Hope is a story about a fantasy world where there are 5 kingdoms, along with the 5 gods who rule them.
One day, one of the rulers has drank a mysterious potion that made him agressive and hostile towards everyone, and a big threat.
I will be posting...
„Dawno, dawno temu było 5 królestw. Królestwo burzy, królestwo kamienia, królestwo bzu, królestwo płomieni i królestwo powietrza. Ich władcy zawsze mieli ze sobą dobre stosunki. Aż pewnego dnia, kiedy król królestwa płomienia zdecydował się przypuścić atak na królestwo burzy, tylko po to, by odebrać ich ziemie, co nie poszło dobrze, doprowadziło to władcę do wielkiej wściekłości. Udał się do maga i poprosił o pomoc, jak zniszczyć Królestwo Burzy eliksir, który uczynił go silniejszym.
I w ten sposób powstał chaos."
... Zapadła krótka cisza, gdy wieśniaczka zakończyła wieczorną opowieść.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
„Mamusiu? Czy zawsze tak było?" Młody 5-letni chłopiec zapytał mamę, a następnie uniósł brwi. Matka spojrzała na swoje dziecko. Na jej twarzy na chwilę pojawił się grymas. Samo wyobrażenie sobie, że jej syn nigdy nie widział świata bez wojny, wywołało w niej smutne emocje. „Nie, synu. Dziesięć lat temu między wszystkimi królestwami nadal panował pokój..." Kobieta westchnęła i mówiła dalej. „Nikt nie musiał się bać, że w każdej chwili ktoś może spalić jego domy". Chłopiec spojrzał z ciekawością na mamę, ale szybko się trochę przestraszył. „Czy spalą nasz dom?" To było pytanie, na które kobieta nie wiedziała, jak odpowiedzieć. W ogóle. - Nic o tym nie wiem, synu. Odpowiedziała i zaczęła kładć syna do łóżka. I nagle rozległo się pukanie. Matka zaniepokoiła się i zaczęła iść w stronę drzwi. "Zostań tutaj." Powiedziała swojemu dziecku. Z każdym krokiem czuła, jak po jej twarzy spływa coraz więcej potu. Jej oddech urywał się z czystego strachu. Ale musiała być silna dla małego chłopca. "Kto to jest?" - zapytała matka łamiącym się głosem. „To tylko ja. Twój mąż". Słychać głęboki głos z krótkimi westchnieniami, brzmiało to tak, jakby ten człowiek został poważnie ranny, a nawet dźgnięty nożem. "Pomóż mi." Kobieta szybko otworzyła drzwi i zobaczyła swojego kochanka leżącego na ziemi w kałuży krwi. "Jan!" Zawołała jego imię ze strachu i zmartwienia, szybko przykucnęła obok niego i zaczęła badać rany. Mężczyzna patrzył na żonę wyraźnie cierpiącą. „Widziałem króla królestwa Płomienia..." Udało mu się ledwo powiedzieć. Na twarzy mamy chhłopczyka pojawiło się przerażenie, wtedy i uświadomiła sobie, że...
