Park jimin her zaman olduğu gibi o aksamda mektup yazıyordu aşık olduğu adama
Sadece kelimelerle anlatabiliyorum
Ama ona kelimelerde yetersiz kalıyordu işte
Keşke diyordu jimin
Keşke benim olsa bu aşk ona fazla ağır geliyordu
Kimse de destek çıkmıyordu bu toy çocuğa .
Siz hiç değersiz
Hissetmiş miydiniz?
Daha doğrusu siz hiç değersiz olmuşmuydunuz
O olmuştu hem değersiz oldu hem öyle hisetti hemde öyle hissetmek zorunda kaldı
Dışlandı
Arkadaşları tarafından
En güvendikleri
Dışlandı
Ailesi tarafından
İstenmeyen çocuk gibi
Dışlandı sevdiği adama
Tarafında
Böyle birine sen değerlisin desen de o kişi kendini degerli hissetmez dostlar
Lütfen kalp kırmayın
Her yaranın tedavisi var
Ama kalpteki yaranın yok
Jimin sadece sevilmek istedi
Bir kez olsun
Ama olamadı
Bu seferde.
Belki başka bir evrende yoongi ve jimin birlikte akşam yemeği yiyordur
Belkide çocuklarına bakiyorlaridr
Ama bu evrende iki genç bunun için çok geç kaldı...
Korku her şeyi bitirdi
İki kalp, tek his. Biri diğerinin daha da hızlı atıriyor. Herkes Jimini yargıladı, Yoongi bile. Jimin, herkesle başa çıkabilir, ama Yoongi olmaz. En çok zararı, en sevdiği verdi. Jimin ne kadar kesilirse, o kadar keskinlesiyor , acı güçlendiriyordu . Ama artık güçlenecek gücü kalmadı.
Kesilecek parçası da yok.
"Keşke," dedi Jimin, "keşke beni yargılamadan önce gözlerimdeki saf sevgiyi görseler. Gözler yalan söylemez."
Ve yazdığı son Mektuba baktı
Jimin hep daha iyilerini laikti
Yoongi hiç gelmedi
Oysa beklemekten hiç vazgeçmedi
Son
