Aşk-A Yönelik

2. Bölüm "Alışveriş."

Hellu. Arayı açtık özür dilerimm.😔 Vakit buldukça yazıyorum. Neyse ben sizi çok tutmayayım. Uzun bir bölüm oldu. Herkese iyi okumalar!

Oy verip satır aralarına yorum yapmayı umutmayın lütfen💋

——————————

2. Bölüm

Sabah kalktığımda Kartal'ın hala uyuduğumu gördüm. Komodinin üstünde duran elekton saate baktığımda saatin 07:16-yı gösteriyordu. Banyoya girdim. Sabah sabah duş almak nereden aklıma geldi benim?

Kendime kişisel eşyalar bulmak için dolapları karıştırmaya başladım. Arayışımın en sonumda dolaplardan kendime şampuan, saç kremi, sabun, beden lifi, deodorant ve yeni diş fırçası almıştım. Bu kadar yeni malzeme dolaplarda ne geziyor diye sorgulamayı da unutmadım.
—————

Duştan çıktığımda üzerime sarmalık bir şey arıyordum. Burada bornoz olurmuydu ki? Bütün dolapları karıştırmıştım ancak bornoz değil havlular mevcuttu. Mecbur havlulardan bedenime sarıp çıkacaktım. İnşallah Kartal hala uyuyordur.

Bedenime havluyu sardım. Havlunun ucunu ise göğsüme sıkıştırdım. Kapının kilidini araladığımda odaya göz gezdirdim. Kartal odada yoktu. Uyanmış olmalıydı. Kartal'ın burada olmamasını fırsat bilerek giyinme odasına doğru koşmaya başladım.

Ben koşarak giyinme odasına girmeyi denerken birden giyinme odasının kapısı açıldı. Odadan çıkan bedenle çarpıştım. Çarpmanın etkisiyle bedenimdeki havlu düştü... Ağzımdan ise tiz bir çığlık firar etti.

Utançtan ölecektim. Bütüm bedenim ortadayken önümde duran Kartal gözlerini gözlerimden asla ayırmadı. Bu benim yararımaydı. Bedenime bakmaması iyiydi. Hemen havluyu alıp arkamı döndüm. Bir dokunuşla havluyu bedenime tekrar sarıp, ucunu ise göğsüme sıkıştırdım.

"Ben çok özür dilerim." dedi Kartal mahçup bir sesle. Hiç bir şey söyleyemedim. Direkt kendimi giyinme odasının kapısından içeri atıp kapıyı kapattım. Yaşadığım utanç bana yeterde artardı. Hemen giyindim.

———-

15 dakikadan çoktur ki, giyinme odasında çökmüş bir şekilde oturuyordum. Kartal odadan çıkmak bilmiyordu. Bende çıkmak istemiyordum...

Nasıl bakacağım yüzüne? Kartal odadan çıkana kadar giyinme odasında bekleyecektim. Başka çarem yoktu.

°10 dakika sonra

Hala odadaydım. Giyinme odasının kapısının tıklatıldığını duydum. Cılız bir sesle "Efendim?" dedim.

"Zeynep çıkmayacak mısın? Kahvaltıya inmemiz gerekiyor." dedi Kartal'ın sesi.

"Şey sen in, bende çıkarım."

"Kahvaltıya birlikte inmemiz gerekiyor. Evin adeti budur. Evli olan herkes eşiyle inmelidir."

Sesimi çıkarmadım. Kartal'ın da sesi gelmiyordu. Ancak kapının önünde olduğunu hissediyordum. Ben ise hala çöktüğüm yerde başımı dizlerime bırakmıştım.

"Sen deminki olay yüzünden mi çıkmak istemiyorsun?" dedi Kartal. Anlamıştı...

Anlamamış gibi yapmaya çalıştım. Çünkü, üstelemesini istemiyordum. "Ne?" diye sordum.