Beraber İzleyelim Yıldızları

2 ay sonra

o günden sonra kimse kendine gelemedi kimse  neşeli olamadı  herkesin hali acınacak haldeydi herkes evin içinde yaşayan robotlar gibiydi sürekli Melih bize geliyordu  bana teselli vermek için ve büyük ihtimalle Sarp bu durumdan baya rahatsızdı sürekli bana laf sokuyordu yani aklınca  Melike nin hali çok kötüydü son 2 aydır okula  adım bile atmıyordu  Beste en neşelimiz onun hali vahimdi zaten aramızdan en çok etkilenen besteydi gene Asyasız bir sabaha uyanmıştık Melih bu gün bizimle kalmıştı kalmasını ben istemiş tim çünkü ona ihtiyacım vardı  o olmasaydı bu durumu kolay bir şekilde atlatamazdım  sabah bize kahvaltıyı sarp hazırlamıştı. Her sabah  olduğu gibi Sarpın bakışları Melih i öldürecek  gibiydi Melih artık alışmıştı çünkü her sabah bu bakışlarla göz göze geliyordu   ben herkese günaydın dedikten sonra oturdum sarp bi anda anlamsız bir soru sordu Melihi  göstererek "bu nezaman gitcek  evden " Melih artık dolmuştu ama bana belli etmiyordu içini çekerek  bende bıkmıştım bu hareketlerinden "yeter artık sarp çok abarttın " Sarp 
Dik dik bakmaya başladı ve konuştu"3 ,4   aylık insanı 3 yıllık arkadaşına değişiyorsun bunla sevgili oldun olalı Sordunmu nasılsınız diye sormadın "elimle Sarp ı susturdun "bi dakka bi dakka sen bana Sordunmu sen bana bir kez olsun Asya öldükten sonra Sordunmu bende mentel olarak çökmüştüm hanginiz beni düşündü çünkü herşeyi yıldız halleder herşeyi unuttur  kaldıramıyorum artık kaldıramıyorum çok ağır geliyor gerçekten bıktım aile sorunları Asyanın ölümü  dersler herşey ya yeter bende insanım bende birkez kendinizi düşündüğünüz kadar benide düşünün ben sadece bunu diyorum biraz empati kur be  artık istemiyorum her sabah her sabah sen sorman gerekirken Melih sordu se yanımda durman gerekirken Melih durdu  ben öğlene kadar odayı boşaltıcam ve gidicem tamamı "Sarptan ses yoktu çok hırslanmıştı sınırlı bir şekilde "tamam ozaman git" dedi kafamı salladım  masadan hışımla kalktım ve odama gittim Melih de arkamdan geldi ve  odaya girer  girmez bavulumu aldım ve dolaptan kıyafetlerimi çıkarttım masamın üstündekileride koydum bavula aklımdaki sorular bitmiyordu nereye gidecektim  bavul dolmuştu fermuarını çektim ve bir el sırtımdaydı arkamı döndüm Melih "Sakin ol tamam mı "ağlıyordum ve odadan Melihle beraber  çıktık Sarp a bağırarak "Tamam  boşalttım odayı tammamı bitti mi Beste ve Melike Sarpla konuşmam sızlasa konuşmıyacagım anlamına gelmez tamamı"ikiside olayın şokundan çıkamamıştı  ve çok üzgünlerdi hızlı adımlarla kapıya yürüdük  ve evin kapısını açtık çıktık  binadan çıkınca bi anda gözlerimden  yaşlar boşaldı  sahiden evden gidiyordum ama nereye gidiyordum nerede kalacaktım Melih bana şaşkın şaşkın bakıyordu ben söylemeden o söyledi  "istersen benim evimde kalabilirsin  yani istersen yanlış anlama lütfen "   ilk defa bir insan beni  düşündü ilk defa bir insan beni anladı  anlaşmasız bir bakış attım  baya utanmıştım sonra "hayır gerek yok "  tam gidecekken Melih kolumdan tuttu gidecek yerinin olmadığını sende bende biliyoruz ve ya "dedi ve elimden bavulu çekti " boşver sana sorana kadar ben hallederim " ve beni zorla da olsa arabaya bindirdi öğlen 5.28 hiç unutmazdım bu saat dilimini  çok önemliydi bu gün duygularımızın canlanış günüydü  ve

bugün bazı insanların gerçek yüzünü gördüğüm gündü.