გაკვეᲗილები მორᲩა
რუბის პოვ:
მე:როგორც იქნა დამᲗავრდაა
მეი:რუბ გინდა კაფეᲨი წავიდეᲗ?
მე:ჰმმ რატომაც არა?
მეი:ურაა წავედიიᲗ
მე:წავედიᲗ
ავტორის პოვ:
კაფეᲨი მივიდნენ რაᲦაცეები ᲨეუკვეᲗეს, გაიცნესერᲗმანეᲗი და ბევრი რამ გააკეᲗეს, უკვე დაᲦამდა
რუბის პოვ:
მე:აუჰ დაᲦამებულა უნდა წავიდე Თორემ დამაკლავენ
მეი:მეც მეც... მოიც Შენი ნომერი Ჩამაწერინე რომ რამე
მე:ოკ xxx-xx-xx-xx, კაი წავე სასიამოვნო იყო Შენი გაცნობა
მეი:ᲩემᲗვისაც, აბა კარგად
ავტორის პოვ:
დაემᲨვიდობეს ერᲗმანეს და წავიდნენ, ისეᲗი Ღამე იყო არაფერი Ჩანდა, რუბი რომ მიდიოდა სახლᲨი რაᲦაც უცნაური ხმები ისმოდა ᲗიᲗქოს ფეხის ნაბიჯების, რუბის Ძალიან ᲨეეᲨინდა სისწრაფეს მოუმატა ხმები ესმოდა Თუ როგორ მოუმარა იმანაც სისრაფეს ამ დროს რუბიმ გაიქცა მარა იმ კაცმა დაიᲭირა
კაცი: ჰაჰა როგორც იქნა დაგიᲭირე
რუბი ყვიროდა, დახმარებას იᲗხოვდა მარა სიᲩუმე იყო
კაცი:რომც იყვირო ვერავინ გაიგებს
საᲗვალე მოუხსნა რუბის
კაცი: რა ლამაზი ყოფილხარ, ჯერ დავაგემოვნებ Შემდეგ კი მოგკლავ
რუბის Ძალიან ᲨეეᲨინდა რაც Ძალა ქონდა იმდენს უტყამდა მარა ის კაცი Ძლიერი იყო და რუბიმ ბოლო ხმაზე იყვირა ამ დროს კაცი აპირებდა კოცნას რუბიმ დანებდა და დაიწყო ტირილი
რუბი:ნუᲗუ ასეᲗი ბედი მაქვს?
უცბად რუბიმ სიმᲫიმე ვეᲦარ იგრᲫნო და ხმები გაიგო უცბად გაიხედა, ვიᲦაცა სცემდა იმ კაცს მერე რუბისკენ მივიდა პალტო მოაფარა რუბი კი ᲨოკᲨი იყო Თუ როგორ იყო ის კაცი ნაცემი გულ-წასული ხელიც კი მოუტეხა
მე: ვ... ვინ ხარ?
... :მალე წადი! წადი სახლᲨი Თორემ კიდევ ბევრი მოვლენ აქ საᲨიᲨი ადგილია!
წვიმა დაიწყო
რუბი ისეᲗი აბნეული იყო Შოკისგან სიტყვებს ვერ ამბობდა
