" උඹ එන්න මෙච්චර පරක්කු උනේ ඇයි "
උදුල අර උස හාදයගෙන් අහද්දි ඌ හරියට උගේ රූම වගේ තමෝද්ගේ පුටුවෙන් ඉඳගත්තා..
" උඹ දන්නවනේ බන් අපේ ගෙදර මිනිස්සුන්ගේ වැඩ.. එපා වෙනවා ගමනක් යන්න ගියාම "
උදුලයා මහා හයියෙන් හිනා වෙන්න ගද්දි රශ්මිත් පවා ලාවට හිනාවක් දානවා මං දැක්කා.. මුන් තුන්දෙනා හොඳටම අඳුරන උන්ද එතකොට...
" මේ මාත් මෙතන ඉන්නවා පේනවද උඹලට.. මං ඉන්විසිබල් වෙලා නෑ තාම.. "
කොන් වෙලා ඉන්න බෑනේ රෙද්ද... අරූ අරක අස්සේ දිය වෙනවද කොහෙද එහෙන් තාම නැත්තේ..
" පොඩි උන්ව ගනන් ගන්නේ නෑ මල්ලි අපි... "
ආ උඹ දැන් ඒකෙන්ද එන්නේ.. ඒත් හෝව්.. මං කොහෙද යකෝ පොඩි.. ඇඟපත පොඩ්ඩක් උන්ට වඩා අඩුයි කියලා එහෙම කියන්නෝනි නෑනේහ්...
" අනේ මේහ්.. මං කොහෙද පොඩි.. එන්නෙපා උඹලා තනි උනා කියලා එකේක ඒවා කියාගෙන.. "
" උඹ ෆස්ට් ශයි නේද.. "
හුටා පටස්...
" ඔව් ඇයි මොකද ආ.. ගේමද.. "
" අනේ මේ නිකම් කට පියන් ඉඳාම්.. අපි සෙක්න්ඩ් ශයි හොඳේ.. ඒ නිසා වයසට ගරු කරපන්.. පොඩි එකා... "
ඇයි.. මං අහන්නේ ඇයි... ඇයි මං ම... කමක් නෑ අරූත් ෆස්ට් ශයිනේ...
" එහෙම මේ එක බැජ් එකේ උන්ට අයියා හුයියා ගාන්නේ නෑනේ ඒකට... පල යන්න උඹ... "
උදුල... අහ්ම්.. උදුල අයියටත් පාරක් ගහලා මං මගේ ලගේජ් එක අස් කරන්න ගත්තා... මූ විතරයි එක අතකට කතා බහා කරලා ඉන්නේ.. අරුන් දෙන්නම මැටි ගිලපු කිඹුලෝ දෙන්නෙක්...
ලගේජ් එකේ අඩියෙම පරිස්සමට තියලා තිබුනු මගේ වස්තු දෙක මං එලියට ගත්තා... එතකොටම තමෝදයත් ඇතුළට ආවා... හම්මෝ මූ දිය වෙලා ඉවරයි යන්තම්... අර වතුරේ මෙච්චර වෙලා මූ කොහොම නෑවද මන්දා...
" හම්මටසිරි.. කවුද මේ ඇවිත් ඉන්න පිටදේසක්කාරයා..."
" අයානයා.. ගනන් ගන්නෙපා උන් තුනම එකයි.. "
YOU ARE READING
කැලෑ මල 🌻"
Fanfiction" ලෝකේ මෙච්චර නානාප්‍රකාර මල් තියෙද්දි තරුල් ඇයි කිසිම කෙනෙක්ගේ අවදානයක් නැති මේ කැලෑ මල්වලටම ආස... " " මේ ලෝකේ මෙච්චර මිනිස්සු ඉඳලත් ඔයා මට විතරක් ආදරේ ඇයි ආයූ.. " " උඹ එක්ක කතා කරලා දිනන්න බෑ මට.. However... after all these years, you still smel...
