Babysitter omegaverse

1. bölüm giriş

200 yıla aşkın süredir bir vita dünyaya gelmemişti. Bugün tam tamına 200 gün olmuştu ve halkın umudu kesilmişti. Vitalar deltaların zorunlu eşleridir ve kadındırlar. Güçlü zarafet sahibidirler, genelde vita kadınları yöneticilik gibi alanlara koyarlar. Çünkü bir vita kadın iki alfa erkekten her zaman daha güçlüdür. Onların merhameti sayesinde geçmişte ki bir sürü zalim krallık yok oldu ve yerine demokrasi sistemini getirildi. Adaletin ve asaletin vücut bulmuş hali bu kadınlar savaşlarda da devletlerini çok kez kurtarmışlardır.

Bunun yanı sıra günümüze dönecek olursak 200 yıldır hiçbir vita dünyaya gelmemiştir. Gelenlerin çoğu da ölmüştür. Çünkü bir kadının iki deltadan daha güçlü bir vita doğurması akıl almaz ve zordur. Her zaman ölümler gerçekleşmez fakat şu zamana kadar doğan bütün vita ve deltalar omega veya betadan dünyaya geldiler. Omega ve beta yaşam incirinin en alt katmanında yer aldıkları için, hali ile ölümleri bi hayli çok olmuştu.

Fakat bir sorun vardı. Douma Sona, annesinin ilk eşinden tek çocuğu, sona tuhaf bir şekilde vitaydı. Genelde vitalar doğduğu anda karın bölgelerinde bir dişi kurt izi ile doğardılar ve bu iz deltalardan farklı olarak mor renkte olurdu. Fakat sona doğduğundan beri betalık izi ile yaşamına devam ediyordu. Ta ki geçtiğimiz bir haftaya kadar.
Her zaman ki gibi okula kalkan sona yatağından kalkıp dolabının hemen yanında ki boy aynasına esneyerek varmış ve kendine bakıyordu. Ardından betalık izi olan boynunda ki kurt gözünün solduğunu gördü. İlk başlarda kansızlaşmaya başladığını düşünüyordu, çünkü annesinin yeni eşi -sona’nın üvey babası- sonadan pekte hoşnut değildi ve bu durum aile içinde tatsızlığa yer açıyordu. Çünkü sona’nın annesinin eşinin birde büyük bir kızı vardı. Alfaydı, bu sebeple üvey kardeşi sonaya karşı çokta iyi niyetle bakmıyordu. Sonayı aile ile yenen yemeklere davet etmiyor, aile etkinliklerine karışmasını önlüyorlardı. Sonanın en ağırına giden durum ise annesinin bu yaşanan olaylardan hiçbirine sesini bile çıkartmamasıydı. Kısacası, sona aç kaldığı için kanının çekildiğini düşünüyor ve bu izinin solmasını çokta umursamadan lavaboya gidip kendine gelmek için yüzünü yıkadı.

Hemen ardından odasına tekrar dönerek dün geceden kendi için hazırladığı kıyafetleri çıkarıp giymişti, fakat bir tuhaflık vardı. Alfasının pençeleri, yani kendi fiziksel görünümünde ki tırnaklarının etleri morarmıştı. Şaşırarak kıyafetsiz vücudunda başka morluklar aramaya başladı. Ama nafile başka bir ize rastlamadı, aklına gelen ilk fikir ile ellerine siyah saten eldivenlerini geçirdi. Evet korkmuştu, çünkü böyle bir şey daha önce hiç başına gelmemişti. Okul için kıyafetlerini giydikten sonra eline aldığı eldiveni ile uyumlu siyah saten fuları betalık izinin gözükmeyecek şekilde üstüne bağladı.

Hazır olduğunu düşünerek aşağı indi ve annesi, üvey babası, üvey ablasının kahvaltı ettiğini gördü. Annesi hariç diğer ikisi sonayı görünce ne kadar moralleri bozulsada, sona dudağını öpücük atar şekle bürüdü ve elini dudağına götürüp öpücüğünü onlara ithafen uzattı. İkisi de tiksinir bir yüz ifadesi ile sonaya bakarken sona gülümseyerek evden çıktı.

Sona okula giderken kavşaktan geçeceği sırada bir anda gözleri kocaman açıldı ve olduğu yerde dona kaldı. Birkaç dakika sonra kendine geldi ve çevresinde üç tane ambulansın, ambulans sayısı kadar itfaiyenin olduğunu gördü. Zincirleme trafik kazası olmuştu ve ağır yaralananlar ambulansa araçlar ise itfaiye yardımı ile söndürülüyordu. Eğer birkaç dakika orada nedenini bilmez şekilde oyalanmasaydı… ölümü kaçınılmaz olacaktı.

Ertesi gün hafta sonuydu, normalde sabah bir iki gibi uyanan sona sabah bile diyemeyeceğimiz bir saate, saat üçte uyanmıştı. ‘’Ne oluyor böyle?..’’ uykusundan yeni uyandığı homurtulu sesinden belli olan sona bir anda ayağa dikildi. Sebepsiz yere bir anda üşümüştü. Hızlıca camın yanına gitti ve vardığında perdeyi aralayarak camı kapadı, ardından hava girmemesi için kilidi de kilitledikten sonra yatağına uykulu ve yorgun şekilde geri döndü.