Aynanın karşına geçmiş üzerimdeki elbiseyi düzeltmeye çalışıyordum.
Vücut hatlarımı ortaya çıkaran göğüs dekolteli kırmızı mini bir elbiseydi
Oldukça şık duruyordu ve tam bedenime oturmuştu saçlarımı ise hafif dalgalı yaparak serbest bırakmıştım
Altına giydiğim siyah topuklu ayakkabılarımla çok güzel görünüyordum.
Sırtımdaki yaralar çoğunlukla bel boşluğumda olduğu için fazla zorlanmamıştım bu elbiseyi seçerken
Elbisenin açıkta bıraktığı beyaz tenim parlıyordu gerçekten bugün oldukça şık ve zarif duruyordum
Elbisem abartılı olmadığı için hafif bir makyaj yapmıştım sadece
Akşamki davete yarım saat kalmıştı ve ben istemsizce heyecanlanmıştım.
Telefonuma gelen bildirimle bakışlarımı aynadan çekip derin bir nefes almıştım
Gene aynı adam yazmıştı sürekli engellememe rağmen sürekli farklı numaralardan yazıyordu
Derdi ne bu adamın!
0548**: Hazırlandın mı bakalım küçük hanım:)
Armina: Senin derdin ne!
Armina: ne istiyorsun benden
0548**: Sakin ol seninle bi derdim yok
0548**: Sadece yeni ortağımın kızı haddinden fazla ilgimi çekti;)
Armina: Ne!
0548**: Davette görüşürüz Armina umarım iyi geçiniriz:)
Ağzım açık bir şekilde ekrana bakıyordum
Ne yani bu adam babamın yeni ortağımıydı
Kahretsin yaaa
"Mina hadi kızım geç kalıcaz" diyen babamla telefonumu kapatıp derin bir nefes aldım
"Geliyorum baba" diye bağırdığımda koltuğun üzerindeki kırmızı kadife çantamıda alıp dışarı çıktım
Anlam veremiyordum babamın ortağının benimle işi neydi daha doğrusu derdi
Kimdi bu adam ve benden ne istiyordu
Bu iş fazla canımı sıkıyordu
"İyimisin kızım" dedi annem koluma dokunurken
"İyiyim anne merak etme" dedim onu geçiştirerek ve arabaya yöneldim
Kısa bir süre sonra yola çıktığımızda yarım saat sonra davetin olduğu mekana gelmiştik
Arabadan indiğimde yukarı çıkan elbisemi düzelttim ve ilerlemeye başladım annem ve babam önden yürürken bende bir adım arkalarından ilerliyordum
"Hoş geldiniz Batuhan bey" dedi cüsse olarak oldukça yapılı biri
"Sizde hoş geldiniz Alçin hanım" dedi anneme bu sefer
Burdan bile annem ve babama ne kadar saygı duydukları belliydi
"Hoş buldum Esatçım" dedi annem gülümseyerek ve içeri girmiştik
Ortam baya kalabalıktı sanki herkes yıllarca bu günü beklemişlerdi
Boş bir masaya ilerlediğimizde bir sandalye çekip oturmuştum
Şimdiden sıkıldığımı hissediyordum böyle ortamları asla sevmezdim.
Garsonlar önümüze içecek bırakıp gittiklerinde ben hala etrafa göz atıyordum.
Üzerimde bir çift göz hissediyordum ama nerde olduğunu çözememiştim
"Meraba Armina bugün oldukça şık görünüyorsun" dedi yanıma gelen bir çocuk
Daha önce görmüştüm ama adını bilmiyordum
YOU ARE READING
Çattık bi mafyaya - Yarı Texting -
Teen Fiction"Seni ömrümün sonuna kadar seveceğim Çünkü sen Armina... sevilmeye değersin."
