Szkło

Prolog

-Dzień dobry oficer Herman, sąsiedzi zgłaszali przemoc domową

-Myszko co się dzieje ,wszystko dobrze? Co to za panowie?

-Oficer Herman-powiedział pokazując złotą plakietkę-sąsiedzi zeznali, że czasami słyszą krzyki z mieszkania. Mam nakaz przeszukania.

-To pomyłka. Niech pan sprawdzi klatkę obok, tam ciągle ktoś podnosi głos.

-Hmm-podrapał się po brodzie-To nie możliwe abym się pomylił. Dziewczynko czemu masz siniaka na oku?

Drgnęłam kiedy zrozumiałam, że mówi do mnie .Spojrzałam na matkę bałam się jej tak strasznie się bałam.

-Mmm.. wywróciłam się na rowerze -skłamałam, ponieważ nie chciałam, aby moja siostra znów cierpiała

Pan przez godzinę chodził po domu i wypytywał o dużo rzeczy, które powstały kiedy kłóciłam się z matką takie jak delikatne wgniecenia w drzwiach po tym jak kiedyś dostałam złą ocenę ,brak zamka w łazience aby zawsze mogła wejść, ślady pół księżyców w szafie moja kara za gdy dowiedziała się o Noah, na wszystkie z jego pytań moja matka oczywiście skłamała, u nas w domu nic nie było prawdą, nikt się tu tak na prawdę nie znał, byliśmy obcy kochałam siostrę, ale ona mi nie ufała a ja jej, ludzie mówią że aby się kochać trzeba sobie ufać ale skoro to nie miłość to jak opisać to uczucie z wiedzą, że oddałabym za nią życie tylko po to, aby mogła wychować się w kochającym się domu?

-Ja już będę się zbierał lecz za tydzień skontroluje czy nie powstało więcej śladów. do widzenia!

-Do widzenia! Miłego dnia!-kiedy drzwi się zamknęły moja matka odetchnęła, po czym z morderczym wzrokiem przykuła mnie do ściany i uderzyła z kolana w brzuch, poczułam w tym miejscu od razu okropny ból i skrzywiłam się w pół, to było najgorsze uczucie nie tylko ten ból lecz świadomość, że już z nigdy nie będzie normalnie-ty mu powiedziałaś tak jak temu chłopaczkowi, a ja cię karmie, wychowałam cię a ty się tak odpłacasz? Trzeba widocznie dać lekcję.