The Eternity's Lie 1: Knight's Tale

Chapter 35: The Quarterly Battle Ended

Third Person's POV

Ang lugar na puno ng labanan ay napuno ng gulo at mababagsik na mga makiha. Si Norn ay lumipad patungo sa himpapawid habang ang asul niyang mga mata ay nanatiling nakatuon sa nagngangalit na diyosa.

The goddess have a towering figure with her whole body made out of black water. She has her wings opened but still. Norn could notice the red crystal on its forehead as its look down to them. Its eyes are full of pain from betrayal.

Eos fought alongside his comrades below. There was this unfazed determination that seems to be fueled by something else. He deflects every attacks coming from the enemies. Rignus lend his hand and support them with strategic commands to his people while using his strength to protect them.

Norn Hesitated when she was about to release her magic against the goddess. Sinubukan niya ang ilan pang mga nalalaman niyang takteka subalit wala itong naging epekto. Masyadong malakas ang depensa ng diyosa at napakalakas ng kapangyarihan nito. Ang paulit-ulit lamang na binalikan ni Norn ay ang ala-ala niya sa naging pagsasanay sa mga nakaraang araw at linggo.

Inilabas niya ang kaniyang katana at pinaikot iyon sa kamay bago ihiwa sa hangin. Hindi mawawala ang malakas na inerhiya niya sa laban nang sumugod siya at hatawin ang pigurang itim na tubig. Isang malakas na sigaw sa sakit ang pinakawalan ng diyosa dahil sa pagkawasak ng kristal na nasa kaniyang noo, kasabay ng paglabas ng pulay mahika mula ruon. Unti-unti rin naman itong naglaho sa hangin.

Nang mawala ang alikabok, nakita ng lahat na tuluyan ng nawala ang diyosa. Maging ang galit nito na nagkalat sa paligid ay nawala na rin. Nanatili naman si Norn sa kaniyang kinalalagyan. Nang makita ito nina Eos, Rignus at ng iba pa nilang kasamahan sa ibaba ay saka sila huminto sa pag-atake sapagkat nasasaksihan na rin nila ang isa-isang paglalaho ng mga kalaban.

“Hindi naman sa hindi ako nahirapan dahil nagkaruon talaga ako ng maraming sugat pero, ganun na lamang ba 'yon? Aren't goddesses supposed to be more powerful than this? Marami dapat silang alagad na narito.” wika ni Syria na lihim na sinang-ayunan ng lahat.

“Apparently, her power had been taken away from her. Sa paglabag daw ng batas ay ang unti-unting paghina rin ng kapangyarihan nila.” ani Eos na pinapanood ang paglapag ni Norn sa tabi ni Amelia.

“Masyado rin niyang inabuso ang kapangyarihan na meron siya.” komento naman ni Nalani na inililibot sa paligid ang tingin. Walang bakas ng masalimuot na pangyayari kanina.

“Amelia!”

Agad ay napalingon sila sa sumigaw na iyon. Nakita nila ang babaeng kaaalis lamang mula sa nakabukas na fountain. Ito ay ang lagusan patungo sa panagtataguan nila. Tumatakbo ito habang nakatingin sa iisang direksyon.

Nang sundan nila ito ay natagpuan nila ang kinauupuan ng bata. Nanlaki ang mga mata ni Rignus nang makita ang batang nakatalikod sa kanilang direksyon. Hindi siya maaarining magkamali. Natatandaan niya ang kasuotang iyon sapagkat iyon ang huuling regalo niya sa anak bago ito gawing sakripisyo na habang buhay niyang pagsisisihan.

“Amelia, apo....” napatakip naman ang matanda sa kaniyang bibig dahil sa nasisilayan sa kaniyang harapan.

“Ang matalik kong kaibigan.” bumuhos ang luha ni Alhea nang muling masilayan ang pinakamatalik na kaibigang kung ituring nila ay kapatid na kahit mas matanda siya rito ng dalawang taon.