Berdel | bxb

-3-

İyi okumalarr

Oy ve yorum yapmayı unutmayalım lütfenn!!
__________________________________________________________________

Rüzgarın ağzından

Karnım çok kötü ağrıyordu, regl olmuştum. Regl olduğum ilk gün; heryerim ağrırdı, midem bulanırdı, kısacası yerimden kalkamazdım.

Odamın kapısı tıklatıldı, babam gelmişti bu 2 günde hiç konuşma şansımız olmamıştı.

"Sana ıhlamur getirdim oğlum sıcak bir şeyler iç karnına iyi gelecektir."

Babama çok minnettardım her regl olduğumda benimle çok ilgilenir, her gün bana çikolata alıp, sıcak içecekler hazırlardı.

"Teşekkür ederim babacım, iyiki varsın."

Zar zor konuşabiliyordum o kadar fazla ağrıyordu ki konuşacak mecalim yoktu.

Babam ıhlamuru verip odadan çıkmıştı.

O sırada telefonuma bildirim gelmişti, baktığımda okuldan arkadaşım Emre'nin yazdığını gördüm.

Emre:
Oğlum kaç gündür neredesin özlettirdin kendini!!

Olayları okulda anlatacağımı yazıp telefonu kapattım uyumak istiyordum...
___________________________________________________________

Uyandığımda hava kararmıştı kaç saat uyuduğum hakkında bir fikrim yoktu, odamın kapısı açıldı abim gelmişti.

"Korhanlılar yemeğe çağırıyorlar abicim gelebilecekmisin?"

Karnımın ağrısı az buçuk geçsede hala ağrıyordu ama yürüyemeyecek kadar çok değildi, ailemi mahcup etmemek için kafamı salladım.

Abim odadan çıktığında üstüme siyah T-shirt ve siyah pantolon geçirmiştim, reglken renkli giyinmeyi hiç sevmezdim.

Korhan ailesi benim çift cinsiyetli olduğumu bilmiyordu, öğrenseler ne tepki vereceklerini bilemediğim için söylemek istemiyordum.

Hazırlanıp odamdan çıktım herkes hazır, kapının önünde beni bekliyorlardı.

Bende ayakkabımı giyip arabaya bindim.

Bir 20 dakika sonra konağın önündeydik, babam arabadan inip konağın kapısını çaldı.

Hizmetliler açmıştı, hep beraber içeri girdik, sofrayı görünce ağzım açık kaldı, birsürü çeşit yemek vardı ne kadar kalabalık olursak olalım bitiremezdik.

Konağa göz gezdirirken Karanla göz göze geldik yine aynı nefretle bakıyordu, daha fazla bu bakışlara maruz kalmak istemediğim için gözlerimi kaçırdım.

"Hoşgeldiniz, sizde geldiğinize göre yemeğe geçebiliriz."

Veli Beyin sözünden sonra herkes masaya oturmuştu, ben ise nereye oturacağımı bilmiyordum, Ayşe hanıma baktığımda Karan'ın yanını işaret etmişti.

Mecburen gittim oraya oturdum, stresten karnımın ağrısı çoğalıyordu, ne zaman stres yapsam karnıma vururdu...

__________________________________________________________________

Yemekten kalkalı yaklaşık yarım saat oluyordu ve bu yarım saatte sadece düğün konuşulmuştu ki hala konu devam ediyordu, ben ise sohbete istesemde katılamıyordum.

Karan telefonu ile ilgileniyordu kafası burada bile değildi, lavaboya gidip pedimi değiştirmem gerekiyordu, ayağa kalktığımda çoğu kişinin gözü bana dönmüştü.

Sormaya çekinsem de sormak zorundaydım.

"Şey lavabo ne tarafta acaba?"

Ayşe Hanım Karan'ı dürtükleyip, "Karan sana göstersin oğlum." demişti

Karan ise bir bana bir annesine bakıp oflayıp ayağa kalkmıştı, bende hemen lafa atladım daha fazla nefret etmesini istemiyordum.

"Karan uğraşmasın siz tarif edin ben bulurum zahmet vermek istemem."

"Oldu sonra eşyalar eksilsin."

Karan çok sessiz konuşmuştu ama duymuştum hırsız iması yapmıştı bana, ben hayatta hırsızlık yapmazdım ki.

Lavaboya girip hemen eve gitmek istiyordum bana bu imayı yapan birinin evinde kalmak istemiyordum.

Karan'ın arkasından hızlıca ilerledim, lavaboya girip çıktığımda babamın yanına gidip en etkili yalanı kullandım.

"Babacım karnım çok kötü olmaya başladı eve geçsek olurmu?"

Babam anında kafasını salladı ve ayağa kalkıp konuştu.

"Herşey için teşekkürler biz artık gidelim."

Karan ise yukarıdan bir şey aldığına emin olmuştu yukarıdan gelir gelmez gitmek istemelerinden belliydi zaten tek amaçları para değil miydi, sinirle rüzgara bakmaya başladı bunun hesabını sonra soracaktı.

Babam konaktakilerle vedalaşıp arabaya gelmişti, eve doğru gitmeye başladık akşama kadar uyumama rağmen hala uykum vardı, regl bende uyku yapıyordu buna emin olmuştum.

Eve vardığımızda hemen kendimi yatağa attım ama nedense uykum kaçmıştı, hemen kendime şarkı açtım.

Yatarken şarkı dinlemeyi çok severdim.

Düğüne 3 gün kalmıştı, evden ayrılmama, ailemden ayrılmama, hiç tanımadığım bir yerde, tanımadığım kişilerle yaşayacağım güne 3 gün kalmıştı, çok korkuyordum.

Ev işlerine yardım ederdim, yemekte yapardım. Herşeyi yapardım, ama kimseyle kötü anlaşmak istemezdim, sessiz sakin hayatıma devam etmek istiyordum. Nerden bilebilirdim ki hayatımın cehenneme döneceğini.

Gece olmuştu ve ben düşünmekten uyuyamıyordum, tek yolu hayal kurmaktı, uyuyamadığım zamanlar güzel şeyler hayal ederdim içime huzur dolardı, buda uykumu getirirdi.

Ama bilmediğim bir şey vardı, bundan sonra hep hayal kurarak uyuyacaktım...

__________________________________________________________________

Diğer bölümlerin aksine bu bölüm biraz kısa oldu, bunun için özür diliyorum birşeyler uydurup bölümü bozmaktansa kısa kalsın dedim. Okullar başlıyor bölümler biraz gecikebilir. 🌈