Μυστικά

καλά κρυμμένα

Η περίοδος μετά τις αμέτρητες αιματοχυσίες που προκάλεσε η ανάγκη του Τζάνη και των Γερακάριδων για εξουσία, μαζί με την δίψα της γραίας Κυπριανής για εκδίκηση, ήταν δύσκολη για όλους.

Χιλιάδες νεκροί, μεγάλες απώλειες.

Οι κηδείες δεν είχαν σταματημό. Ακόμα και τα δάκρυα των μυριλογίστρων στέρεψαν .

Μαύρα πανιά κρεμάστηκαν από τα τοίχοι του πύργου, με τον Καπετάν Κανέλλο ως νόμιμο διάδοχο του και τα ανήψια του για βοηθούς του .

Ο Μάρκος και Αντρέι συμφώνησαν μαζί πως η καλύτερη επιλογή για τον τόπο τους ήταν να διαφεντεύει ο Κανέλλος, μέχρι ο μικρός Τζανέτος να είναι πλήρης προετοιμασμένος για να αναλάβει τα ηνία της καπετανίας της κάτω Μάνης.

Φαινόταν πως ο μικρός είχε πάρει από τον πατέρα του την χάρη να φέρνει το φως , να λάμπει μέσα στο μαύρο πένθος που είχε πέσει παντού.

Τα μικρά του γελάκια γέμιζαν του άδειους διαδρόμους του πύργου με αισιοδοξία για το αύριο και για το τι θα μπορούσε να φέρει.

"Θεοφανώ μου , πρέπει να τον βαφτίσεται επιτέλους. Να πάρει την ευλογία του κυρίου μας."της είπε η Αγάθη σε μια από τις πολλές επισκέψεις της.

"Το ξέρω. Όμως θέλω να περιμένω λίγο ακόμα , τόσος κόσμος θρηνεί , μαζί του και εμείς . Ο Μάρκος και η Ρηνιώ έχασαν της μάνες τους , τον πατέρα τους και τον αδελφό τους με το χειρότερο τρόπο. Ο Κανέλλος ανακάλυψε πως ο αδελφός του ήταν φονιάς και πλέον είναι μόνος του και ο Αντρέι..."

Δεν συνέχισε την πρόταση της, πως θα μπορούσε άλλωστε;

Ο άντρας της έμαθε πως ο άνθρωπος που του στέρησε τον πατέρα του δεν ήταν άλλος παρά ο θείος του .

Ο ίδιος ένιωθε χαμένος και ας μην το παραδεχόταν.

Έλεγε πως τώρα που εκείνη και το παιδί τους ήταν καλά δεν τον ένοιαζε τίποτα άλλο.

Στη πραγματικότητα ήθελε να ουρλιάξει, να βρίσει και να κάψει τον τάφο του θείου του .

Δεν άξιζε σε έναν αδελφοκτόνο και σφετεριστή να είναι θαμμένος, να έχει ευχή διαβασμένη από τον ιερέα.

Και η Αγάθη καταλάβαινε τον πόνο του .

Γιατί ο ίδιος πόνος της έσκιζε τα σωθικά κάθε φορά που άκουγε το όνομα του μοναδικού της έρωτα.

Με τα χρόνια κατάφερε να θάψει αυτή την ιστορία μέσα της , τόσο καλά όσο και το εγκόσμιο όνομα της.