖြင့် လာနမ်းရုန့်သည်။ သူမရဲ့ အသက်ရှူသံတွေ တောင်ကြားရပြီး ဘာမှမပြောဘဲ ညီမလက်ကို ဆွဲယူပြီး သူ့ရင်သားမို့မို့ပေါ်တင်လိုက်သည်။ သူက အားကစားtshirt အပွဝတ်ထားပြီး sport bra ဝတ်ထားပုံရသည်။ ကြီးတာတော့ မဟုတ်ဘဲ အတင့်အသင့်ရှိတဲ့ နို့အုံကို ဆုပ်ကိုင်လိုက်ရတဲ့ ခံစားချက်။ ဘဝမှာ ဘယ်မိန်းကလေးရဲ့ ပစ္စည်းမှမကိုင်ဖူးဘူး။ ရှက်တာပေါ့။ ခနလောက်နေတော့ သူက"နောက်နေ့မှတွေ့မယ် အမကို အားပေးနော် ကျန်တဲ့အသင်းကိုအားမပေးနဲ့"တဲ့။ ညီမဘက်က လည်း သူ့ကိုဘဲအားပေးမှာပါပေါ့။ ပြောပြီး အတန်းထဲပြန်ဝင်ပြီး စာဆက်သင်လိုက်တယ်။ သူက တော့ ဆက်ပြီးလေ့ကျင့်တာပေါ့။
