თავი მეექვსე

465 19 0
                                    

მე გვიან გამეღვიძა გუშინდელი გვიან დაძინების ბრალი იყო ამდენხანს რომ გამიგრძელდა დილით ძილი,უკვე პირველი თითქმის სრულდებოდა წამოვდექი გამოვიცვალე თმები შევიკარი ხელ-პირი დავიბანე და კიბეებზე ჩავდიოდი როცა ბავშვები დავინახე ხელი დავქნიე ყველას და ბოლო საფეხურზეც ჩამოვედი.

-დილამშვიდობისა.. "მე"

-მკვდრივით გეძინა ვერაფრით გაგაღვიძეთ "ანამარია"

-გუშინ გვიან დავიძინე "მე"

ყავის გაკეთებას შევუფექი ბავშვები გარეთ გავიდნენ,ესე მეგონა რომ ყველა მაგრამ როცა ჩემს უკან ალექსი შემეფეთა,მივხვდი რომ ის დარჩა,ავხედე,გამიღიმა ყავა მაგიდაზე დადო ხელები სახეზე მომკიდა და მომეფერა,შუბლზე ლოყებზე და ბოლოს ტუჩებზეც მაკოცა...უკან გავწიე

-დაგვინახავენ რას აკეთებ!

-რატომ არ ხარ პატარა ხასიათზე?

-არაფერია...

-გუშინ ჩვენი საუბრის შემდეგ საერთოდ არ მომწონხარ!

-არა რა შუაშ...

-შენი თვალები ვერ ტყუიან!გაგცემენ...

ჩამიხუტა ესე ვიყავით კარგახანს ჩაიდანი ადუღდა,ყავა დავისხი და ბავშვებთან გავედით ჩვენც დღეს მდინარეზე წასვლა იყო გეგმაში ხვალ კი უკვე დავბრუნდებით...რაც საერთოდ არ მინდა,თუნდაც ბებოს და ალექსის გამო...

დილა მშვენივრად მიდიოდა,როცა ყავები და ლიეთ ოთახებში წავედუთ და მოვემზადეთ მდინარეზე წასავლელად,საცურაოკოსტუმი და თეთრი კაბა ჩავიცვი,თმები მაღლა ავიწიე,და ჩანთა გავამზადე,შემდეგ ქვემოთ ჩავედი ბიჭები უკვე მზად იყვნენ,ბებიას გამზადებული საჭმელები კი მანქანაში მიქონდათ ალექსმა თვალი ჩამიკრა და გამიღიმა როცა გავიდა გამეღიმა უაზროდ,ბებიამ შემომხედა.

-კარგი ბიჭია ბებო...გაუფრთხილდი,არ დაკარგო!

გავუღიმე მივედი და ლოყაზე ვაკოცე

ჩვენი სამყარო💫 (დასრულებული)Where stories live. Discover now