promise~yoonmin

~2~

Heloooo nabersiniz gününüz nasıl geçiyorr

yaz tatilinin gelmesine de bir ay kaldı wapğğğğ

Biz ficimize dönelim eski ficden biraz değiştiricem umarım sorun olmaz

İyi okumalar:)

°°°

Sabah başımda büyük bir ağrı ile uyanmıştım etrafımda baktığımda buranın benim evim olmadığını fark ettim.

Biraz daha inceledikten sonra jungkookun eşyalarını görünce içim rahatladı. Dün ne kadar sarhoş olmuşsam artık beni kendi evine getirmiş.

Dün neler olduğu hakkında hiç bir şey hatırlamıyorum beynim tamamen yerinden uçmuş gibi.

Jungkook oda da yoktu büyük ihtimal salonda olmalıydı onun yanına gitmek için ayağa kalkmaya çalıştığımda belimi büyük bir ağrı kapladı, kalktığım gibi yerime oturmam bir olmuştu.

Durduk yere neden arıyordu ki acaba dün yaptık ki belimi bu kadar incitecek? Yoksa. Lütfen düşündüğüm şeyi yapmış olmayayım.

Bunun öğrenmenin tek bir yolu var.

Ne kadar ağırsa da ayağa kalkıp sendeyelerek odadan çıktım salona gidip jungkooku aramaya başladım burda yoktu. Mutfakta mırıltılar duyunca bu sefer mutfağa gittim.

Kapıyı açtığında tezgah önünde bir şeyler yaparak şarkı mırıldanan jungkooku gördüm.

Elinde ki tabağı sofraya koymak için arkasını döndüğünde beni gördü aniden karşısına çıktığım in korkmuş olacak ki yerinde zıpladı.

"Ay Jimin sen miydin? Aklım çıktı"

"Pardon"

Elinde ki tabağı sofraya koyup bana döndü "hadi otur kahvaltı yapalım işe geç kalacaksın" ah doğru ya bugün pazartesi tatil bitmişti. İyi ki bugün ilk okul öğrencilerimin ilk iki dersi İngilizceydi. Bu yüzden farklı bir hoca giriyordu ben ise diğer tüm derslere giriyordum.

Jungkook'un karşısına oturup kahvaltı etmeye başladık o zaman bu zaman deyip jungkook'a baktım.

"Kookie?"

"Efendim meleğim?"

"Dün gece ne oldu ben hiç bir şey hatırlamıyorum sırtım acayip derece de ağrıyor."

Jungkook dediğim şeylerle ağzına attığı salatalık boğazında kalmış öksürüklere boğulmuştu yanında ki meyve suyundan bir yudum alarak bana baktı

"Aniden söylenir mi bu? Boğazımda kalıyordu az daha!"

"Neden dün noldu ki sen bu kadar telaş yaptın? Yoksa ben bir şey mi yaptım dün?"

"Aslında yaptın."

Lütfen düşündüğüm şey olmasın. Lütfen. Lütfen. Lütfen

"Ne? Ne yapmışım?"

Söylemek veya söylememek arasında kalmış gibiydi onun bu hareketleri beni daha çok korkutuyordu

"En azından şöyle düşün tek yapmadın bende yaptım yani ikimiz de aynı boku yedik bu şeyi tek üstlenmiyorsun."

"Uzatma da söyle be adam!"

"Jimin biz dün adamın birine vermişiz kanka."

"Ne? Nasıl vermişiz?"

"Bas baya seviştik."

"Hayır yapmış olamayız. Nasıl ya? Hadi seni geçtim ben nasıl verdim ya?"