SİKTİR NE! -HYUNLİX

⁴

Kapıyı arkamdan kapatırken aramayı cevapladım

"Lee Felix?" 

"Benim Buyrun."

"Size bir kargo gönderilmiş ama evinize değil postaneye verilmiş haber vermek için aramıştım müsait olduğunuz bir zaman gelip alırsınız."

"Tamamdır teşekkür ederim."

"İyi günler."

"İyi günler."

Telefonun kapanmasının ardından düşünmeye başladım. Kim bana kargo göndermiş olabilirdi ki?

Düşüncelere dalmış ilerlerken arkamdan gelen ayak sesleri duymamla olduğum yerde durarak başımı arkaya çevirdim.

Changbin hyung bana doğru yaklaşıyordu.

"Günaydın lixie."

"Günaydın hyung."

"Sınava hazır mısın?"

Şaşkın şaşkın bir iki dakika yüzüne bakınca güldü ve bana döndü.

"Ohoo senin nereden haberin olacak sınavdan senin işin gücün uygulama asistanına nu-"

Elimle hızla ağzını kapatarak ona ters bir bakış attım.

"Susar mısın hyung bu konu hakkında konuşmak istemiyorum."

Diye mırıldanarak ağzının üstünde ki elimi çektim ve önden yürümeye başladım.

"Yah Felix beni bekle."

Diyerek peşimden hızlı adımlarla geliyordu.

"Aradığınız Felix'e şu anda ulaşılamıyor lütfen daha sonra tekrar deneyiniz."

Dedim ve adımlarımı daha da hızlandırdım caddenin ortasından geçerken changbin hyung en sonunda yorularak durdu.

Ben gülerek caddenin ortasından geçerken duyduğum korna sesleriyle gülüşüm yüzümde soldu.

Bakışlarım arkama döndü bana doğru hızla Yaklaşan araba ile gözlerim kapandı...

♡♡♡

Gözlerimi yavaş yavaş aralarken konuşma sesleri boğuk bir şekilde kulağıma doluşuyordu.

Sesler netleşmeye başlarken gözlerimin bulanık bakışları beyaz tavandan ayrılarak karşıma döndü hyunjin hyung buradaydı...

Elinde ki kağıdı dikkatle okuyordu bakışları en sonunda kağıttan bana döndü.

"Lix iyi misin!?"

Yalnızca başımı sallayarak onayladım nedense onu gördüğüm gibi içimi huzur kaplamıştı.

"Nasıl başardın bunu bilmiyorum ama şuan iyisin değil mi?"

"Çok korktum changbin beni aradığında senin için çok endişelendim."

"Ben çıkış işlemlerini halledeyim hemen eve geçelim şu hastanenin rutubet kokusundan kurtul artık."

Diyerek hızla adımlarını kapıya yöneltti güçlükle elimi uzatarak bileğini tuttum.

Genzimi temizleyerek kısık bir sesle konuştum.

"Hyung bir sakin olur musun? öncelikle iyiyim ben"

Derin bir soluk vererek yanıma yaklaştı ve baş ucuma yatağın üzerine oturdu bakışlarım ona kayarken gülümsedi.

Huzurlu bir gülümsemesi vardı anlık ne yaptığımın bilincinde olmayarak hafifçe doğruldum ve ona yaklaştım...

Hello beybisularr bölüm zamanııı güzel okumalar dilerim oy ve yorum yapmayı unutmayın Sizleri seviyorummm