o günden sonra kimse kendine gelemedi kimse neşeli olamadı herkesin hali acınacak haldeydi herkes evin içinde yaşayan robotlar gibiydi sürekli Melih bize geliyordu bana teselli vermek için ve büyük ihtimalle Sarp bu durumdan baya rahatsızdı sürekli bana laf sokuyordu yani aklınca Melike nin hali çok kötüydü son 2 aydır okula adım bile atmıyordu Beste en neşelimiz onun hali vahimdi zaten aramızdan en çok etkilenen besteydi gene Asyasız bir sabaha uyanmıştık Melih bu gün bizimle kalmıştı kalmasını ben istemiş tim çünkü ona ihtiyacım vardı o olmasaydı bu durumu kolay bir şekilde atlatamazdım sabah bize kahvaltıyı sarp hazırlamıştı. Her sabah olduğu gibi Sarpın bakışları Melih i öldürecek gibiydi Melih artık alışmıştı çünkü her sabah bu bakışlarla göz göze geliyordu ben herkese günaydın dedikten sonra oturdum sarp bi anda anlamsız bir soru sordu Melihi göstererek "bu nezaman gitcek evden " Melih artık dolmuştu ama bana belli etmiyordu içini çekerek bende bıkmıştım bu hareketlerinden "yeter artık sarp çok abarttın " Sarp
Dik dik bakmaya başladı ve konuştu"3 ,4 aylık insanı 3 yıllık arkadaşına değişiyorsun bunla sevgili oldun olalı Sordunmu nasılsınız diye sormadın "elimle Sarp ı susturdun "bi dakka bi dakka sen bana Sordunmu sen bana bir kez olsun Asya öldükten sonra Sordunmu bende mentel olarak çökmüştüm hanginiz beni düşündü çünkü herşeyi yıldız halleder herşeyi unuttur kaldıramıyorum artık kaldıramıyorum çok ağır geliyor gerçekten bıktım aile sorunları Asyanın ölümü dersler herşey ya yeter bende insanım bende birkez kendinizi düşündüğünüz kadar benide düşünün ben sadece bunu diyorum biraz empati kur be artık istemiyorum her sabah her sabah sen sorman gerekirken Melih sordu se yanımda durman gerekirken Melih durdu ben öğlene kadar odayı boşaltıcam ve gidicem tamamı "Sarptan ses yoktu çok hırslanmıştı sınırlı bir şekilde "tamam ozaman git" dedi kafamı salladım masadan hışımla kalktım ve odama gittim Melih de arkamdan geldi ve odaya girer girmez bavulumu aldım ve dolaptan kıyafetlerimi çıkarttım masamın üstündekileride koydum bavula aklımdaki sorular bitmiyordu nereye gidecektim bavul dolmuştu fermuarını çektim ve bir el sırtımdaydı arkamı döndüm Melih "Sakin ol tamam mı "ağlıyordum ve odadan Melihle beraber çıktık Sarp a bağırarak "Tamam boşalttım odayı tammamı bitti mi Beste ve Melike Sarpla konuşmam sızlasa konuşmıyacagım anlamına gelmez tamamı"ikiside olayın şokundan çıkamamıştı ve çok üzgünlerdi hızlı adımlarla kapıya yürüdük ve evin kapısını açtık çıktık binadan çıkınca bi anda gözlerimden yaşlar boşaldı sahiden evden gidiyordum ama nereye gidiyordum nerede kalacaktım Melih bana şaşkın şaşkın bakıyordu ben söylemeden o söyledi "istersen benim evimde kalabilirsin yani istersen yanlış anlama lütfen " ilk defa bir insan beni düşündü ilk defa bir insan beni anladı anlaşmasız bir bakış attım baya utanmıştım sonra "hayır gerek yok " tam gidecekken Melih kolumdan tuttu gidecek yerinin olmadığını sende bende biliyoruz ve ya "dedi ve elimden bavulu çekti " boşver sana sorana kadar ben hallederim " ve beni zorla da olsa arabaya bindirdi öğlen 5.28 hiç unutmazdım bu saat dilimini çok önemliydi bu gün duygularımızın canlanış günüydü vebugün bazı insanların gerçek yüzünü gördüğüm gündü.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Beraber İzleyelim Yıldızları
ChickLitBir insana bir yaşam hayat yetermi bir insanın gülücüğü seni etkiler mi?