find my killer °jimina

0.0

Bilinmeyen numara arıyor...
❌ / ✅

+82..: Park Jimin
Yardımına ihtiyacım var
Anlatacaklarım çılgınca gelecek biliyorum
Ama lütfen bana kulak ver

görüldü.

yazıyor...

Siz: Kimsiniz çıkaramadım
Sanırım numaranızı kaydetmedim

+82..: Numara birisine ait değil
Böyle bir numara yok
Sadece beni dinle lütfen

Bilinmeyen numara arıyor...

Bu aramayı kaçırdınız.

Siz: Beni arama
Kim olduğunu bilmediğim birisinin numarasını açmam

+82..: Ama sana bunu mesajla anlatamam
Birilerinin görmesi olan tüm şansımı da bitirir

Siz: Oh pekala
O halde uygun bir yerde konuşalım

+82...: Olmaz, yapamam

Siz: Neden?

+82...: Ben ölüyüm

Siz: Komik değildi
İşletecek başka birilerini bul

+82..: Sana yemin ederim ki işletmiyorum seni
Bir kez olsun, bir dakikalığına dahi olsa aç telefonumu

Bilinmeyen numara arıyor...

❌ / ✅.

"Tamam seni dinliyorum. Anlat derdini"

Park Jimin dudaklarını sıkıntıyla dişlerken karşı tarafın diyeceği şeyi bekledi. Bu saçma ve ürkütücü durumdan bir dakika içinde kurtulmazsa aklındaki tek plan numarayı engellemekti.

Karşı taraf bir nefes alarak konuşmaya başladığında olduğu yerde kaskatı kesildi. Yıllardır karşısında oturan komşusu Myoui Mina olmasını Tanrı şahit ki beklemiyordu. O halde sesi neden ona bu denli henziyordu?

"Jimin, beni tanıdın değil mi şimdi?"

"Mina'yı taklit edip benimle dalga geçmeye mi çalışıyorsun? Amacın ne senin dökül"

Jimin sinirlenmeye başladığını hissetmişti. Mina tam bir ay önce vefat etmişti. Değer verdiği birisini kaybetmişti Jimin soğuk bir Kasım gecesi. Bu yapılan şakaya gülesi değil ağlayası gelmişti yalnızca. Mina'nın sesinin tıpatıp aynısı biri onun taklidini yapıyordu karşıda. Bunu yapan kişiyi karşısında görse ağız burun dalacağından emindi.

"Jimin, inanması çok güç biliyorum. Senden hemen yardım da beklemiyorum. Ama inan bana tüm bunlar gerçek. Ben Mina'yım. Yardımına ihtiyacım var."

"Sen..sen öldün Mina" bunu derken o denli zorlanmıştı ki sesi kendiliğinden alçalmış, boğazında bir yumru belirmişti. Balkonunda oturmuş sigarasını üflerken binaya yaklaşan Mina'ya selam vermişti. O da bunu görüp her zamanki tatlı tebessümünü bahşetmişti Jimin'e. O an gözleriyle takip edemediği hızdaki araba Mina'ya nasıl çarpmıştı, Mina'nın bedeni nasıl saniyeler içinde yere yığılmıştı hatırlamak istemiyordu. Her gece kabuslarına giren o anı beyninden tamamen atıp kurtulmak istedi. Ama bu imkansızdı. Balkondan aşağı, Mina'nın yanına var gücüyle koşması kadar gerçekti yaşanan.