သခင်လေးဂျင်ရဲ့ ချစ်မြတ်နိုးရာ ( မြန်မာ ဘာသာပြန် )

အခန်း ( ၃ ) မှားယွင်းတဲ့ အိပ်ယာပေါ်မှာ

     ဝူဇီဖေးက ပါးစပ်ကို ဖွင့်ထားသော်လည်း နောက်ဆုံးတွင် သူ့(မ)ကို မနှောင့်ယှက်ခဲ့ပေ။ သူ(မ)သည် နှုတ်ထွက်သက်ပြင်းကို ချလိုက်ပြီး " မင်းကိုယ်တိုင်ပြောတာ။ တစ်ခုခုဖြစ်ရင် မင်း ငါ့ကို အပြစ်ပြောလို့ မရဘူး။ "

     စုန့်နွမ်ယိရဲ့ ကိုယ်အလေးချိန်ကို ထောက်ထားတော့ ဝူဇီဖေးရဲ့ ခါးက နာကျင်သွားတယ်။ သူ(မ)က အောက်ကိုငုံ့ပြီး ငြီးတွားမနေနိုင်တော့ဘဲ " မင်းက တော်တော်ပိန်ပုံရတယ်။ ဒါပေမယ့် မင်းဘာလို့ ဒီလောက် လေးနေတာလဲ ? "

     ကျောပေါ်က လူသည် အိပ်ပျော်နေသောအခါ သဘာဝအတိုင်း တုံ့ပြန်မည် မဟုတ်ပေ။ ဝူဇီဖေးသည် သူ့(မ)ကားကို မြင်သောအခါ ဝမ်းသာလွန်းလို့ ငိုသည်။

     သူတို့နှစ်ယောက် ဝူမိသားစုနေထိုင်ရာသို့ ပြန်ရောက်သောအခါ သူ့(မ)ကို ကုတင်ပေါ်သို့ တိတ်တဆိတ် လှဲချလိုက်သည်။ ဤကဲ့သို့ ဆက်ဆံခံရပြီးနောက် အိပ်ပျော်နေဆဲဖြစ်သော စုန့်နွမ်ယိကို သူ(မ)ကြည့်လိုက်သည်။ သူ(မ)သည် တစ်ချိန်လုံး အသံနိမ့်နေအောင် ကြိုးစားကာ သူ(မ)သည် အရူးတစ်ယောက်ဟု ညည်းတွားနေမိသည်။

     " မင်းက ယောက်ျားတစ်ယောက်အတွက် ဒီအခြေအနေကို မင်းကိုယ်မင်း နှိပ်စက်နေတာ။ ဘယ်လောက်မိုက်မဲလဲ ! "

     သူ(မ)သည် နူးညံ့စွာ ငိုကြွေးပြီး စုန့်နွမ်ယိ၏ အဝတ်အစားများကို ချွတ်ကာ သန့်ရှင်းသော ညဝတ်အင်္ကျီအဖြစ်သို့ ပြောင်းလဲပေးခဲ့သည်။

     စုန့်နွမ်ယိ၏ ခန္ဓာကိုယ်သည် စိုစွတ်နေပြီး တဖြည်းဖြည်း ပူနွေးလာသည်။ သူ(မ)လက်ထဲတွင် စောင်ကို ကိုင်ထားရန် လက်ဆွဲလိုက်သည်။

     စုန့်နွမ်ယိ နှစ်နှစ်ခြိုက်ခြိုက် အိပ်ပျော်နေတာကို မြင်တော့ ဝူဇီဖေးက တခြားအခန်းကို သွားခဲ့တယ်။

     ညသန်းခေါင်မှာ စုန့်နွမ်ယိ နိုးလာပြီး ရေချိုးခန်းထဲဝင်သွားတယ်။ သို့သော် သူ(မ)သည် တစ်ဝက်တစ်ပျက် အိပ်ပျော်နေပြီး မျက်လုံးများကို မှိတ်ထားဆဲ ဖြစ်သည်။ သူ(မ) ရေချိုးခန်းထဲသို့ ပြေးဝင်သွားကာ ပြီးသွားတော့ မှင်တက်ကာ အခန်းထဲက ထွက်လာခဲ့သည်။