🧝Chapter 24
နောက်တစ်နေ့တွင် မြောင်ဟယ် နေပွင့်သည်နှင့်အစောဆုံးထကာ ဟင်းသီးဟင်းရွက်များကို တက်တက်ကြွကြွသွားရောက် ခူးဆွတ်ခဲ့သည်။ လတ်လတ်ဆတ်ဆတ်ခူးလာသော ဟင်းသီးဟင်းရွက်များကို သတိတကြီးနှင့်ဆေးကြောပြီး မြက်ခြောက်ရိုးများဖြင့် ဂရုတစိုက်စည်းနှောင်လိုက်သည်။ ထို့နောက် လျန်မိသားစုမှ လက်ဆောင်ထည့်ပေးရာတွင်သုံးသည့် သေတ္တာများကိုရှာလိုက်ပြီး စည်းနှောင်ထားသောအသီးအနှံများကို အတွင်းတွင်ထည့်လိုက်သည်။ အဆုံး၌ အပြင်ဘက် ထုတ်ပိုးမှုအရည်အသွေးမှာ အထဲတွင်ရှိသောပစ္စည်းများနှင့်အတူ လိုက်ဖက်ညီရန်လိုအပ်သည်ပင်။
ပြီးစီးသွားချိန်၌ မြောင်ဟယ် ကျေနပ်အားရစွာ လက်ခုပ်တစ်ချက်တီးလိုက်ပြီး သူ၏နှုတ်ခမ်းထောင့်တွင် အပြုံးတစ်ပွင့်ဖြစ်ပေါ်လာသည်။ မြောင်ဟယ် အနောက်သို့လှည့်ကာ တစ်နေရာကိုကြည့်၍ ပြောလိုက်လေသည် “ ဒုတိယအဒေါ်လာတဲ့အချိန်ကြရင် ကျွန်တော်သူနဲ့အတူ စားစရာတွေသွားပို့လိုက်ဦးမယ်နော်… ခင်ဗျားက အိမ်မှာပဲနားနေခဲ့ချည် ဘာမှလည်းလျောက်လုပ်မနေနဲ့ဦးနော် ဟုတ်ပြီလား…”
နောက်ဆုံးတွင် သူတို့ သမားတော်ကျီနှင့်ဟင်းသီးဟင်းရွက်များကို ဆေးခန်းသို့ ယနေ့ပို့ပေးမည်ဟု သဘောတူချက်ယူနိုင်ခဲ့သည်ဖြစ်ရာ မြောင်ဟယ်တို့ရောက်သည်နှင့် သမားတော်ကျီမှ လျန်အိမ်တော်၏အိမ်တံခါးရှေ့တွင် သူတို့အတားအဆီးမခံရရေးအတွက် လိုက်ပို့ပေးမည်ဖြစ်သည်။
ရန်သာ့လန်မှာ ပြန်လည်သက်သာရန်အချိန်လိုအပ်ပြီး လျောက်သွားနေ၍မရသည့်အတွက်ကြောင့် အိမ်တွင်သာစောင့်ဆိုင်းနေရစ်ခဲ့ရလိမ့်မည်ပင်။ ထို့အတွက်ကြောင့် သူ၏မျက်ခုံးများမှာ စိတ်ရှုပ်ထွေးမှုများဖြင့် အတိုင်းအတာတစ်ခုအထိ တွန့်ချိုးနေခဲ့သည် “ ပို့ပြီးတာနဲ့ ချက်ချင်းပြန်လာခဲ့…”
“ ပို့ပြီးရင် ဝယ်စရာလေးတွေရှိသေးတယ်လေ… ပဲငံပြာရည်က မနေ့ညကသုံးလို့ကုန်သွားပြီဆိုတော့ သည်နေ့ထပ်ဝယ်ရဦးမှာ…သကြားနဲ့ရှာလကာရည်ကလည်း ကုန်ခါနီးနေပြီ… ပြီးတော့ နောက်ဖေးခြံထဲကကြက်တွေကိုလည်း သတ်လို့ကုန်ပြီဆိုတော့ ထပ်ဝယ်ရမဲ့ကျွန်တော့်စာရင်းထဲထည့်ထားရသေးတယ်… ဝက်ခြေထောက်လေးများရခဲ့ရင်တော့ ပိုကောင်းမှာရယ် အဲ့သည့်ဟာက ခင်ဗျားအတွက် မြန်မြန်သက်သာဖို့ အထောက်အပံ့ပေးနိုင်တယ်လေ…” မြောင်ဟယ် သူ၏လက်ချောင်းများကို တစ်ချောင်းချင်းရေတွက်ကာ ပြောလိုက်သည် “ ဒါနဲ့ နေ့လယ်စာအတွက် ကြက်ရိုးနဲ့အသီးအရွက်ဆန်ပြုတ်လုပ်ပေးခဲ့တယ်နော်… မီးဖိုပေါ်မှာပဲတင်ထားခဲ့တယ် စားဖို့သတိရဦး..”
