Child || Hyunin☄

2.Bölüm^^

Oy ve yorum 🌈 😻
...

Chan hyungla konuştuktan sonra düşünmeye başlamıştım. Ne dediğini bile anlamamıştım. (yazar :üzgünüm jeongin ama bu hikayedede bu tür konuları anlamayan bir mal olacaksın :/)

Neyi kastettiği hakkında bir fikrim var fakat böyle bir şeyin olma ihtimali yüzde sıfır.

Kapımın açılması ile odağım oraya döndü. Gelen, annemdi.

"Jeongin." Evet. Beni ya  azarlayacak ya da tehdit edecekti. Maalesef ki ailem bazılarının ki gibi bir düzen kalıplaşmış. İçinde huzur eksik olmayan mükemmel ailelerden değildi.
"Efendim" diye yanıtladım içinde duygu barındırmayan sesimle.
"Neden gün boyu odanadan çıkmıyorsun?" dedi, soğuk sesiyle.

Ben bunu her hafta sonu yapardım. Sorgulamak yeni mi aklına gelmişti yani?

Tek kaşını kaldırıldı ve, "Hasta mısın?"diye sordu. Evet. Sesinden ve boş gözlerinden anlamıştım. Sadece altında bir şey yatıyor mu diye sorguluyordu buna eminim.

"Hayır hasta değilim." dedim soğukluk barındıran gözlerimle. Ailemle böyle olmayı ben seçmedim onlar bunu bu hale getirdiler. Aslında küçükken böyle değildi aramız iyi anlaşır içimizi huzursuz eden bir şey varsa birbirimize hiç çekinmeden anlatır, sorunlarımıza çözüm bulmaya çalışırdık. Yani bir zamanlar öyle yapardık. Sonrasında ise babamın annemi aldattığını öğrendik. Sanırım o zamanlar ortaokula yeni başlamıştım. Zaten o gece ailemiz için iplerin kopuş gecesiydi.

Sırf ben ve abimin geleceği için boşanmamışlardı. Fakat bu aile içi duygularımızın yok oluş sebebiydi.

Zaten ikiside o geceden bir kaç ay sonra birbirlerini aldatmaya devam ettiler. Buda herşeyin dahada boka sarmasına yol açtı. Ciddi anlamada nefretlik bir aile diyebilirim.

Fakat abim onlar gibi değildi. En azından o meslek sahibi olmuştu. Hayatının temelini her ne kadar iğrenç biçimde atsa bile.

"Yalan söyleme jeong. Dün gece sizi Chrisle balkonda konuşurken duydum. Hamilelik falan diyordunuz"

"Hayır. Öyle bir şey konuşmuyorduk!"

"Ahh benim saf oğlum. Onu kastettiğini bile anlamadın. Aman, aşırı umurumda zaten. Çok açık giyiniyorsun zaten gelsen hamileyim desen şaşırmam yani. Küçük orospu." cümlesinin sonunu tıslayarak söylemişti. Annemin benim hakkımda böyle düşünmüş olması, berbat bir histi. Gözlerimin dolması ile ayağa kalkıp Odamın içerisindeki banyoya ilerledim.
Duş alsam iyi gelirdi her halde. Zaten bu günde mide bulantılarım peşimi bırakamıştı.

...

Kısa duşun ardından saçlarımı kurutup tekrar yatağa yıldız şekilde yatmış, annemin bana dediği o iğrenç şeylerin içindeki kısa cümleye takılmıştım. Ne kastettiğini bile anlamadın.

Evet gece boyu uyuyamayıp, düşündüğüm o boktan cümle.
Duş almanın bile hâlâ geçiremedigi o berbat his vücudumun her zerresinde geziniyordu sanki.

|SON|

Sanırım bölümün içinde çok fazla spoiler verdim amk neyse

Kısa bir bölümdü aile ortamı belli olmuştur yeterince diye düşünüyorum 🙂

Umarım bölümü sevmişsinizdir öptüm çok çok

Kontrol etmeden attım yazim yanlışları varsa kb🙂

Oy ve yorum lütfen 💕