Herkes için normal bir gündü.her gün yaptığımız gibi ormandaki bir bölgede ağaca çıkıp sohbet ediyorduk.sohbetimiz biraz saçma yollara sapıyordu.bende bu sohbete herzamanki gibi dahil olmuyordum. Kim hangi silahın daha iyi olduğunu tartışır ki? Lila'nında pek umrundaymış gibi görünmüyordu,fakat eminim ki konu hangi sütün daha iyi olduğu olsaydı Aleyna'dan önce konunun içine balıklama dalardı.Ben hayatımda bu kadar çilekli süt seven birini görmedim...O sırada Selinle Aleyna kavga etmeye başlamıştı bile.bu konunun savaşa dönmesini o kadar istiyordum ki.Çünkü konuşmaları çok sıkıcı..
...
Dik dik Muru'ya bakıyordum ama kendisinin umrunda değil. İki seçenek var,ya hayatı ya da konunun nasıl kavgaya döndüğünü sorguluyor.bir yerden sonra bakmayı bıraktım ve büyü kitabımı çıkarıp ırkımı yok etmelerini engellemek için savaşmak durumunda kalabileceğim yaratıklar hakkındaki bilgileri okumaya başladım. Başladım ama sanırım bitiremeyeceğim. Çünkü kulaklarım ağrımaya başladı,sessiz olmazlarsa birazdan burada kıyamet kopacak.
**bir kaç dakika sonra**
/kitabı sert ve sinirli bir şekilde kapattı\
"KIZLAR!" diye bir ses yükseldi aniden.sonra Lila'nın Selin i ve Aleyna yı ağaç dalında tekmeleyip aşşağı attığını gördüm. Bunun olduğuna şaşırmamıştım ama biraz korku ruhumu kapladı.Çünkü burada bir kıyamet kopacaktı ve ben grubun lideri olmama rağmen hiçbir şey diyemeycektim. Kızların arkasından Lila nında atladığını gördüm. Ruby ile Betül ise hala ağaçta oturup fısıldayarak birşeyler konuşuyordu. Lila kızların üstüne doğru yürürken Aleyna ve Selin in sesi çıkmıyordu. Bu gün ün ilk olayında bir şeyi kesinleştirmiştim. Bu grup ya psikopat ya da kafadan sıkıntılılılar.Yanlış mı görüyorum yoksa Aleyna ve Selin ölme tehlikesindeyken gülüyorlar mı? Yemin bile edebilirim bu grubun enn normal üyesi benim. Evet ben Muru.Bu okuyacağınız hikayenin en normal kişilerinden biriyim. Çünkü türüm yok.bir gardiyan,melek,ajan,iblis,koruyucu,vampir,şeytan veya kara melek değilim. 26 yaşında,kafamdaki hiç çıkarmadığım kurdele ve boynunmdaki mor kolyem ile bu manyakların grubuna katılan bir türsüz ile tanıştığınıza memnun olur musunuz bilmem ama ben özel gücü olmayan normal ve sıkıcı bir hayatı olup, 'güzel bir hayatım var' diye kendini kandıran bir insanla tanıştığıma memnun oldum.dünya ya tekrardan bağlandığımda Lila,Aleyna ve Selin i yerden yere vurup ağaçtan ağaca yapışmaları için onlara doğru uçan tekme atıyordu. Böyle zamanlarları hem seviyorum hem de sevmiyorum.Neden seviyorum? Çünkü bomboş bir günde insan öldürmüyorsam genellikle başkalarını bir kavganın içine atar,kavgayı izlerdim.Fakat neden mi sevmiyorum? Evet kavgayı sevdiğim doğru, ama Lila varken değil...Hele işin içine Aleyna girince kavgayı geçtim savaş çıkıyo.Dünyaya bağlanmanın 2. Kısmını yaşadım ve gördüklerime karşı gülme krizine girdim. Hatta bi aralar,kendimi yerde buldum. Gördüğüm şey ise ağacın dalında kiraz olmuş Aleyna ve Selin i, pinyata gibi,sopayla döven bir Lila idi... Ama sanırım gülmekle hayatımın hatasını yaptım.Aleyna ve Selin in gözündeki,Ruby ve Betül ün elindeki, Lila'nın ise yüzündeki nefret gayet açıktı ve bana "haha,çok komik" dermiş gibi bakıyorlardı.Bende hemen bu havayı bozmak için hayatımın 2. Hatasını yaptım.
"Bakışma yarışmasının sırası değil şurda doğum günü kutluyoruz:>"
Evet,harika.Artık pinyata olma sırası bana geldi sanırım...
#devam edecektir#
