Ölüm ve Birlik

1

Buradan çıkacağım günü dört gözle beklemek isterdim ama bağlanmıştım. Her gün önceki günün aynısıydı. Ve gün gittikçe ölüme daha yakın olduğumu hissedebiliyordum. Ama beni ayakta tutabilen sadece bir kişi vardı. O kişi de Ares.
21 yaşında kanser bir gencim. Kanser olduğumu 3 ay önce öğrendim. O zaman anladım ki çok zamanım yoktu. Mide kanseriyim. Annem ve babam ben çok küçük yaştayken öldü. Üvey annem var ama onun da çok umurunda değilim. Sıkılıp tavanı izlemeye başladım. Aniden kapı aralandı.

Doktor: Bugün nasılsınız Ahsen Hanım?

Ahsen: Sizce nasıl olabilirim?

Doktor: Bu kadar olumsuz düşüneceğinize biraz olumlu düşünseniz şimdiye iyileşmiştiniz.

Ahsen: Benim iyileşip iyileşmeyeceğim size mi kaldı?

Doktor: Son zamanlarda fazla sinirlisiniz Ahsen Hanım.

Ahsen: Evet ve şimdi odamdan çıkar mısınız?

Doktor: Peki ama öncelikle serumunuzu değiştirmem lazım.

Cevap vermedim ve bekledim. Serumumu değiştirip odadan çıkınca hemen telefonumu elime aldım. Kişilerimde çok kişi yoktu ama sevdiğim bir kişi vardı, yine Ares. Ares lise arkadaşım. Liseden beri ondan hoşlanıyorum. Ama onun çıktığı bir kız var diye duymuştum. Ares'e yazmaya karar verdim.

Ahsen: N'aber Ares?

Cevap gelmedi.

15 dakika geçti ama hâlâ cevap yoktu.

30, 45, 1 saat...

Cevap yoktu. Oturup sinirimden ağlamaya başladım. Aslında belki de sadece müsait değildi. Bu aklıma gelince biraz sakinleştim. Ama onu sevgilisinden ayırmanın bir yolunu bulmalıydım. Fake Instagram hesabı açıp fake mesajlar yazsam? Fazla çocukça. Arkasından dedikodu yapsam? Daha da çocukça. Tam daha başka ne yapabilirim derken bildirim sesi geldi. Heyecanla telefona baktım. Ekranda numara yazıyordu. Trollüyorlardır diye düşündüm ve mesaja baktım.

Bilinmeyen: Ahsen Kırılmaz değil mi?

İsmimi nereden biliyordu ki?

Ahsen: Hayır yanlış kişi.

Bilinmeyen: Senin olduğunu biliyorum.

Bir şey yazmadım.

Bilinmeyen: Ben Ares.

Ahsen: KORKUTTUN BENİ!

Bilinmeyen: Büyük harflerle yazma, gıcık oluyorum.

Ahsen: Peki yazmam.

Bilinmeyen: Hangi hastanede kaç numaralı odada kalıyordun?

Ahsen: Neden ki?

Bilinmeyen: Nükleer bomba göndereceğim de ondan :D

Ahsen: Yaşam Hastanesi'nde 306 numaralı odada kalıyorum.

Bilinmeyen: O zaman gelince görüşürüz.

Ahsen: Görüşürüz.

İ-na-na-mı-yor-dum.

Ares yanıma gelecekti.

Sevgilisine ne olmuştu?

Ayrılmışlar mıydı?

Numarasını neden değiştirdi?

Ya o Ares değilse?

Ya biri beni dolandırmışsa?

Sanırım fazla paranoyaktım. Ama eğer o cidden Ares ise Hatay'dan geldiği anlamına gelir bu. Düşünmem lazımdı. Ona mı güvenecektim yoksa kendi içgüdüme mi?

Bilmiyordum. Fazla stres sağlığım için de iyi değildi. Bunu Simay'a söylese miydim acaba? Simay en yakın arkadaşım.

Ahsen: Simay lütfen acil bak. Ares bana yazdı!

Üç dakika sonra çevrimiçi oldu.

Simay: Nee! Ciddi olamazsın! Sevgilisine ne olmuş ki? Hatay'dan dönmüş mü?

Ahsen: Ben de onları merak ediyorum işte!

Ares ile konuştuklarımızı ekran görüntüsü alıp attım.

Simay: Bunun Ares olduğuna emin misin? Bana hiç öyle gelmiyor.

Ahsen: Ben de şüpheliyim hâlâ ama yine de o ise bana yazmış işte! Demek ki o da beni seviyor :)))

Simay: Hep aynısın var ya hiç değişme.

Herkese merhaba! Hikayem nasıl? Daha ilk yazışım olduğu için biraz çocukça yazmış olabilirim :) Keyifle okumanız dileğiyle...