Belirsiz Bitilenler

Bölüm 3

Salı günü oldu .. Yanıma oturmuştun(son kez yanıma oturuşundu). Gerçekten bilmiyordum , bilmiyordum .. O gün moralim çok bozuktu sanki benden ayrılışını o gün yaşıyor gibiydim ayrılma depresyonunu sanki o gün yaşıyordum.Hep uyudum üzüntülü olunca kendimi  uykuya  verdiğimi biliyordum öyle de yaptım..Yanımda oluşun canımı yakmıştı o gün ilk defa .Neden bunları yaşıyoruz ki diyordum içimden . Neden mutlu olamıyorduk hiç.Yada neden mutluluğumuz kısa sürüyordu.Yanlış ne yaptık bunca zaman? Ben o gün seni kaybedeceğimi hissetmiştim gene sanki . Daha çok yakınında olmam gerekirken ben o günü senden uzak geçirdim . Çok yorulmuştum..Herkesede yansıtmistım bunuda . Hasta gibiydim , ne düşünmem gerektiğini bilmeyen kafası karışık bir ben. Sanki yanında kimse yokmuşcasına yanlız hisseden ben vardı o gün.. Sırada yatarken hiç bir umudum kalmamış olsada senden destek beklemiştim hep yanımda oluşuna ihtiyacım vardı içimdeki o boşluğu o yanıltıcı düşüncelerden beni kurtarmana ihtiyacım vardı..olmadı.O gün sadece X kişisiyle konuşmalarınız canımı sıkmaya yeterde artardı zaten.Bıkmışlık sardı beni. Ben uyurken dersin hocası bana seslenmiş kalkmamıştım.Sonra sen seslendin adımı.Koluma dokundun.O an kalbim çıkıcak gibi hissettim .O neydi öyle. Adımı seslenişin içimi ürpertmişti. O kadar narince söylemiştinki , özlemimden kahrımdan ağlamaya başladım sessizce . İçimden çok geçirdim sana dönüp sarılıp ağlayabilmek..yapamazdım ki.. O günü düşünüyorumda , yoksa o gün yüzünden mi böyleyiz diye. Benim o durumda oluşum sadece sırada uyuyup durmam , sende bıkkınlığa mı sebeb olmuştu. Uğraşamam artık diyip mi gitmiştin? Bu yüzden miydi hm? Gerçekten böyleyse..ne diyeceğimi bilemiyorum şuan. Çok hhaksızca değil mi hm? Sen üzgünken ben canımdan can gider gibi hissederdim ağlamana asla dayanamazdım. Seni üzen ne varsa hepsini ortadan kaldıırmak için didinip dururdum..Ben buydum ben böyleydim..Benle uğraşmak zorunda değilsin evet ama hiç mi değere layık görmemiştin beni..Sana hiç ihtiyacım olmıcak mıydı? Senden destek bekleyemicekmiydim? Sana göre ben hiç bir zaman acı çekemezmiydim , yada daha doğrusu ben üzgün olduğumda senin gözünde hep kendini acındırıyor gibimi gözüküyordum?... Açıkçası sana şunu diyim ben her kötü oluşumda modum bozukken susmayı tercih ediyorken sen benden hep uzaklaşmayı tercih ediyordun.Arada küçük ististanalar vardı elbet ama çoğu vakit ben kötüyken sen benden uzaklaşarak kötü oluşuma kötülük katıyor oluyordun .  İyi duruma geldikten sonrada aramızdaki soğukluk nasıl geçer? sorularına çözüm arardım. Böyleydi işte..Bunlar bana göre hep haksızcaydı. Sen tarafından haksızlığa uğratıldım eğer bundan dolayıysa.

Çarşamba günü oldu okula gelmedin.Her bir tarafımı özlem duygusu kaplamıştı . Sensizlik yoruyordu beni. Perşembe oldu.. Bir geziye gidicektik. Seninle ilk defa bir geziye katılmanın sevincini yaşıyordum. Heyecanla seninle görüşmeyi  ve otobüste birlikte oturmayı teklif etmeyi sabırsızlıkla bekliyordum. Zaman gelmişti ama bakıyorumda istediğim hiç bir şey olmayacaktı. Sen görevliydin başka arabaya binicektin.İçimde şimdiden bir sıkıntı vardı biliyor musun. Seni görmeyi , konuşmayı umut edip duruyordum.Sizin masaya geldim ''naber'' diyerek ..Sen gözlerime bile bakmadın..Bilerek bakmıyor ve konuşmuyordun. O an içimi saran o korkuyu , o endişeyi dün gibi hatırlıyor ve hissediyorum. Anladımki beni kötü günler bekliyordu. Bir şey olmuş olmalı dedim .Suçu kendimde aradım . Ama hiç bir şey yapmamıştım ki . Deli olucaktım. Böyle yapmasına sebeb yoktu neden?

Merak ettim, düşündüm ve ağladım..